چطور در مورد رابطه ‌جنسی با شوهرتان صحبت کنید

متداول  ترین مشکل جنسی بین زوج  های خوشبخت چیست؟ چیزی نیست جز عامل "کافی نبودن" .

زوج ها معمولا در زندگی های زناشویی که محکوم با شدت و تکرار رابطه  جنسی است سردرگم می شوند. اما به عقیده دکتر کیمبرلی شارکی درمانگر جنسی این یک خبر خوب است. واقعیت این است که، "مسائل جنسی در زندگی های زناشویی خوب و موفق معمولا قابل حل هستند." اما باید در مورد رابطه  جنسی با همسرتان صحبت کنید. در زیر به نکاتی اشاره می کنیم که برای حرف زدن در این رابطه با همسرتان کمکتان می کند.

1) هیچوقت در تختخواب موضوع را به میان نکشید.

درست قبل و بعد از رابطه  جنسی، اصلا زمان خوبی برای بررسی اشتباهات و عملکرد جنسیتان نیست. دکتر شارکی می گوید، "در این زمان همه ما بیشتر از زمان های دیگر آسیب پذیر هستیم." علاوه بر این، اتاق خوابتان و مخصوصا تختخوابتان، باید محل آرامش شما باشد نه محلی برای ایراد نارضایتی ها. باید محلی دلپذیر اما خنثی برای این منظور پیدا کنید، مثل یک رستوران یا کافی شاپ که به اندازه کافی برای ریلکس کردن رمانتیک و آرامش  بخش باشد.

2) برای حرف زدن برنامه بریزید.

درست است که می توانید در همان لحظه هم حرف بزنید اما الان شاید وقتش نباشد. اگر بی مهابا حرف بزنید، ممکن است باعث شود همسرتان حالت دفاعی بگیرد. از قبل به او بگویید که می خواهید با او حرف بزنید تا هر دو شما فرصت کافی برای فکر کردن به آنچه می خواهید بگویید در اختیار داشته باشید.

3) با عشق و علاقه به عطش و شور روابط جنسیتان در روزهای اول ازدواج نگاه کنید.

گاهی  اوقات سهیم شدن در یک حس نوستالژی از آنچه قبلا انجام می دادید برای اینکه بتوانید آزادانه در مورد رابطه  جنسی با هم حرف بزنید هدایتتان می کند. می توانید بگویید، "آن موقع ها را یادت هست که ساعت ها فقط همدیگر را می بوسیدیم؟" یا "وقت هایی که بغلم می کردی واقعا سراپا لذت می شدم."

4) بدانید که او خود به  خود نمی داند که چطور باید به شما لذت بدهد.

این روزها کمتر مردی هست که راه و رسم عشق بازی با همسرش را بلد نباشد اما همیشه هم اینطور نیست. مشکل اینجاست که کارهایی که قبلا برایتان لذت بخش بودند ممکن است الان دیگر تاثیر نداشته باشند. دلیل آن می تواند بچه دار شدن یا بالاتر رفتن سنتان باشد. اگر خودتان به او نگویید که چه می خواهید، او از کجا باید بفهمد؟

5) درمورد چیزی که می خواهید رک و راست باشید.

اگر ندانید چه چیز شور و میل جنسی شما را تحریک می کند به هیچ  وجه نخواهید توانست آن را به همسرتان بفهمانید. اگر قبلا یک راست وارد تختخواب می شدید و سر کار اصلی می رفتید ولی الان احساس می کنید دوست دارید وقت بیشتری را صرف عشق بازی کنید باید این را به همسرتان بگویید. اگر یک قسمت خاص از بدنتان دیگر مثل قبل محل خوبی برای تحریک شدن نیست باید آن را به اطلاع او برسانید.

6) سرزنش یا تحقیرش نکنید.

برای اینکه به چیزی که می خواهید برسید لازم نیست بدجنس شوید. با پذیرش ذهنی شروع کنید. این یعنی فرض کنید که همسرتان دوست دارد بیشترین لذت ها را به شما بدهد. پس به جای اینکه بگویید، "باید درمورد روابط جنسی مسخره ای که داریم با هم حرف بزنیم:، بگویید، "می دونم دوست داری من از رابطه  مون لذت ببرم اما می خوام تو هم لذت ببری به خاطر همین مایلم صحبت کنیم تا ببینیم چطور می تونیم هر دو لذت ببریم."

7) موضوع را به خودتان برگردانید.

زاویه صحبت را طوری تغییر دهید که انگار موضوع درمورد شماست. مثلا بگویید، "به این ربطی نداره که تو چه کاری رو اشتباه انجام میدی، موضوع اینکه که من چه چیزی دوست دارم." پس به  جای اینکه بگویید، "هیچوقت به اندازه کافی با من عشق بازی نمی کنی" بگویید، "دوست دارم قبل از اینکه سراغ کار اصلی بریم کمی ناز و نوازشم کنی."

8) به ایما و اشاره  های غیرکلامی خودتان دقت کنید.

شاید در کلماتی که به کار می برید دقت کنید که به هیچ  وجه فرد همسرتان را مقصر نکنید اما زبان اندامتان چطور؟ زبان اندامتان هم راهی برای بیان احساستان است! سعی کنید تا می توانید آرام باشید و بدون عصبانیت و خستگی حرف بزنید. چند نفس عمیق بکشید، دقت کنید که دست  به سینه نباشید و موقع حرف زدن نزدیک او بنشینید.

9) در ذهنتان راه  حل داشته باشید و از ایده های او هم استقبال کنید.

رسیدن به خواسته ها و نیازهایتان درست است اما باید به حرف های او هم گوش بدهید. اولویت های او هم ممکن است تغییر کرده باشد و نیمی از سهم لذت بردن از رابطه جنسی برعهده  شماست. با او همفکری کنید و بهترین زمان ها را برای رابطه  جنسی تعیین کنید. شاید هم بد نباشد با هم برای مشاوره بروید. مشاورین می توانند راه های بسیار خوبی برای برگرداندن شور و عشق قدیم به زندگیتان به شما پیشنهاد کنند.

10) یادتان باشد این مکالمه یک طرفه نیست.

حرف زدن در مورد زندگی جنسیتان چیزی نیست که یکبار در طول زندگیتان در مورد آن حرف بزنید. این بحثی همیشگی است. بعضی از زوج ها به طور منظم جلساتی را با هم به حرف زدن درمورد مسائل دیگر زندگی مثل برنامه های مالی و برنامه های مربوط به فرزندانشان اختصاص می دهند. چرا نباید وقتی را هم برای حرف زدن در مورد زندگی جنسیتان اختصاص دهید؟

منبع: کتاب رازهای جنسی و زناشویی

نویسنده : یاسین قاسمی

8 راه برای متوقف کردن دعوای بین بچه ها

1 - دعوای بچه‌ها را نادیده بگیرید

البته این توصیه باید با این احتیاط همراه باشد که در دعوای آنها با هیچ آسیبی (جسمی، احساسی یا فکری) همراه نباشد. در این موارد حتماً باید مداخله کنید. اما بیشتر دعواهای بچه‌ها فقط کل‌کل و مشاجره عادی است و مداخله والدین فقط حل کردن مشکل توسط خود بچه‌ها و آشتی کردنشان را کندتر می‌کند

خیلی وقت‌ها دعوا کردن راهی برای بچه‌ها برای جلب توجه است و برای بعضی از آنها، توجه منفی از توجه نکردن بهتر است. اگر والدین دعوای آنها را نادیده بگیرند و اجازه ندهند آن به مرکز خانه تبدیل شود، آنها دیگر دلیلی برای دعوا کردن نخواهند داشت

مادری بود که یکی از اتاق‌های خانه را اتاق دعوا نامیده بود و هر وقت بچه‌ها می‌خواستند دعوا کنند او از آنها می‌خواست که به آن اتاق بروند و تازمانیکه مشکلشان را حل نکرده‌اند از اتاق بیرون نیایند. تنها دلیلش هم این بود که دوست نداشت سروصدا و مشاجره بشنود

2 - در برخورد با رفتارها و دعوای بچه‌ها، حفظ برابری دو طرف ضروری است

یکی از دام‌هایی که ممکن است والدین در آن گرفتار شوند این است که تلاش کنند بفهمند چه کسی دعوا را شروع کرده است، و کی چه گفته است و  بعد چه چیز باعث بدتر شدن دعوا شده استجانب‌گیری کردن یا تعیین مجازات‌های متفاوتزمینه را برای برچسب قربانی و قلدر زدن فراهم می‌کند. در اکثر موارد، مجازات بچه‌ها باید یکسان باشد: بدون هیچ استثنا. هدف باید این باشد که میل به برد و باخت را در دعواهای بچه‌ها از بین ببرید.

3 - به بچه‌ها راه‌هایی آموزش دهید که با آرامش و همکاری برای مشکلاتشان راه‌حل پیدا کنند

حتی بچه‌های خیلی کوچک مسائل ابتدایی عدالت و جنگ نکردن را درک می‌کنند. درمورد دعوا کردن و راه‌های دیگر برای حل مشکلات با فرزندانتان صحبت کنید. همیشه قوانینی برای کارهایی که برای حل مشکلاتشان می‌توانند بکنند و نمی‌توانند بکنند تعیین کنید ( مثلاً داد کشیدن، گریه کردن، زد و خورد (

از آنها بخواهید ایده‌های خود را مطرح کنند و بعد امتحانشان کنند. ممکن است از راهکارهایی که پیشنهاد می‌کنند متعجب شوید ولی آنها خودشان خوب می‌دانند که چه چیزی برایشان موثرتر است. بچه‌های یک خانواده همیشه سر اینکه شب چه فیلمی تماشا کنند دعوا داشتند. والدین گفتند که دخالتی در این قضیه نمی‌کنند اما هر فیلمی که هر دو بچه‌ها تمایلی به دیدن آن نداشتند را در لیست "ندیدنی‌ها" قرار می‌دادند. اگر بچه‌ها همه فیلم‌هایی که پیشنهاد می‌شد را رد می‌کردند، آنوقت آن شب بدون دیدن فیلم باید می‌خوابیدند. بعد از اینکه این اتفاق یکبار افتاد، خواهر و برادر تمایل بیشتری برای توافق کردن سر یک فیلم پیدا کردند.

4 - وقتی بچه‌ها با هم کنار می‌آیند، آنها را تشویق کنید 

تحسین و تمجید کمک بسیار زیادی به ایجاد رفتارهای مثبت در بچه‌ها دارد. رمز کار این است که دعوای آنها را نادیده گرفته و وقتی درست رفتار می‌کنند به آنها توجهکنید. بچه‌ها خیلی زود متوجه این موضوع می‌شوند.

5 - الگوی خوبی باشید

وقتی خودتان مدام با هم دعوا کنید، نمی‌توانید انتظار داشته باشید که بچه‌هایتان اصلاً با هم دعوا نکرده و خوشرفتاری کنند. والدین باید الگوی بچه‌ها در طریقه برخورد و رفتار با هم باشند

6 - در زمان‌های فشار هم آرامش خود را حفظ کنید

بچه‌ها با دقت می‌بینند که والدینشان چطور در زمان عصبانیت، مخالفت با چیزی یا بررسی مشکلات رفتار می‌کنند. در زمان‌هایی که تحت فشار هستید هم خوددار باشید و خونسردیتان را حفظ کنید تا الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید. اگر بچه‌ها اینقدری بزرگ هستند که درک کنند، می‌توانید با آنها درمورد احساسی که در زمان عصبانیت در بعضی موقعیت‌ها دارند با آنها حرف بزنید. از بچه‌ها بخواهید که نمایشی بازی کنند که مثلاً عصبانی هستند و از آنها بخواهید ببینند به جز دعوا کردن و داد کشیدن چه رفتارهای دیگری می‌توانند از خود نشان دهند.

7 - بچه‌ها به دلایل مختلفی با هم دعوا می‌کنند و واکنش والدین به آنها در زمانیکه باید مداخله کنند به شکل دادن وضعیت دعوا کردن آنها در آینده کمک می‌کند

اگر والدین داد بزنند، دست‌پاچه شوند یا عصبانی شوند و از الفاظ زشت استفاده کنند، نتیجه این خواهد شد که آن رفتار آزاردهنده در دعواهای بچه‌ها دوباره تکرارخواهد شد.

