براى اینکه به بهترین وجه بتوانید از فرزند خود مراقبت کنید، در اینجا نشانههاى کودکى سالم و سرحال را ذکر مىکنیم:
- منحنى وزن و قد او با منحنى طبیعى مطابقت دارد.
- او رنگ و رخسارى طبیعى، یعنى پوستى شاداب و نگاهى پرشور دارد؛ هنگام در آغوش کشیدن او احساس مىکنید که گونههاى او سفت و سالم است.
- خوشاخلاق است، به بازى کردن علاقهمند است، و به آنچه در اطراف وى مىگذرد، توجه نشان مىدهد.
- اشتهاى او خوب است، مدفوع او طبیعى است، خوب مىخوابد
در مقابل، سلامت کودکى مورد تردید قرار مىگیرد که:
- وزن او کم شود (مخصوصاً در مورد نوزادان).
- رنگ او پریده، چشمان وى گود افتاد و نگاه او بىفروغ باشد.
- بىنشاط باشد، شست خود را بمکد، در طول روز چرت بزند، به آنچه در اطراف خود مىگذرد توجهى نداشته باشد، به بازى کردن هم علاقهاى نشان ندهد.
- یا برعکس مشوّش و عصبى باشد، و براى هر چیز کوچکى بهانهجوئى کند.
- بىخواب باشد.
- بىاشتها باشد، از نوشیدن مایعات خوددارى کند.
خلاصه والدین دقیق، با توجه به نشانههائى خاص، به بیمارى فرزند خود پى مىبرند. مثلاً یکى از دوستان من تشخیص داده بود که هر بار دختر او بىمقدمه از او آب پرتقال مىخواهد، نشانهٔ این است که تب دارد (البته این حالت طبیعى است، چون تب باعث تبخیر آب بدن و در نتیجه تشنگى مىشود).
ولى شاید بعضى وقتها تشخیص ناراحتى طفلى که همیشه در مقابل دیدگان ما است، مشکل باشد و بد نیست که گاهى به عقاید اطرافیانى که کمتر با کودک در تماس هستند، توجه کنیم. مثلاً اگر مىگویند که: ”مراقب باش رنگ و روى دخترت امروز خیلى خوب نیست“. یا ”امروز سر حال بهنظر نمىرسد“، البته نباید خیلى احساس نگرانى کنید، ولى کاملاً بىتوجه هم از کنار این حرفها نگذرید، زیرا هیمن ابراز عقیدهها ممکن است شما را متوجه یک بیمارى نهفته کند.