8 - سعی کنید موقعیت‌های دعوا کردن را از بین برده یا به حداقل برسانید 

همه دلایل دعوا کردن بچه‌ها را پیدا کنید و تلاش کنید آن دلایل را از میان بردارید. اگر هر شب سر اینکه چه کسی روی چه صندلی بنشیند دعوا می‌کنند، سعی کنید برای آنها سر میز جا مشخص کنید و بعد اگر لازم بود به صورت چرخشی جایشان را عوض کنید. آیا سر رنگ‌ چیزهای مختلف دعوا می‌کنند؟ برای آنها رنگ ها‌ی مشابه بخرید. اگر سر اندازه تکه پیتزا یا دسری که به آنها داده‌اید این دعوا دارند، قانون بگذارید که کسی که به تکه کردن غذا کمک می‌کند می‌تواند خودش تکه مورد علاقه خودش را انتخاب کند

باید بدانید که چه زمان فرزندانتان در بدترین حالت خود هستند، مثلاً کی خسته یا گرسنه هستند یا روز بدی را پشت سر گذاشته‌اند، و تا جایی که ممکن است موقعیت دعوای آنها را از بین ببرید. بچه‌ها باید بدانند که آنها را به یک اندازه دوست دارید و صرفنظر از رفتارشان، به یک اندازه خاص هستند. گاهی‌اوقات یک آغوش و یک بوسه تنها چیزی است که فرزندتان به آن نیاز دارد.

از چه سنی قوانین را به کودک مان بیاموزیم؟

شاید تا به حال اندیشیده اید که چرا بچه های ما قانون گریزند؟ به محض این که امری به حالت قانون در خانه درمی آید، اولین احساسی که به همه دست می دهد، دافعه نسبت به آن است و طبیعی است که کودکان هم نسبت به آن دافعه داشته باشند. نکته این جاست که آموزش و اجرای قانون از اوایل دوران کودکی آغاز می شود و چنانچه این آموزش دیر شروع شود، در آینده جا انداختن آن بسیار دشوار خواهد بود.

سن آموزش قانون

بهترین سن برای آموزش مهارت های اصلی زندگی سنین ۳ تا ۸ سالگی است و اگر یک سری آموزش ها را در این فاصله سنی به کودک دهیم می توانیم مطمئن باشیم که زندگی فردی اجتماعی سالمی در پیش خواهد داشت.

همچنین بهترین سن برای آموزش احترام به قانون در کودکی، ۵ تا ۷ سالگی است و کودک در این سنین است که می تواند معنای قانون را با اعمال صحیح آن در خانه دریابد. در حال حاضر بسیاری از والدین از رفتارهای فرزند خود شکایت می کنند در این شکایت ها چند وجه مشترک بین والدین و فرزندان وجود دارد. در چنین شرایطی است که مشاور می تواند به خوبی متوجه اشتباهات در طرز فکر والدین و شیوه تربیتی آن ها شود. در واقع والدین دچار مشکلات شناختی نسبت به فرزندان خود و شیوه تربیتی اعمال شده در خانه شده اند و تصور می کنند این بچه ها هستند که باید تغییر کنند اما مدت زمانی نمی گذرد که درمی یابند بسیاری از مشکلات آن ها در نتیجه بی توجهی به وضع قوانین مناسب در خانه و نبود آموزش مناسب و به هنگام در دوران کودکی رخ داده است

بسیاری از والدین فقط محبت بی قید و شرط بدون گذاشتن خط قرمز و محدودیت را در خانه اعمال می کنند و در طول زمان از نارضایتی دایمی فرزند خود تعجب می کنند. در صورتی که علت این نارضایتی دایمی رفتارهای خود آن هاست. بنابراین نکته ای که باید مدنظر قرار داد، این است که آموزش مهارت های فرزندپروری از مهارت های اساسی است که در تربیت نسل جدید نقش مهم و موثری ایفا می کند و هرقدر بیشتر به این مهم توجه کنیم، در آینده افراد قانون مدارتر و سالم تری به جامعه تحویل خواهیم داد

از سوی دیگر برای بسیاری از والدین شناخت درمانی برای ریشه یابی و حل تعارضات تربیتی در خانواده و کنار گذاشتن شیوه های تربیتی پراشتباه، اقدامی اساسی است تا اشتباهات آن ها اصلاح شود.

قانون و انتظارات

هر والدی انتظاراتی از فرزند خود دارد. بنابراین والدین باید متناسب با انتظاراتی که از فرزند خود دارند، قانون وضع کنند.

درس خواندن، لجبازی نکردن، کمک کردن به دیگران، به موقع به منزل آمدن جزو رفتارهای مثبت است بنابراین والدین باید با ارائه مشوق هایی تلاش کنند، رفتارهای مثبت فرزند خود را تشویق و در مقابل رفتارهای نادرست موضع گیری و اعمال قانون کنند
نکته این جاست که اگر آموزش عمل به قانون در سن طلایی رشد یعنی در ۳ تا ۸ سالگی داده شود، بیشترین بهره وری را در آینده برای والدین خواهد داشت. آموزش عمل به قانون و اجرای صحیح آن در دوران کودکی میسر است زیرا در دوران نوجوانی والدین می توانند با او وارد معامله شوند و از او بخواهند به قانون عمل کند.

نه فقط سن آموزش قانون بلکه نحوه اجرای آن هم در میزان تاثیرگذاری آن نقش دارد، بنابراین افراط و تفریط در اعمال قانون در خانواده ها بسیار شایع است و واقعیت این است که حفظ تعادل در این زمینه کار بسیار دشواری است. اما انجام آن ضروری استسخت گیری بیش از حد در اجرای قانون ممکن است باعث اضطراب، نگرانی و گرایش کودک به ناخن جویدن، مکیدن انگشت و کارهایی از این قبیل شود. کودک وقتی بزرگ تر می شود به قلدری و گردن کلفتی رو می آورد تا زیر بار قانون نرود.

رابطه جنسی خوب و پیش‌نیاز رابطه زناشویی با همسر ؟!

سلامت‌نیوز؛ مسئول آموزش کلینیک سلامت خانواده دانشگاه شاهد با بیان اینکه «تفاوت‌های جنسی بین زن و مرد به طور طبیعی وجود دارد و این تفاوت‌ها اختلال نیست و زمانی که زن و شوهر از این تفاوت جنسی خود آگاه نباشند میان آنها فاصله می‌افتد.»، گفت:« زمانی که مرد بخواهد میزان عشق و علاقه همسر خود را بسنجد یکی از شاخص هایش داشتن رابطه جنسی خوب است و در مقابل زن دوست دارد همسرش عشق و علاقه خود را به صورت کلامی و رفتاری ابراز کند و پیش‌نیاز رابطه زناشویی برای زن، عشق است.»

دکتر محمد حسین اخوان تقوی در گفتگو با خبرنگار سلامت نیوز اظهار داشت:««تفاوت های جنسی بین زن و مرد به طور طبیعی وجود دارد و این تفاوت ها اختلال نیست بلکه به صورت کاملا طبیعی بین زن و مرد وجود دارد.مهمترین تفاوت جنسی بین زن و مرد تفاوت در چرخه پاسخ جنسی است.با اولین نگاه به منحنی‌های پاسخ جنسی در مردان و زنان می‌توان دریافت که چرخه پاسخ جنسی زنان در تمام مراحل کندتر و آرام تر از چرخه پاسخ جنسی آقایان است، یعنی به هنگام روابط زناشویی مرد بلافاصله تحریک شده و به اوج لذت جنسی می‌رسد در حالی که حالت تحریک در زن تازه شکل گرفته و در حال افزایش است.»

وی افزود:« اگر منحنی پاسخ جنسی را رسم کنیم در این منحنی مرد در حالی که به اوج لذت جنسی نزدیک می‌شود در زن برانگیختگی جنسی در نیمه و حتی کمتر از نیمه راه قرار دارد، ازسوی دیگر برانگیختگی مرد پس از ارضاء بلافاصله فروکش می کند و به پایان می‌رسد اما در زن برانگیختگی بسیار کند و آرام فروکش می‌کند.»

دکتر محمد حسین اخوان تقوی افزود :«این حالت متفاوت در زن و شوهر را می‌توان به دو دیگ خالی و پر تشبیه کرد، یعنی مرد دیگی لبریز است که می‌خواهد هر چه سریع‌تر خالی شود و در مقابل زن دیگی خالی است که می‌خواهد پر شود.بنابراین مهمترین نکته در این میان فرصت دادن مرد به زن است تا از تحریکات پر شود و اگر چنین نشود زن هرگز از رابطه‌اش احساس رضایت نمی کند و ناکام می‌ماند و مرد هم ارضا عمیق و کاملی را احساس نمی‌کند و بنابراین به دفعات بیشتری خواهان روابط زناشویی است و زمانی که زن زیربار این رابطه به دلیل عدم تحریکات کافی و زمان لازم برای تحریک شدن نمی رود مرد شکایت می کند که همسرش به او توجهی نمی‌کند در صورتی که اگر یک رابطه به خوبی انجام شود کیفیت خوب باعث می‌شود کمیت را تحت الشعاع قرار دهد و با داشتن یک رابطه زناشویی خوب نیاز به زناشویی مکرر کم می‌شود.»

مسئول آموزش کلینیک سلامت خانواده دانشگاه شاهد گفت:«تفاوت جنسی دیگر بین زن و شوهر این است که در یک رابطه زناشویی ممکن است زن بتواند چندین بار اوج لذت جنسی را تجربه کند اما این حس در مردان به این صورت نیست مرد در یک رابطه زناشویی فقط یک بار می‌تواند به اوج لذت جنسی برسد.»

وی گفت:«ما در مثالی مرد را به خورشید و زن را به ماه تشبیه می‌کنیم یعنی مردان در پاسخ و برانگیختگی جنسی کمتر دچار نوسان هستند و به طور نسبی همیشه برای برقراری رابطه زناشویی آمادگی دارند اما در زنان همانطور که نمی‌توان ماه را همیشه به صورت قرص کامل دید زنان نیز چنین هستند یعنی خانم ها در میل جنسی و پاسخ دهی به تحریکات جنسی همسر نوساناتی دارند و این نوسان در طول ماه و حتی در دوره‌های مختلف زندگی (بارداری ،شیردهی ،…..) وجود دارد.»

دکتر محمد حسین اخوان تقوی در ادامه اظهار داشت:«از دیگر تفاوت های جنسی موجود در بین زن و مرد این است که مرد اگر برای برقراری رابطه زناشویی با همسر خود تمایلی نداشته باشد هرگز نمی‌تواند نقش بازی کند چرا که در صورت بی‌میلی قادر به نزدیکی یا انزال نیست .اما زن به راحتی می‌تواند نقش بازی کند و به دلیل وجود همین تفاوت می‌توان به یک اصل مهم اشاره کرد که در اکثر مواقع مرد باید برای برقراری رابطه زناشویی با همسرش پیشقدم شود چرا که اگر مرد برای نزدیکی تمایلی نداشته باشد این رابطه ناکام می‌ماند اما زمانی که مرد برای نزدیکی پیشقدم می‌شود زن می تواند نقش تحریک کننده را برای همسرش ایفا کند.»

وی گفت:«از دیگر تفاوت های جنسی زن و مرد این است که بعد از بلوغ در مردان و زنان سائقه جنسی ایجاد می شود اما در زنان، برخی آن را احساس نمی کنند و فقط زمانی احساس نیاز می کنند که برانگیخته شوند، ازاین‌رو پیشقدم نشدن زن برای رابطه زناشویی با همسر نباید به عنوان بی‌میلی یا سرد مزاجی وی از سوی شوهرش تلقی شود.»

مسوول آموزش کلینیک سلامت خانواده دانشگاه شاهد دتصریح کرد:« زمانی که مرد بخواهد میزان عشق و علاقه همسر خود را بسنجد یکی از شاخصه‌هایش داشتن رابطه جنسی خوب است و در واقع می‌توان گفت پیش نیاز عشق برای مرد رابطه زناشویی خوب است و در مقابل زن دوست دارد همسرش عشق و علاقه خود را به صورت کلامی و رفتاری ابراز کند و ایجاد فضاهای عاشقانه و روابط عاطفی و صمیمی و متعهدانه نشان دهنده عشق همسر است و در واقع پیش نیاز رابطه زناشویی برای زن عشق است.»

دکتر اخوان تقوی خاطر نشان کرد:« زمانی که زن و شوهر از این تفاوت جنسی خود آگاه نباشند تفاوت نگرش پیدا می کنند و میان آنها فاصله می‌افتد و مرد احساس می‌کند که همسرش سرد مزاج است و زن در مقابل احساس می‌کند که شوهرش به او فقط به چشم ابزار و وسیله‌ای برای رسیدن به هدف نگاه می‌کند و اینجاست که نه زن عشق شوهرش را احساس می کند و نه مرد از یک رابطه زناشویی خوب با همسرش بهره‌مند می‌شود.»

3 نکته کوتاه ولی کاملاً مهم در امور جنسی

نکته یک.

یکی از مواردی که خانمها باید رعایت کنند این است که بدانند چه چیزهایی همسرشان را تحریک میکند. آنها را شناسایی و در زمان لازم از آن استفاده کنند.مثلاً اگر مردی همسرش را در حالی جذاب میبیند که یک سنجاق سینه به لباسش آویزان باشد دیگر لازم نیست زن هی فرت و فورت از سنجاق سینه استفاده کند و اثر آن را از بین ببرد.این از زمان استفاده….

اما خانمها حتماً سعی کنید عوامل تحریک همسرتان را بشناسید.نسبت به رنگها حساس باشید.مثلاً بدانید که لباس خواب شما چه طرحی و چه رنگی باید باشد تا همسرتان را تحریک کند.حتماً ازش بخواهید که برایتان تشریح کند که جه طرح و رنگی دوست دارد.حتی اجازه بدهید که او برایتان خرید لباس را انجام دهد.یا مثلاً بدانید که جوراب شما در شوهرتان چه تاثیری دارد…پاهای شما در تحریک همسر واقعاً موثرند.شاید حتی وی پاهای برهنه دوست داشته باشد.تمام این موارد ریز را شناسایی کنید و از آن استفاده کنید.اینها چیزهای کوچکی هستند که تاثیرات بزرگی دارند.گردنبند، رنگ تل سر، گوشواره ، دستمال گردن و تمام زیور آلات شما میتوانند عامل کشش همسرتان بشوند.مرد شما هیچوقت اینها را برایتان شرح نخواهد داد بلکه شما باید تمامی آن را شناسایی کنید و از آن برای تحریک همسرتان استفاده کنید..

نکته دوم…

یکی دیگر از موارد کوچک ولی مهم در هنگام آمیزش جنسی میباشد.زنها و مردانی که نمی خواهند صاحب فرزند شوند و سعی میکنند از شیوه جلوگیری طبیعی استفاده کنند یعنی قبل از زمان انزال مرد دست از رابطه بکشند تا جرثومه های اسپرم به جهاز تناسلی زن نرسد، همواره یک نوع ترس را در خود مبحوس میکنند.آنها رابطه جنسی را با یک وحشت پنهان آغاز میکنند و شدیداً باعث تشنج میگردند.عموماً زنها بدلیل دیرتر به اورگاسم رسیدن قبل از تحصیل لذت، مرد خود را از دست میدهند!!!چون مرد در طول رابطه مدام در فکر زمان و کنترل انزال خویش بوده و نمی تواند حواسش راکاملاً معطوف به زن کند و اکثراً قبل از ارضای کامل زن از وی کناره گرفته و سبب نارضایتی زن میشوند.زنها معمولاً چیزی نمی گویند ولی این امر به روان آنها صدمه میزند و تلافی آن را جای دیگر سر مرد در می آورند.زیرا زنی که از نظر جنسی از مرد خود راضی نباشد هرگز وی را نخواهد بخشید!!!من توصیه میکنم حتماً از وسایل ضد حاملگی استفاده کنید تا بتوانید این اضطراب را از بین ببرید…

نکته سوم…

مورد دیگر اینکه زنها و مردها همیشه نگران آن هستند این است که فکر میکنند بدلیل افزایش سن و کهولت جذابیت خود را از دست داده اند ، و دلیل کم شدن توجه همسرشان و دلسردی وی این مورد میباشد!!..واقعیت این است که علت آن بی اعتنایی به عوامل در جاذبه جنسی میباشد…. زن و شوهری که از امور جنسی به عنوان یک عادت استفاده میکنند نباید انتظار آینده ای پر هیجان داشته باشند.. تعویض زمانهای آمیزش ، تغییر حالتهای آمیزش ، تغییر مکانهای آمیزش و عوامل دیگر چیزهایی هستند که من نمی دانم چرا توسط زوجین فراموش میشوند.در اختیار داشتن یک عامل همواره باعث فراموشی این مورد میگردد که ما باید آن مورد را حفظ هم بکنیم!!…توجه نمیشود که هر قدر سن بالاتر رود فهم نیز بیشتر میشود و در نتیجه انتظار بیشتری طلب میشود..باید به تنوع در امور جنسی توجه کرد زیرا که زن و مرد جا افتاده دیگر یک کودک ناشی نیست که به یک رابطه ساده ارضا روحی شود..توجه نمیشود که یک زن سی ساله یا یک مرد سی و پنج ساله انسانهایی هستند که از رابطه جنسی یک لذت کامل می خواهند نه مثل نوجوانان یک هیجان ساده!!!!…بدانید در صورت افزایش عمر شما وظیفه شما در قبال همسرتان بیشتر شده و او خواستار لذت بیشتریست چون او عاقل و کاملاً بالغ شده و نیازهای خود را بهتر میشناسد.پس همواره سعی کنید که در امور جنسی توان خود را حفظ کنید…زیرا که زن و شوهری که از نظر جنسی دیگر قادر به خاموش کردن عطش روحی هم نباشند قطعاً زندگی جذابی نخواهند داشت.

 منبع سایت رسمی تنظیم خانواده

9 اشتباه مردانه در زندگی زناشویی

یک مرد فکر می کند همین که در خانه باشد نشان دهنده صمیمیت او با همسرش است، آنها حساب نمی کنند که در زمان حضور در اتاق پای کامپیوتر هستند یا فیلم می بینند یا خواب هستند یا...

تا به حال شنیده اید که زبانی که زنان حرف می زنند متفاوت از زبانی است که آقایان استفاده می کنند. مثلا وقتی یک خانم می گوید « حرفش را نزن، اصلا برایم مهم نیست »، در واقع می خواهد به طرف مقابل بفهماند که نه تنها موضوع برایش مهم است بلکه باعث ناراحتی اش هم شده است. اما کمتر مردی است که این موضوع را بداند و تعبیر درستی از آن داشته باشد، حالا این موضوع ساده را به تمام وجوه زندگی تعمیم دهید تا درک کنید زنان چه رازهای بزرگی هستند. مردانی که نتوانند راز شخصیت زنان را کشف کنند خواه ناخواه دچار اشتباه های بزرگی در قبال آنها می شوند تا جایی که ممکن است زندگی و رابطه شان تحت الشعاع قرار بگیرد. در این مطلب شما را با ۹مورد از این اشتبا هات رایج مردها آشنا می کنیم تا شاید کمی به مردها کمک شود که رفتار همسرشان را رمزگشایی کنند.

تفاوت هایی از دوران غارنشینی

بیشتر زوج ها اگر بخواهند رابطه ای موفق داشته باشند به حرف زدن اهمیت زیادی می دهند، اما با این همه حرف زدن باز هم مردها می گویند که فکر می کنند زنان یک راز بزرگ هستند و نمی توان از کار آنها سر درآورد و همین عدم شناخت باعث می شود که اختلاف عقیده ای کوچک مثل جارو کردن خانه یا چیدن ظرف ها در ماشین ظرفشویی منجر به دعوایی اساسی شود و به جاهایی برسد که طرفین شروع کنند از همه چیز و حتی خانواده های هم ایراد گرفتن.در این مواقع نمی توان گفت هر دو طرف بی تقصیرند ولی شاید تقصیر چندانی نداشته باشند و همه اینها ناشی از تفاوت دیدگاه هایشان باشد. باید بدانید خانم ها و آقایان بیشتر از آنکه فکرش را بکنید با هم متفاوت هستند. دکتر آلیسون آرمستانگ، روانشناس کالیفرنیایی می گوید: این تفاوت ها از همان دوران غارنشینی تا زندگی های مدرن امروزی در زندگی زنان و مردان وجود داشته است.

اشتباه یک : چرا مردها حرف خانم های شان را گوش نمی کنند؟

به نظرتان آشنا نمی آید؟ بیشترین شکایت خانم ها این است که مردشان به حرف آنها گوش نمی دهد.

متاسفانه مردها قدرت یک گفت وگوی ساده و عاشقانه را دست کم می گیرند.خانم ها طی گفت وگو دوپامین یا همان هورمون لذت در بدن شان بالا می رود و در نتیجه طی این گفت وگو ارتباط قوی تر می شود اما برای بیشتر مردها گفت وگو اینقدر اهمیت ندارد.مردها متوجه نمی شوند که خانم ها حرف می زنند تنها برای اینکه احساس کنند به طرف مقابل وصل هستند، آنها فکر می کنند که همسرشان حرف می زند که خواسته اش را مطرح کند.از طرف دیگر مردها به طور غریزی می خواهند مشکلات همسرشان را حل کنند، حتی اگر خانم از او کمک نخواهد.

راه حل : یک عبارت هست که می تواند برای خانم ها معجزه کند: « برای من از خودت بیشتر بگو» و اگر شما می خواهید واقعا او را خوشحال کنید، بگویید: « من به حرف هایت علاقه مندم »

اشتباه دوم : مردها پیشنهاد کمک نمی دهند

خانم های شاغل بیشتر اوقات روزشان را در دفتر کار سپری می کنند و بعد هم باید مشغول غذا پختن و رسیدگی به خانه شوند، آیا به نظر شما این توقع زیادی است که زنی انتظار داشته باشد بدون اینکه از همسرش بخواهد ظرف ها را بشوید؟
وقتی یک زن کمک می خواهد یا به کمک نیاز دارد، ممکن است به طور مستقیم خواسته اش را مطرح نکند و هیچ کس هم انتظار ندارد که یک خانم هیچ وقت به کمک احتیاج نداشته و مانند یک شیرزن از کسی انتظاری نداشته باشد.

قبول کنید که این فراتر از توانایی یک زن معمولی است، مردی که قدرت جارو کردن در استحکام یک رابطه را متوجه نشود به احتمال زیاد با همسرش مشکل خواهد داشت، مردها باید بدانند که امور خانه در روحیه همسرشان به شدت تاثیر می گذارد.

اما چگونه؟ برای بیشتر زن ها، کارهای خانه و تمیز بودن آن نقش مهمی در احساس شان نسبت به زندگی دارد و اینکه همسرشان در این امر به آنها کمک کند می تواند به زندگی امیدوارشان کند.

راه حل: اول از همه شما به عنوان یک مرد باید با دیدن تلویزیون و فیلم ها متوجه شوید که یک زن چه کارهایی انجام می دهد
احتمالا خواهید دید که بیشتر اوقات خانم ها آرام و قرار ندارند، اگر همسر شما نیز چنین است هر چه سریع تر به کمکش بشتابید و دوم اینکه مردها نیاز دارند که کلمه « کمک » را از پیشنهادهای خود حذف کنند. یک زن برای اینکه توانایی اش را نشان دهد جواب طبیعی اش به پیشنهاد کمک « نه » است؛یعنی می گوید « ممنون خودم انجام می دهم » پیشنهاد می کنیم به عنوان شوهر از او بپرسید « آیا کاری هست که بتوانم انجام دهم؟ »

نکته مهم : از قانون طلایی « ارتباط موفق » چیزی شنیده اید

بارها و در جاهای مختلف درباره تفاوت های زن و مرد صحبت شده ولی برای بیشتر مردها رفتار زن ها همچون یک راز است و شاید غفلت از همین تفاوت ها گاهی باعث می شود یک موضوع کوچک و یک اختلاف نظر جزئی تبدیل به یک دعوای بزرگ و دلخوری زیاد شود. قانون طلایی برای حل این مشکل این است؛ همان گونه که دیگران با شما رفتار می کنند با آنها رفتار کنید، مردها معمولا همان گونه که دوست دارند همسرشان با آنها رفتار کند با او رفتار می کنند و همین باعث به وجود آمدن اختلافات می شود چون زن ها و مردها متفاوتند.

اشتباه سوم : او با شما فرق دارد

آیا تا به حال دیده اید که بعضی از مردها وقتی می خواهند خیلی همسرشان را خوشحال کنند به او وسایلی چون ایکس باکس هدیه می دهند، چون همان کاری را می کنند که دوست دارند همسرشان انجام دهد. وقتی مردی هدیه می دهد بیشتر به نیازهای خودش فکر می کند نه اینکه همسرش چه وسیله ای نیاز دارد و در نهایت همین رفتار اثر خود را در زندگی نشان می دهد.

البته این فقط یک ویژگی مردانه نیست، همه مردم به طور طبیعی فکر می کنند دیگران نیز خواسته هایی شبیه خودشان دارند، چون همه فکر می کنند دیگران هم شبیه آنها هستند.

مردان و زنان عموما خواسته هایی همساز دارند اما اگر زن و شوهری اینگونه نباشند مشکلات زیادی برایشان پیش می آید.

راه حل : مردها نیاز دارند درباره احتیاجات همسرشان بیشتر بدانند، اینکه چطور باید او را حمایت کنند و اینکه او چگونه شوهری را دوست دارد؟

به دست آوردن این اطلاعات خیلی سخت نیست تنها کافی است از همسرتان سؤال کنید. به خانم تان اجازه دهید که به راحتی با شما ارتباط برقرار کند و توقعاتش را بگوید.

اشتباه چهارم : چرا او ساکت است؟

مردها فکر می کنند وقتی همسرشان یک روز با آنها صحبت نمی کند حتما در حال جریمه کردن آنهاست اما حقیقت این است که روحیه او آسیب دیده و نمی تواند صحبت کند. گاهی همین سکوت مردها را به اشتباه می اندازد و باعث می شود وضعیت را بدتر کنند. مرد می خواهد به زن اجازه دهد تا خودش حالش خوب شود اما باید بداند طولانی شدن سکوت زن می تواند عواقب بدی به دنبال داشته باشد. مردها فکر می کنند سکوت خوب است و حال زن را خوب می کند اما برای زن این سکوت، آرامش پیش از توفان است.

راه حل : وقتی یک زن ساکت است، باید مرد از او علت سکوتش را بپرسد، مردها باید همیشه همسرشان و احساسات او را چک کنند

باید بدانید که عبارت معجزه آسا در این مواقع این است « عزیزم در ذهنت چه می گذرد؟ » در این مواقع باید مرد بیش از همیشه خود را دلسوز نشان دهد چون در این صورت زن احساس امنیت می کند و راحت تر احساسات واقعی اش را مطرح می کند.

اگر نمی دانید چگونه گفت وگو را شروع کنید می توانید بگویید «من نمی دانم چه کاری کرده ام، اما خیلی متاسفم که ...»

اشتباه پنجم : مردها دلایلشان را توضیح نمی دهند

این یک شکایت رایج زن ها نسبت به مردهاست، چرا همسرم آنچه را که فکر می کند، به من نمی گوید. در عصر حجر مردها برای شکار نیاز داشتند تا جایی که می توانند کالری ذخیره کنند، اما امروز مردها، کلمات را برای خودشان نگه می دارند و سعی می کنند احساساتشان را پنهان کنند. وقتی خانمی به همسرش پیشنهاد می دهد که به سینما بروند ممکن است مرد بدون هیچ توضیحی تنها بگوید « نه!» هرچند در ذهن خود دلایل روشنی دارد مثل اینکه جای پارک پیدا نمی شود یا خیلی خسته است و... اما چون خانم ها این دلایل را نمی دانند دچار سوء تفاهم می شوند. مثلا زن فکر می کند که همسرش دوستش ندارد و نمی خواهد با او وقت بگذراند.

راه حل : باید با همسرتان بیشتر صحبت کنید

مردهایی که تصمیم هایشان را برای همسرشان توضیح می دهند حدود ۱۰۰برابر بیشتر از مردهای دیگر در زندگی موفق هستند، این مردها حتی اگر با همسرشان مخالفت کنند چون برای او توضیح می دهند، تنش به وجود نمی آورند.

اشتباه ششم : مردها فکر می کنند حضور فیزیکی در خانه کافی است

یک مرد فکر می کند همین که در خانه باشد نشان دهنده صمیمیت او با همسرش است، آنها حساب نمی کنند که در زمان حضور در اتاق پای کامپیوتر هستند یا فیلم می بینند یا خواب هستند یا... برای مردها تنها فعالیت های ۲ نفره می تواند نشان دهنده صمیمیت باشد، در این فعالیت های ۲ نفره حضور ۲ نفر برای مرد آرامش بخش است.

اما برای زن ها اینگونه نیست، او برای اینکه احساس آرامش کند باید مطمئن شود که همسرش به لحاظ احساسی، فیزیکی و ذهنی با او همراه است.

راه حل: ۳ کار را فراموش نکنید زن ها برای داشتن یک رابطه موفق نیاز دارند که هم صحبت کنند، هم توجه کافی دریافت کنند و هم با همسرشان ارتباط حسی و فیزیکی داشته باشند و در نتیجه این حالات احساس صمیمیت بیشتری می کنند.

اشتباه هفتم : مردها می گویند همسرشان به آنها توجه کافی ندارد

باید بدانید که خانم ها به راحتی می توانند چند کار را با هم انجام دهند و این جزو طبیعت آنهاست، اما مردها اینگونه نیستند. به عنوان مثال یک خانم هم می تواند تلفن جواب دهد، هم به غذا سرکشی کند و هم با شوهرش درباره یک موضوع مهم صحبت کند، اما در این مواقع مرد فکر می کند همسرش به او بی توجه است. مردها به دنبال توجه کامل هستند و می خواهند وقتی حرف می زنند همسرشان هیچ کاری نکند، در صورتی که نمی دانند که همسرشان به حرف ها با توجه کامل گوش می کند. با همه این حرف ها یک مرد چطور می تواند توجه کامل همسرش را جلب کند؟

راه حل : بهترین کار این است که هنگام صحبت دست های همسرتان را در دست بگیرید، با این راه دیگر گمان نمی کنید که او نسبت به حرف هایتان بی توجه است.

 اشتباه هشتم : مردها بیشتر به خودشان توجه می کنند تا همسرشان

یکی از رایج ترین اشتباهات مردان هنگام ارتباط با همسر یا نامزدشان این است که اصلا به نیازهای عاطفی متفاوت همسرشان توجه نمی کنند و بیشتر توجه آنها به احساسات خودشان است. از طرف دیگر برای زنان نیز چندان مهم نیست که مردان درباره آنها چه فکر می کنند، همه آنچه برای آنها اهمیت دارد احساس خودشان نسبت به مرد زندگی شان است.

یک زن چندان توجه نمی کند که شما چقدر می خواهید او را تحت تاثیر قرار دهید. اگر شما خودتان فکر می کنید همسر یا نامزد خوبی هستید، در احساسات او تاثیر خاصی ندارد. او چندان توجه نمی کند که شما در دلتان به چه فکر می کنید.

راه حل : اگر می خواهید همسرتان را تحت تاثیر قرار دهید، سعی کنید احساساتش را بیشتر بشناسید از او درباره احساساتش بپرسید تا راه های خوشحال کردنش را پیدا کنید.

اشتباه نهم : کسل بودن!

یک مرد باید در زندگی اش احساس شوق و اشتیاق داشته باشد (در کنار همسری که دوستش دارد) وگرنه روز به روز کسل تر می شود. این مورد می تواند کار یا فعالیت فرهنگی یا... باشد. وقتی شما به نیازهای خودتان توجه کافی داشته باشید و سعی کنید استعداد های بالقوه خودتان را شکوفا کنید و با انجام دادن کاری که دوست دارید شاداب باشید، مسلما در کنار همسرتان نیز زندگی بهتری خواهید داشت و بهتر می توانید او را خوشحال کنید.

10 نکته که زنان دوست دارند مردان در مورد آنهابدانند

1 - زنان دوست دارند که از آنها راهنمایی و نصیحت بخواهید.

2 - خواسته هایتان را غیرمستقیم با آنها مطرح کنید.

3 - زنان انتظار دارند که به آنها زنگ بزنید.

4 - هر گاه زنی در اوج خشم و غم قرار گرفته باشد، به هیچ عنوان تقصیری را به گردن نمی گیرد.

5 - بسیاری از زنان به این علت که نمی خواهند کسی ایشان را نیازمند بداند، نیازهایشان را انکار می کنند.

6 - یک زن به طور ذاتی از توانایی نامحدودی در شاداب ساختن دیگران برخوردار است. اما وقتی آن زن لبخند می زند، لبخندش به این معنا نیست که در اوج شادابی و خوشحالی قرار دارد.

7 - یک احساس پنهان در درون زن به او می گوید نمی خواهم خواسته هایم را به همسرم بگویم، اگر عشق او به من واقعی باشد، خودش از نیازهایم مطلع می شود.

8 - هیچ چیزی را در رابطه اش با شما فراموش نمی کند.

9 - همسرتان می خواهد در صدر فهرست اولویت های شما قرار بگیرد، او جایگاه شماره یک را می خواهد، او می خواهد بیش از دوستان، همکاران، مشتریان و حتی مادرتان برای شما مفهوم داشته باشد.

10 - هیچ وقت از گفتن جمله دوستت دارم به زن مورد علاقه تان غافل نشوید.

چرا کودکان بهانه گیری می کنند؟

برترین ها:

بهانه گیری های کودکان که اصولا با جیغ و گریه همراه است را می توان به توفان های تابستانی تشبیه کرد – ناگهانی و ناخوشایند. یک دقیقه شما و فرزندتان در رستوران نشسته اید و خوشحال در حال غذا خوردن هستید اما یک دقیقه بعد، ناگهان کودک ناله می کند و با تمام وجود جیغ می کشد که مثلا نی نوشابه اش خم شده است. اصولا کودکان یک تا سه سال بسیار بهانه گیر هستند

شاید تصور کنید در حال پرورش کودکی زورگو هستید. اما امیدوار باشید که این اقتضای سن کودکان است و آنها در نتیجه ناامیدی های خود بهانه گیری می کنند. انسان های بزرگ نیز در نتیجه ناکامی های خود لجوج و بهانه گیر می شوند چه برسد به کودک دو یا سه ساله که هنوز خیلی چیزها را نمی داند.

برخی از کارشناسان این بهانه گیری های خسته کننده را به مشکلات مهارت های زبانی کودکان نسبت می دهند. کودکان در این سن معنی بیشتر کلمه هایی که می شنوند را درک می کنند اما نمی توانند آنها را درست و کامل بیان کنند. در نتیجه، وقتی کودک نمی تواند منظور خود را توضیح دهد ناامید می شود و جیغ کشیدن و بهانه گیری را آغاز می کند

چگونه می توان بهانه گیری را کنترل کرد

•    کنترل خود را از دست ندهید

بهانه گیری کودکان واقعا آزار دهنده است. علاوه بر جیغ زدن و غرغر کردن شاید کودک لگدپراکنی کند یا پاهایش را به زمین بکوبد، اشیا را به اطراف پرت کند، دیگران را کتک بزند یا حتی نفس خود را حبس کند تا کبود شود. تحمل و کنترل این رفتارها واقعا طاقت فرسا است اما والدین باید مطمئن باشند که حبس نفس تا مرحله کبودی نیز نوعی بهانه گیری و کج خلقی کودکانه است.

هنگامی که کودک در حال جیغ و داد کردن است به حرف ها و دلیل های شما گوش نمی دهد و با حالتی منفی به فریادها و تهدیدهای شما پاسخ می دهد. هرچه بیشتر سر او داد بزنید که آرام تر شود، او با صدای بلندتری جیغ می زند. در این مواقع شاید بهترین کار این است که کنار او بنشینید و چیزی نگویید. به طور کلی، بودن در کنار کودک هنگام بدرفتاری هایش روش خوبی است. کودکان خودشان هم از خشمی که دامن آنها را گرفته است می ترسند و بودن شما در کنار آنها موجب آرامششان می شود

اگر تحمل بهانه گیری های او را ندارید چند دقیقه کوتاه بیرون بروید و وقتی کودک دست از گریه و جیغ برداشت دوباره به اتاق بازگردید. اگر شما آرامش خود را حفظ کنید او نیز سریع تر آرام می شود.

وعده یا رشوه دادن به کودک در این شرایط نتایج خوبی در پی ندارد. بنابراین فکر این چیزها را از سر بیرون کنید. تا حد امکان به بهانه گیری های بی مورد او عتنا نکنید تا خودش خسته و ساکت شود.

•    حواستان باشد که شما بزرگ تر هستید

مهم نیست بهانه گیری های کودک شما چقدر طول می کشد، خواسته های غیرمنطقی او را پاسخ ندهید و به هیچ وجه با او بحث نکنید. به نگاه ها و تفکرات اطرافیان نیز خیلی بها ندهید. همه آنها روزی چنین تجربیاتی داشته اند. اگر در نتیجه بهانه گیری های کودک به او چیزهایی که می خواهید را بدهید در واقع به او می آموزید داد و فریاد کردن بهترین روش برای به دست آوردن خواسته هاست. این طرزفکر برای کودک شما در بزرگسالی ایجاد مشکل خواهد کرد. سعی کنید کودک به هیچ عنوان متوجه نشود که شما خودتان هم روی رفتارهایتان هنگام عصبانیت کنترل ندارید

اگر بهانه گیری و کج خلقی کودک به مرحله ای رسید که شروع به کتک زدن دیگران، پرتاب وسایل یا جیغ های بی وقفه کرد، او را به مکانی امن همچون اتاق خواب خودش ببرید و به او بگویید چرا او را اینجا آورده اید (زیرا سارا را کتک زده ای)  و کنار او بمانید تا آرام شود

اگر در مکان عمومی هستید و کودک کج خلقی هایش را آغاز کرد سریعا آنجا را ترک کنید تا فرزندان آرام شود

•    عشق خود را به کودک ابراز کنید

هنگامی که کودک آرام است و می توانید با او صحبت کنید، او را در آغوش بگیرید و بگویید چقدر دوستش دارید. این رفتار برای کودک آموزنده است و می تواند با آرامش بیشتر در مورد کج خلقی های خود صحبت کند

•    بعدا در مورد مساله پیش آمده صحبت کنید

هگامی که کودک آرام شد در مورد اتفاق های پیش آمده با او صحبت کنید. صحبت کردن در مورد بهانه گیری ها کودک بسیار ساده است. شما متوجه خواهید شد مشکل کودک شما چیست. کمک کنید تا بتواند احساسات خود را در غالب کلمات بیان کند. به طور مثال، به او بگویید: «تو خیلی عصبانی بودی چون غذا آن چیزی نبود که می خواستی.» به او اجازه دهید متوجه شود صحبت کردن در مورد ناراحتی ها نتیجه بهتری دارد. با خنده بگویید: «ببخشید من تو رو درک نکردم. الان که جیغ نمی کشی متوجه شده ام چه می خواستی.

•    زمان دادن به کودک

بسته به فرزند خود، هرچند وقت یکبار از ترفند زمان دادن استفاده کنید. این راهکار را از 18 ماهگی آغاز کنید. با این ترفند شاید کودک بتواند خودش تا حدی بهانه گیری هایش را کنترل کند. زمان دادن به کودکان به ویژه زمانی که کج خلقی کودکان بالاست و دیگر روش ها پاسخگو نیستند، جواب می دهد. کودک را در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (یک دقیقه برای هر سال از عمرش) بگذارید. این مساله کمک می کند تا کودک خودش را آرام کند

به او توضیح دهید که چه کاری می کنید: به زمان می دهم تا آرام شوی و مامان در آنجا منتظر توست. در ضمن، به او توضیح دهید که این تنبیه نیست. اگر کودک نخواست در آن مکان بماند با قدرت اما نه بداخلاقانه او را در مکان موردنظر نگه دارید.

دنبال کار خود بروید. اگر جای او امن است به هیچ وجه به او نگاه یا توجه نکنید و بگذارید با خودش کنار بیاید

•    از موقعیت هایی که برای کودک ناخوشایند است دوری کنید

مراقب باشید خیلی در موقعیت هایی که باعث ناراحتی کودک می شود، قرار نگیرید. به طور مثال، اگر او هنگام گرسنگی عصبانی می شود و شروع به بهانه گیری می کند حتما میان وعده های کوچکی در کیف خود داشته باشید. اگر هنگام غروب بهانه گیر و عصبی می شود، سعی کنید خریدهای خود را ابتدای روز انجام دهید

اگر با تغییر فعالیت ها مشکل دارد حتما پیش از هر تغییری به او مساله را گوشزد کنید. به طور مثال، اگر قصد دارید تا نیم ساعت دیگر زمین بازی را به مقصد خانه ترک کنید حتما این مساله را با در میان بگذارید. اجازه دهید از این تصمیم آگاه شود
اگر متوجه شدید الان است که بهانه گیری های کودک آغاز شود، بلافاصله حواس او را پرت کنید: اسباب بازی به او بدهید،

مکانش را عوض کنید، شکلک های خنده دار در بیاورید یا توجه او را به پرنده در حال پرواز جلب کنید

کودک در این سنین مستقل بودن را می آموزد بنابراین تا حد امکان به او حق انتخاب بدهید. البته نه اینکه از او بپرسید می خواهد همه وقت خود را چگونه سپری کند. بگویید: «هویج یا ذرت می خواهی؟» به جای اینکه بگویید: «ذرت هایت را بخور!» به او احساس کنترل داشتن بر اوضاع را منتقل کنید

•    کنترل خود را از دست ندهید

بهانه گیری کودکان واقعا آزار دهنده است. علاوه بر جیغ زدن و غرغر کردن شاید کودک لگدپراکنی کند یا پاهایش را به زمین بکوبد، اشیا را به اطراف پرت کند، دیگران را کتک بزند یا حتی نفس خود را حبس کند تا کبود شود. تحمل و کنترل این رفتارها واقعا طاقت فرسا است اما والدین باید مطمئن باشند که حبس نفس تا مرحله کبودی نیز نوعی بهانه گیری و کج خلقی کودکانه است.

هنگامی که کودک در حال جیغ و داد کردن است به حرف ها و دلیل های شما گوش نمی دهد و با حالتی منفی به فریادها و تهدیدهای شما پاسخ می دهد. هرچه بیشتر سر او داد بزنید که آرام تر شود، او با صدای بلندتری جیغ می زند. در این مواقع شاید بهترین کار این است که کنار او بنشینید و چیزی نگویید. به طور کلی، بودن در کنار کودک هنگام بدرفتاری هایش روش خوبی است. کودکان خودشان هم از خشمی که دامن آنها را گرفته است می ترسند و بودن شما در کنار آنها موجب آرامششان می شود

اگر تحمل بهانه گیری های او را ندارید چند دقیقه کوتاه بیرون بروید و وقتی کودک دست از گریه و جیغ برداشت دوباره به اتاق بازگردید. اگر شما آرامش خود را حفظ کنید او نیز سریع تر آرام می شود.

وعده یا رشوه دادن به کودک در این شرایط نتایج خوبی در پی ندارد. بنابراین فکر این چیزها را از سر بیرون کنید. تا حد امکان به بهانه گیری های بی مورد او عتنا نکنید تا خودش خسته و ساکت شود.

•    حواستان باشد که شما بزرگ تر هستید

مهم نیست بهانه گیری های کودک شما چقدر طول می کشد، خواسته های غیرمنطقی او را پاسخ ندهید و به هیچ وجه با او بحث نکنید. به نگاه ها و تفکرات اطرافیان نیز خیلی بها ندهید. همه آنها روزی چنین تجربیاتی داشته اند. اگر در نتیجه بهانه گیری های کودک به او چیزهایی که می خواهید را بدهید در واقع به او می آموزید داد و فریاد کردن بهترین روش برای به دست آوردن خواسته هاست. این طرزفکر برای کودک شما در بزرگسالی ایجاد مشکل خواهد کرد. سعی کنید کودک به هیچ عنوان متوجه نشود که شما خودتان هم روی رفتارهایتان هنگام عصبانیت کنترل ندارید

اگر بهانه گیری و کج خلقی کودک به مرحله ای رسید که شروع به کتک زدن دیگران، پرتاب وسایل یا جیغ های بی وقفه کرد، او را به مکانی امن همچون اتاق خواب خودش ببرید و به او بگویید چرا او را اینجا آورده اید (زیرا سارا را کتک زده ای)  و کنار او بمانید تا آرام شود

اگر در مکان عمومی هستید و کودک کج خلقی هایش را آغاز کرد سریعا آنجا را ترک کنید تا فرزندان آرام شود

•    عشق خود را به کودک ابراز کنید

هنگامی که کودک آرام است و می توانید با او صحبت کنید، او را در آغوش بگیرید و بگویید چقدر دوستش دارید. این رفتار برای کودک آموزنده است و می تواند با آرامش بیشتر در مورد کج خلقی های خود صحبت کند

•    بعدا در مورد مساله پیش آمده صحبت کنید

هگامی که کودک آرام شد در مورد اتفاق های پیش آمده با او صحبت کنید. صحبت کردن در مورد بهانه گیری ها کودک بسیار ساده است. شما متوجه خواهید شد مشکل کودک شما چیست. کمک کنید تا بتواند احساسات خود را در غالب کلمات بیان کند. به طور مثال، به او بگویید: «تو خیلی عصبانی بودی چون غذا آن چیزی نبود که می خواستی.» به او اجازه دهید متوجه شود صحبت کردن در مورد ناراحتی ها نتیجه بهتری دارد. با خنده بگویید: «ببخشید من تو رو درک نکردم. الان که جیغ نمی کشی متوجه شده ام چه می خواستی.توجه کنید که چقدر از کلمه «نه» استفاده می کنید. اگر زیاد از آن استفاده می کنید در واقع شرایط را برای خود و کودکتان پر اضطراب و سخت می کنید. سعی کنید این مساله را کنترل کنید.

•    مراقب نشانه های اضطراب زیاد باشید

شاید بهانه گیری های روزانه برای کودکان امری طبیعی باشد اما باید مراقب مشکلات احتمالی هم باشید. هر گونه تنش و استرسی که در خانه وجود دارد می تواند در بیشتر شدن کج خلقی و بهانه گیری های کودک تاثیر بگذارد

اگر کودک به طور مدام بهانه گیر است و به خود یا دیگران آسیب می رساند حتما از یک متخصص کمک بگیرید. پزشک یا مشاور کودک می تواند شما را با هر گونه تغییر رفتاری در کودک آشنا کند و این جلسات به شما یاد می دهند چگونه رفتارهای آینده کودک را پیش بینی و رفتار کنید

6 راز تربیت یک کودک منظم و تمیز

سعی کنید در خانه خود این طرز فکر را القا کنید که تمیز بودن خانه احساس بسیار خوبی به انسان می دهد. اگرکودک از جمع کردن وسایلش خودداری کرد، خودتان آنها را جمع کنید و بگویید: «به نظرت این طوری بهتر نیست؟

وقتی همه چیز مرتب و سرجای خودش است آدم احساس بهتری دارد.»

1 - تاکید بر اینکه تمیزی و نظم احساس خوبی به انسان می دهد

مشکل بیشتر والدین این است که کودکان آنها غذا یا اسباب بازی های خود را روی زمین پرت و پخش می کنند. گاهی کودکان این کار را می کنند تا صبر والدین خود را بسنجند و ببینند چه زمانی کاسه صبر شما لبریز می شود.

زمانی که شما آرام تر و صبورتر واکنش نشان دهید جذابیت این کار نیز برای کودک از بین می رود. مثلا وقتی با آرامش به کودک خود می گویید: «اکنون زمان تمیزکاری است » بیشتر جواب می دهد تا زمانی که فریاد می زنید.

سعی کنید در خانه خود این طرز فکر را القا کنید که تمیز بودن خانه احساس بسیار خوبی به انسان می دهد. اگرکودک از جمع کردن وسایلش خودداری کرد، خودتان آنها را جمع کنید و بگویید: «به نظرت این طوری بهتر نیست؟ وقتی همه چیز مرتب و سرجای خودش است آدم احساس بهتری دارد.» این مکالمه در وجود کودک تاثیر می گذارد و باور می کند منظم بودن مساوی است با داشتن احساس خوب.

با تکرار این نوع آرامش ها و تلقین کردن ها کودک به تدریج می آموزد بدون اینکه شما چیزی بگویید خودش همه وسایل اضافه را جمع کند. این مساله برای هر دوی مادر و فرزند مفید است. کودک نظم را یاد می گیرد و بخشی از کارهای مادر نیز کم می شود.

2 - زمان تمیزکاری را شاد و سرگرم کننده کنید

اینکه روند تمیز کردن را به سرگرمی مفرح برای کودک تبدیل کنید بسیار مهم است. به طور مثال، هنگام مرتب کردن اطراف خانه آواز بخوانید. یا کارهای خود را در غالب شعر و آواز بیان کنید. این مساله باعث تحریک کودک به مشارکت در این کار می شود.

می توانید جمع کردن اسباب بازی ها از روی زمین را به یک بازی سرگم کننده تبدیل کنید. به طور مثال، بگویید هر چیزی که سرجای خودش نیست مثل کردوکودیل بزرگی است که باید سریعا به خانه اش فرستاد. یا مثلا، به هم ریختگی همچون آتش است و برای خاموش کردن آن باید وسایل را سرجای خود گذاشت.

برای کودکان بزرگ تر، می توانید از بازی اینکه چه کسی می تواند وسایل خودش را زودتر سرجایش بگذارد، استفاده کنید. از اینکه همه کارها را با سختی خودتان به تنهایی انجام دهید و همزمان غر هم بزنید، پرهیز کنید. اگر شما یا کودکتان شروع به اعتراض و شکایت کردید، سریعا آن را به یک بازی یا سرگرمی تغییر دهید.

3 - تمیز کردن پیش از انجام کارهای جدید

این عادت را در خانه خود به وجود بیاورید که پیش از انجام هر نوع بازی جدید باید وسایل بازی قبلی را جمع کرد. ابتدا شاید کودکان در برابر این قانون جدید واکنش منفی نشان دهند اما پس از مدتی متوجه می شوند اگر همکاری کنند، سریع تر می توانند بازی کنند. برای رسیدن به این هدف، باید به کودک خود گوشزد کنید تا زمانی که همه وسایل سرجای خود قرار نگیرند از بازی خبری نیست. این کار به مرور به یک عادت تبدیل می شود و کودک خودش به طور خودکار وسایل را پس از هر بازی جمع می کند. کودک باید وسایل کوچک که برایش سنگین نیستند را جمع کند و وظیفه جمع کردن وسایل بزرگ و سنگین به عهده والدین است.

4 - کارها را کش ندهید و سریع انجام دهید

برخی از افراد ذاتا کند هستند و برای انجام کارهای ساده زمان زیادی صرف می کنند. به طور مثال، هنگام گذاشتن مجله سرجای خودش، حواسشان به مقاله ای پرت می شود و کار اصلی خود را فراموش می کنند. این مساله نوعی وقت تلف کردن بیهوده است. باید سعی کنید در کارهای خود سرعت عمل داشته باشید و با شادی آن را انجام دهید. به طور مثال، برای مرتب کردن هر اتاق 5 تا 10 دقیقه بیشتر زمان نگذارید.

5 - کمال گرا نباشید

یکی از بزرگ ترین دشمنان تمیز ماندن خانه، کمال گرایی است. اگر فکر کنید همه چیز باید دقیقا در جای خودش قرار بگیرد، این مساله کمی ترسناک و دوست نداشتنی است و کمتر پیش می آید. به خود و فرزند خود یادآوری کنید مرتب بودن عادی هم به اندازه خود مورد قبول است. کار تمیز کاری را با سرگرمی همراه کنید تا کسل کننده نباشد.

وقتی کودک کوچکی در خانه زندگی می کند اینکه همه جا تمیز باشد کار دشواری است و لازم نیست همه کارها را در یک زمان انجام داد. این کار همچون دوش گرفتن است، شما فقط یکبار در عمر خود برای همیشه دوش نمی گیرید. پس لازم نیست یکبار همه جا را برق بیندازید.

6 - کارگروهی کلید اصلی کار است

نوشتن و تعیین مسوولیت های هر فرد تاکتیک مفیدی است. اما گاهی انسانیت نیز در این میان مطرح می شود. به طور مثال، هنگامی که کودک برای انجام کارهای خود تقاضای کمک می کند، عموما او را مجبور می کنیم تا خودش کارهایش را انجام دهد و با قاطعیت تمام می گوییم: «این کار توست! باید خودت به تنهایی انجام دهی».

اما گاهی کودک در انجام کارهایش به کمک نیاز دارد و نباید این کمک را از او دریغ کرد زیرا به طور ناخواسته کودک را از انجام کارهای روزانه می ترسانیم. هنگامی که آنها درخواست کمک می کنند و ما با آغوش باز آن را می پذیریم و کمک می کنیم، کودک درس های مفیدی می آموزد: کودک یاد می گیرد با لبخندی به دیگران کمک کند. متوجه می شود کمک خواستن از دیگران اشکالی ندارد. در ضمن یاد می گیرد بدون انتظار به دیگران کمک کند. برعکس این قضیه هم خوب است. از کودک خود برای انجام کارها کمک بگیرید.

نکات قابل توجه در دوران شیردهى

با عرض تبریک به شما مادر عزیز بخاطر تولد فرزند دلبندتان نکات بسیار مهم دوران شیردهى را به آگاهى مى رسانیم:

1. در پژوهشهاى انجام شده ثابت شده است بهترین و کاملترین غذا براى سن ۴تا۶ماهگى شیر مادر می باشد.

2. شیر مادر استریل است.

3. ارزش غذایى شیر مادر از سایر شیرها بیشتر است.

4. میزان اسهال در کودکی که از شیر مادر تغذیه میکند نسبت به کودکی که از شیر خشک تغذیه میکند بسیار کمتر است.

5. بیش از ٣٠٠نوع عامل ضد میکروب در شیر مادر وجود دارد که مانع از ابتلاى کودک به اسهال و عفونتهاى تنفسى، ادرارى وعفونت گوش میانى می شود.

6. از آنجایى که شیر مادر در ابتدا پروتئین بیشتر و در آخر حاوى چربى بیشتر است لذا توصیه میشود مادران نوزاد را زود از سینه جدا نکنند تا نوزاد بتواند از جربی اخر شیر نیز استفاده کرده و بنا براین وزن گیرى بهترى داشته باشد.

7. با استفاده از شیر مادر کلیه نیازهاى کودک تامین خواهد شد بنابراین کودکى که شیر مادر مى خورد نه چاق پفکى خواهد شد و نه لاغر خواهد ماند.

8. یکى از نکات جالب شیر مادر این است که نوزادى که زودتر به دنیا بیاید شیر مادرش با شیر مادرى که به موقع بدنیا آمده تفاوت زیادى دارد و نیازهاى کودک را براى رشد بیشتر تامین خواهد کرد.

9. شیر دادن از سینه باعث نزدیکى بیشتر مادر وکودک میشود.

10. مکیدن سینه باعث رشد فک و دندانهاى نوزاد میشود.

نیازهاى غذایى مادر در دوران شیردهى:

بسیارى از ذخایر بدن مادر در دوران باردارى توسط جنین مصرف میشود پس مادر شیرده برا ى انکه دچار عوارضى مثل پوکى استخوان ویا ریزش موها وخرابى دندانها نشود باید از میزان انرژى و مواد مورد نیاز بدن در دوران شیر دهى اگاهى کافى داشته باشد. بسیارى از مادران شیرده به علت عدم اگاهى کافى از ترس اینکه این عوارض بیش نیاید پرخورى میکنند ولذا افزایش وزن پیدا مى کنند که باز گشت به وزن قبل از باردارى برایشان بسیار مشکل خواهد بود.

مثلا میزان انرژى مورد نیاز براى یک مادر شیرده فقط 500 کالرى اضافه تر از پیش ازباردارى است یعنى اگر قبل از باردارى میزان انرژى مورد نیازش 2000 کالرى بوده در دوران شیردهى به 2500 کالرى نیاز دارد

بعلاوه در دوران شیردهى 500 کالرى هم از سوخت وساز چربیهاى ذخیره شده درباردارى تامین میشود بنابراین اگر مادر براساس میزان غذاهاى توصیه شده در این دوران غذا مصرف کند به مرور هر ماه نیم کیلو لاغر خواهد شد یعنى چاقى دوران باردارى برطرف خواهد شد.

پروتئین ها: پروتئین مورد نیاز روزانه در دوران شیردهى فقط ١۵ گرم بیشتر از دوران قبل از باردارى است که این مقدار مساوى است با مصرف ٣لیوان شیر در روز ١ عدد تخم مرغ ١٨٠ تا٣٠٠گرم گوشت و حبوبات.

چربى ها: در شیر مادر مقدارى چربیهاى غیر اشباع وجود دارد که در غدد پستان ساخته نمیشوند و لازم است از راه مواد غذایى نامین شوند پس مادر بهتر است هفته اى یک بار ماهى مصرف کند و حتما در وعده هاى غذایى از روغن زیتون استفاده نماید.

املاح: مهمترین املاح کلسیم واهن است که کلسیم مورد نیاز را مادر میتواند از راه مصرف روزانه٣تا۴لیوان شیر کم جرب وسبزیجات داراى برگ سبز مثل اسفناج نعنا جعفرى کرفس کلم مغز بادام وبادام زمینى بدست بیاورد

پس خورشت کرفس هفته اى یک بار وهمچنین مصرف روزانه بادام وبادام زمینى توصیه مناسبى به مادر شیر ده مى باشد.

اهن از دیگر املاح مورد نیازبدن است که اگر مادر کم خونى دارد ویا در معرض کم خونى مى باشد بایدوروزانه قرص اهن مصرف نماید از نظر مواد غذایى مادر دچار کم خونى هفته اى یک بار جگر بخورد و در طول روز حتما از یک عدد تخم مرغ و مقدترى گوشت قرمز استفاده کند والبته گردو میز براى این مادران بسیار مفید است.

آب: یک خانم شیرده به روزانه ۶تا٨لیوان اب یا اب میوه احتیاج دارد.

ویتامین ها: روزانه ۴تا۵عدد میوه تازه وهمچنین سبزیجات تازه به شکل سالاد یا سبزى خوردن و یا سبزیجات پخته شده جهت تامین ویتامین مورد میاز شیردهى توصیه مى شود.

طبق مطالعات انجام شده کودکانى که باشیر مادر تغذیه شده اند کمتر از کودکانى که با شیر گاو تغذیه شده اند به دیابت وابسته به انسولین که همان دیابت دوران نوجوانى است مبتلا میشوند همچنین میزان ابتلا به MS نیز در کودکانى که شیر مادر خورده اند کمتر است.

مواد غذایى که مادر شیر ده نباید مصرف کند:

کاکائو و شکلات بهتر است مصرفشان محدود شود زیرا اثر محرک روى نوزاد دارند کافئین نیز از شیر مادر رد شده واثر تحریکى روى نوزاد دارد بنابراین مادر شیر ده کمتر از ٢لیوان قهوه وکوکا در روز مصرف کند.

دم کرده هاى گیاهى مثل چاى نعنا وگل گاوزبان باعث تهوع واستفراغ در مادر میشود وترکیبات این نوشیدنى ها وارد شیر مادر شده وهمین عوارض جانبى را در نوزاد ایجاد میکند بنابراین بهتر است در دوران شیر دهى از مصرف این نوشیدنى ها خوددارى کرد.

ادویه جات چون مصرف ادویه جات طعم شیر مادر را عوض میکند بهتر است مصرف ادویه زیاد دردوران شیردهی محدود شود.

قندهاى مصنوعى به علت اینکه اثرات قندهاى مصنوعى وخوراکى هاى بدون قند هنوز ناشناخته میباشد پس بهتر است در دوران شیر دهى مصرفشان محدود شود.

مترجمایران ماما

رژیم غذایی مناسب برای مادران شیرده

برترین ها: بسیاری از مادرانی که به نوزادان خود شیر می دهند نگران رژیم غذایی خود نیز هستند. لازم نیست تغییر خاصی در رژیم خود به وجود بیاورید اما مسایلی هست که با رعایت آنها، مادر و فرزند هر دو سالم تر و راحت تر خواهند بود.

رژیم متعادل

برخی از مادرها دوست دارند بدانند هنگامی که غذای کافی میل نمی کنند آیا شیری که به فرزندشان می دهند کافیست و نیازهای تغذیه ای او را تامین می کند؟ اگر به طور کلی انواعی از غذاها را نمی خورید یا غذای شما کم است، بدانید این مساله روی کیفیت و کمیت شیر تاثیر می گذارد اما خطرناک نیست.

اگر شما غذای کافی یا مناسب میل نکنید شاید کودک آسیبی نبیند اما بدن شما ضعیف می شود، از ذخیره های غذایی استفاده و آنها را تمام می کند. در مقابل، برخی از مادران شیرده بیش از حد احساس گرسنگی می کنند که می تواند به مفهوم این باشد که بدن شما 24 ساعته شیر تولید می کند.  برای رفع این نوع گرسنگی ها میان وعده های سبک و سالم میل کنید.

بی توجهی به کالری غذاها

پاسخ صریحی برای اینکه مادران شیرده به چه میزان کالری احتیاج دارند، وجود ندارد. برخی از این مادرها حدود 500 کالری و برخی دیگر حدود 2 هزار تا 2500 کالری در هر روز نیاز دارند. به جای حساب و کتاب کالری غذاها، بر اساس گرسنگی های خود غذا میل کنید.

میزان دقیق کالری مورد نیاز هر بدن به فاکتورهای مختلفی همچون وزن، میزان ورزشی که مادر انجام می دهد، سوخت و ساز بدن او و اینکه در طول روز چند بار شیر می دهد، بستگی دارد.

آهسته و پیوسته وزن کم کردن

برخی از خانم ها پس از زایمان به تدریج وزن کم می کنند اما برخی دیگر اینگونه نیستند. این مساله کاملا به بدن و فیزیک، نوع تغذیه، تحرک و متابولیسم بدن هر فرد بستگی دارد. بهترین روش، کاهش وزن تدریجی است. طوری برنامه ریزی کنید که در طول یک سال به وزن پیش از زایمان خود برگردید.

در سه ماه نخست پس از زایمان به فکر رژیم نباشید زیرا کاهش کالری های غذا باعث کاهش شیر و نیروی جسمی شما می شود. اگر وزن شما بیش از حد زیاد شده است و دچار چاقی مفرط هستید حتما با پزشک مشورت کنید و در صورت لزوم رژیم بگیرید. اما حتما حواستان به آب بدنتان باشد. باید در طول رژیم خود آب زیادی بنوشید.

پس از چند ماه می توانید همگام با ورزش، رژیم سبکی نیز بگیرید و وزن خود را پایین بیاورید. رژیم های سخت به طور مستقیم روی شیر مادر تاثیر می گذارند.

مصرف انواع غذاهای سالم

تنوع و تعادل، کلید رژیم غذایی سالم هستند. باید در تغذیه خود ترکیبی از پروتئین های کربوهیدرات را لحاظ کنید و توجه داشته باشید چربی غذاها موجب می شود تا مدت زمان بیشتری احساس سیری داشته باشید و مواد مغذی بدن را تامین می کنند.

کربوهیدرات های مرکب که در انواع دانه های خوراکی، حبوبات، میوه و سبزیجات تازه یافت می شود نه تنها بخش اعظمی از نشاسته و شکر مورد نیاز بدن را تامین می کند بلکه باعث می شود تا بدن برای مدت طولانی تر انرژی داشته باشد.

انتخاب چربی های سالم

برای مصرف چربی انواع چربی های اشباع نشده را انتخاب کنید. منبع این نوع چربی های سالم شامل روغن کانولا، روغن زیتون و ماهی های چرب همچون سالمون و همچنین آووکادو، زیتون، آجیل و دانه های خوراکی است.

تا حد امکان از چربی های اشباع شده استفاده نکنید. این نوع چربی ها در انواع گوشت های چربی دار، شیرهای پرچرب، روغن های سرخ کردنی، کره و روغن حیوانی یافت می شوند. مصرف این نوع چربی ها در طولانی مدت باعث بیماری های قلبی و عروقی می شود و احتمال حمله های قلبی و مرگ را افزایش می دهند.

اجتناب از آلودگی

اجتناب از آلودگی های موجود در غذا و محیط در دوران شیردهی بسیار ضروری است. حشره کش ها، ضدغفونی کننده ها و ... که ممکن است وارد حلق شما شود به طور مستقیم راه خود را به شیر مادر باز می کنند. علاوه بر مواد شیمیایی صنعتی، مواد پشیمیایی محیطی نیز می تواند روی سلامتی نوزاد تاثیر منفی بگذارند. برای کاهش و محدود کردن این نوع آلودگی ها بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:

•    غذاهای متنوعی میل کنید. اگر فقط نوع خاصی از غذاها را بخورید شاید آن غذا ترکیبی از مواد شیمیایی در خود داشته باشد و مصرف طولانی مدت و مداوم آن باعث افزایش آلودگی های خون و شیر شما می شود.

•    تحقیق کنید که کدام میوه ها و سبزیجات بیشتر در معرض ضدآفت ها قرار دارند و از آنها اجتناب و تا حد امکان انواع ارگانیک را تهیه کنید. میوه ها و سبزیجات را با دقت بسیاری بشویید. یا حتی بهتر است هنگام مصرف پوست آن را بکنید. از جمله میوه هایی که میزان آلودگی آنها بالاست می توان به سیب، جعفری، توت فرنگی، هلو، اسفناج، انواع انگورها، سیب زمینی، کاهو و کلم برگ اشاره کرد.

میوه هایی که خطر کمتری دارند نیز شامل انواع پیازها، آناناس، آووکادو، مارچوبه، نخود شیرین، انبه، بادمجان، طالبی، کیوی، کلم، هندوانه، گریپ فروت و قارچ هستند.

•    سعی کنید میوه های فصلی و انواع ارگانیک را خریداری کنید. اصولا میوه های که فصل آنها نیست از راه های دور آورده می شوند و مواد نگهدارنده یا ضدآفت در خود دارند

•    گوشت لخم خریداری کنید و هنگام پخت چربی ها و پوست اضافه آنها را جدا کنید.

•    در دوران شیردهی حتما آب تصفیه شده بنوشید. آب شیر شامل مواد شیمیایی است و برای کودک می تواند ضرر داشته باشد.

مصرف ماهی

در دوران شیردهی بسیار مهم است که انواع ویتامین ها به بدن شما برسند. ماهی نیز برای سلامت قلب بسیار مفید است. برخی از ماهی ها (به ویژه ماهی های آب سرد) حاوی DHA، EPA و چربی های امگا سه هستند که در روند رشد تکمیلی مغز و چشم نوزاد در سال نخست زندگی بسیار مفید هستند.

در هر هفته دست کم یک وعده غذای دریایی شامل: سالمون، میگو، تن ماهی، قزل آلای رودخانه ای، تیلاپیلا و ... میل کنید. اگر غذای دریایی دوست ندارید، قرص های امگا سه مصرف کنید.

نوشیدن آب زیاد و قهوه کم

در دوران شیردهی بدن به 16 فنجان مایعات (که آب غذا، میوه و سبزیجات نیز شامل آن است) در طول روز نیاز دارد. نیازی نیست تعداد لیوان های آبی که می نوشید را بشمارید. سعی کنید تا حد امکان آب و مایعات بنوشید و هرگز تشنه نمانید.

اگر رنگ ادرار شما زرد روشن و شفاف است، نشانه خوبی است: یعنی بدن شما آب کافی دریافت کرده است.

اگر پیش از بارداری همیشه صبح ها قهوه مصرف می کردید، می توانید در دوران شیردهی یک فنجان هنگام صبح بنوشید اما در این راه زیاد روی نکنید. حتی کمترین میزان قهوه نیز به طور مستقیم وارد شیر شما می شود. این ماده در بدن کودک تجمع می کند و نوزاد نمی تواند به راحتی آن را دفع کند.

بیشتر کارشناسان تاکید دارند مادرهای شیرده به طور کلی کافئین (چای، قهوه، نوشیدنی های انرژی زا، شکلات و بستنی قهوه) مصرف نکنند. یا دست کم فقط 300 گرم در هر روز مصرف کنند.

توجه به طعم غذاها و نوشیدنی ها

بسیاری از مادران شیرده می توانند انواع غذاها همچون غذاهای تند و ادویه دار را میل کنند. برخی از کارشناسان می گویند نوزادان از چشیدن طعم های مختلف که در شیر وجود دارد لذت می برند. خوردن انواع غذاها با طعم های گوناگون باعث آشنایی فرزند شما با ذائقه غذایی شما می شود و کمک می کند در بزرگسالی بیشتر غذاها را دوست داشته باشد.

البته باید بدانید برخی از غذاها همچون بروکلی، انواع کلم، حبوبات، لبنیات، شکلات، مرکبات، سیر یا فلفل تند باعث ایجاد  گاز و دردهای معده کودک می شود. بنابراین، از مصرف این نوع غذاها حتما پرهیز کنید.

نوزادان به برخی غذاها نیز حساسیت دارند و برای تشخیص آن می توانید از روی نشانه هایی همچون کهیر و خارش روی پوست، خس‌خس سینه و تنگی نفس یا مدفوع سبز یا لعاب دار تشخیص دهید.

مصرف ویتامین

ادامه مصرف ویتامین های که در دوران بارداری مصرف می کردید، حداقل در ماه نخست شیردهی بسیار خوب است. پس از آن می توانید فقط ویتامین های مورد نیاز را مصرف کنید. مصرف این مکمل ها کمک می کند زمان هایی که درست، سالم و کامل غذا مصرف نمی کنید، ویتامین لازم به نوزاد برسد. در کنار مکمل ها می توانید ویتامین های زیر را نیز مصرف کنید:

کلسیم

اگر شیر، ماهی، حبوبات، آب میوه، شیر سویا  و نان به اندازه کافی مصرف نمی کنید حتما باید قرص کلسیم بخورید. صرف یکهزار میلی‌گرم کلسیم در روز برای خانم ها پیش از، در طول و پس از بارداری بسیار لازم است. البته توجه داشته باشید در یک روز بیش از 2500 میلی‌گرم کلسیم از منابع مختلف دریافت نکنید. مصرف بیش از حد این ویتامین باعث ایجاد سنگ کلیه، بیماری های کلیوی و رسوب کلسیم می شود. همچنین می تواند در جذب آهن، منیزیوم، فسفر و زینک تاثیر منفی داشته باشد.

حتما توجه داشته باشید قرص های کلسیم به همراه ویتامین D مصرف کنید.

ویتامین D

ویتامین D برای رشد و استحکام استخوان ها و سلامت عمومی بدن لازم است. این ویتامین به جذب کلسیم کمک می کند.

پزشکان می گویند ویتامین D باعث کاهش احتمال پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و دیگر بیماری های خودایمن می شود.

نور خورشد حاوی ویتامین D است اما بیشتر خانم ها به اندازه کافی آن را دریافت نمی کنند. برای داشتن میزان مناسب بهتر است قرص آن را مصرف کنید.

متخصصان توصیه می کنند روزانه 15 میکروگرم ویتامین D مصرف کنید. مصرف بیش از اندازه موجب ناراحتی های کلیه و بافت های بدن می شود.

ویتامین D برای رشد استخوان ها و جلوگیری از نرمی استخوان در کودکان ضروری است. دریافت به اندازه کافی این ویتامین از دوران نوزادی باعث می شود کودک در بزرگسالی نیز کمتر دچار ورم مفاصل شود.

DHA

این اسیدچرب را می توان با مصرف ماهی تامین کرد. اما اگر ماهی نمی خورید حتما در طول روز قرص های 200 تا 300 گرمی  DHA مصرف کنید.

با بچه های بی ادب در مهمانی ها چه کنیم؟

مجله شهرزاد: او کوچک‌ترین عضو جمعی است که باقی اعضایش، وارد چهارمین دهه زندگی‌شان شده‌اند. فرزند آرام شما که هنوز سنش دو رقمی هم نشده، به محض ورود به چنین جمعی، آدمی دیگر می‌شود. تمام رفتارهایی که همیشه در مقابلش منع می‌کردید را از خود بروز می‌دهد و دوست دارد به تک‌تک مهمان‌ها و تمامی وسایل صاحب خانه، صدمه بزند. اما چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می‌شود و هرکار می‌کنید، نمی‌توانید مانعش شوید؟ علم روانشناسی می‌گوید، گاهی بچه‌ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی‌کنند. نشان دادن رفتار‌های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه‌هایی است که بچه‌ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می‌کنند.

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار‌های سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک‌شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه‌های مخربی برای جلب توجه متوسل می‌شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می‌زنند که به خاطر سخت‌گیری‌های والدین‌شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می‌خواهند همه محدودیت‌ها را از بین ببرند و رفتار والدین‌شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند‌شان به جلب توجه نشان نمی‌دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش‌هایی از طرف فرزند‌شان می‌شوند. بچه‌ها هم با دیدن بی‌توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می‌دهند و عمدا کاری می‌کنند که همه نگاه‌ها به سمت آنها خیره شود.

مشخص کردن جایزه قبل از انجام یک کار، یعنی باج دادن و باج دادن گره‌ای از مشکلات رفتاری کودکان باز نمی‌کند. اما اگر والدین بعد از آنکه فرزندشان رفتار درست را نشان داد، بدون وعده قبلی به او پاداش بدهند، می‌توانند رفتارهای خوب را در او تقویت کنند. مطمئن باشید که او بعد از دریافت پاداش پیش‌بینی نشده به خاطر رفتار‌های خوبش، دیگر انگیزه‌ای برای نشان دادن رفتار‌های مخرب پیدا نخواهد کرد.

کار از کجا خراب شده؟

با این مشکل بچه‌ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می‌دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می‌کند؟ آیا او را به زور آورده‌اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می‌شود؟ آیا رابطه خوبی با  اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش‌های عصبی، به دنبال تلافی است.

چند ساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.

خانواده‌ها باید برای رشد و پرورش فرزندان‌شان به دو متخصص مراجعه کنند. یکی پزشک کودک و دیگری روانشناس کودک. خوشبختانه امروزه همه بچه‌ها، پزشک کودک خود را دارند و اگر والدین با انتخاب یک مشاور، از فرزند‌شان مراقبت کنند، با مشاوره و دریافت توصیه‌های ساده، دیگر نگران تقویت رفتارهای اشتباه در فرزند‌شان نخواهند بود

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه‌یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره‌ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد و نه باید با سخت‌گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می‌آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می‌کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه‌ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می‌شوند، انگیزه‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می‌دهند.

دوست کوچولوی‌تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم‌های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می‌دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه‌ها از مرجع قدرتشان حساب می‌برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می‌تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه‌ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند‌شان به آن متوسل می‌شوند. اما این والدین نمی‌دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می‌تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه‌ها منجر می‌شود. اگر والدین او را تهدید کنند و بگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می‌شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتار را داشته باشند.

نگذارید دیگران او را تربیت کنند

گاهی والدین تمام تلاش‌شان را برای نشان دادن واکنش درست به اشتباهات بچه‌ها انجام می‌دهند، اما ناآگاهی اطرافیان و دخالت‌های‌شان، کنترل شرایط را برای‌شان دشوار می‌کند. اما نباید فراموش کرد که کنترل رفتار‌های دیگران، به تسلط والدین بستگی دارد. آنها می‌توانند با حرف یا رفتار به دیگران بگویند که حق مداخله در نظام تربیتی آنها را ندارند و همراه با احترام، برای‌شان توضیح دهند که فرزندشان به چه دلیلی این رفتار را نشان می‌دهد و بهترین واکنش به کارهای او چیست.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می‌زند. آنها به خاطر نگرانی‌های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می‌کنند و می‌گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می‌کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر این بگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می‌رود.

تنهایی را از او بگیرید

گاهی بچه‌ها برای جلب توجه والدین نیازی را بیان می‌کنند. برای مثال بدون آنکه گرسنه باشند غذا می‌خواهند یا مرتب به دستشویی می‌روند. والدین باید بدانند که چرا فرزندشان سراغ چنین رفتاری می‌رود. شاید در جمع شلوغ بزرگتر‌ها، او به دنبال یک همبازی است. پس پدر یا مادر می‌توانند با فهمیدن این نیاز، با بچه بازی کنند. آنها نباید انتظار داشته باشند که در این شرایط فرزند‌شان مثل یک بزرگسال برخورد کند و در جمعی که هیچ سرگرمی‌ای برایش وجود ندارد، ساعت‌ها آرام و بی‌صدا بنشیند. شاید بهتر باشد والدین با نمایش یک فیلم کارتونی یا آوردن اسباب‌بازی‌هایی که کودک با آنها سرگرم می‌شود، فضای مهمانی را برای او هم دلپذیر کنند، تا دیگر فرزندشان برای جلب توجه آنها، به این رفتارهای جایگزین دست نزند.

با بچه های بی ادب در مهمانی ها چه کنیم؟

مجله شهرزاد: او کوچک‌ترین عضو جمعی است که باقی اعضایش، وارد چهارمین دهه زندگی‌شان شده‌اند. فرزند آرام شما که هنوز سنش دو رقمی هم نشده، به محض ورود به چنین جمعی، آدمی دیگر می‌شود. تمام رفتارهایی که همیشه در مقابلش منع می‌کردید را از خود بروز می‌دهد و دوست دارد به تک‌تک مهمان‌ها و تمامی وسایل صاحب خانه، صدمه بزند. اما چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می‌شود و هرکار می‌کنید، نمی‌توانید مانعش شوید؟ علم روانشناسی می‌گوید، گاهی بچه‌ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی‌کنند. نشان دادن رفتار‌های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه‌هایی است که بچه‌ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می‌کنند.

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار‌های سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک‌شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه‌های مخربی برای جلب توجه متوسل می‌شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می‌زنند که به خاطر سخت‌گیری‌های والدین‌شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می‌خواهند همه محدودیت‌ها را از بین ببرند و رفتار والدین‌شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند‌شان به جلب توجه نشان نمی‌دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش‌هایی از طرف فرزند‌شان می‌شوند. بچه‌ها هم با دیدن بی‌توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می‌دهند و عمدا کاری می‌کنند که همه نگاه‌ها به سمت آنها خیره شود.

مشخص کردن جایزه قبل از انجام یک کار، یعنی باج دادن و باج دادن گره‌ای از مشکلات رفتاری کودکان باز نمی‌کند. اما اگر والدین بعد از آنکه فرزندشان رفتار درست را نشان داد، بدون وعده قبلی به او پاداش بدهند، می‌توانند رفتارهای خوب را در او تقویت کنند. مطمئن باشید که او بعد از دریافت پاداش پیش‌بینی نشده به خاطر رفتار‌های خوبش، دیگر انگیزه‌ای برای نشان دادن رفتار‌های مخرب پیدا نخواهد کرد.

کار از کجا خراب شده؟

با این مشکل بچه‌ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می‌دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می‌کند؟ آیا او را به زور آورده‌اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می‌شود؟ آیا رابطه خوبی با  اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش‌های عصبی، به دنبال تلافی است.

چند ساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.

خانواده‌ها باید برای رشد و پرورش فرزندان‌شان به دو متخصص مراجعه کنند. یکی پزشک کودک و دیگری روانشناس کودک. خوشبختانه امروزه همه بچه‌ها، پزشک کودک خود را دارند و اگر والدین با انتخاب یک مشاور، از فرزند‌شان مراقبت کنند، با مشاوره و دریافت توصیه‌های ساده، دیگر نگران تقویت رفتارهای اشتباه در فرزند‌شان نخواهند بود

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه‌یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره‌ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد و نه باید با سخت‌گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می‌آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می‌کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه‌ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می‌شوند، انگیزه‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می‌دهند.

دوست کوچولوی‌تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم‌های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می‌دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه‌ها از مرجع قدرتشان حساب می‌برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می‌تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه‌ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند‌شان به آن متوسل می‌شوند. اما این والدین نمی‌دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می‌تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه‌ها منجر می‌شود. اگر والدین او را تهدید کنند و بگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می‌شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتار را داشته باشند.

نگذارید دیگران او را تربیت کنند

گاهی والدین تمام تلاش‌شان را برای نشان دادن واکنش درست به اشتباهات بچه‌ها انجام می‌دهند، اما ناآگاهی اطرافیان و دخالت‌های‌شان، کنترل شرایط را برای‌شان دشوار می‌کند. اما نباید فراموش کرد که کنترل رفتار‌های دیگران، به تسلط والدین بستگی دارد. آنها می‌توانند با حرف یا رفتار به دیگران بگویند که حق مداخله در نظام تربیتی آنها را ندارند و همراه با احترام، برای‌شان توضیح دهند که فرزندشان به چه دلیلی این رفتار را نشان می‌دهد و بهترین واکنش به کارهای او چیست.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می‌زند. آنها به خاطر نگرانی‌های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می‌کنند و می‌گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می‌کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر این بگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می‌رود.

تنهایی را از او بگیرید

گاهی بچه‌ها برای جلب توجه والدین نیازی را بیان می‌کنند. برای مثال بدون آنکه گرسنه باشند غذا می‌خواهند یا مرتب به دستشویی می‌روند. والدین باید بدانند که چرا فرزندشان سراغ چنین رفتاری می‌رود. شاید در جمع شلوغ بزرگتر‌ها، او به دنبال یک همبازی است. پس پدر یا مادر می‌توانند با فهمیدن این نیاز، با بچه بازی کنند. آنها نباید انتظار داشته باشند که در این شرایط فرزند‌شان مثل یک بزرگسال برخورد کند و در جمعی که هیچ سرگرمی‌ای برایش وجود ندارد، ساعت‌ها آرام و بی‌صدا بنشیند. شاید بهتر باشد والدین با نمایش یک فیلم کارتونی یا آوردن اسباب‌بازی‌هایی که کودک با آنها سرگرم می‌شود، فضای مهمانی را برای او هم دلپذیر کنند، تا دیگر فرزندشان برای جلب توجه آنها، به این رفتارهای جایگزین دست نزند.

نکاتی مهم در حمام کردن نوزادتان

برای حمام کردن نوزاد به ترتیب زیر عمل کنید :

1 - ابتدا سر نوزاد را بر روی دست تان تکیه داده و کتف او را به خوبی بچسبید و خیلی آرام او را از قسمت پاها وارد آب درون تشت کنید. با کمک دست آزادتان، صورت او را با آب بشویید (برای شستن صورت نوزاد، نیازی به صابون نیست).

2 - با کمک لیف نرم و صابونی شده، روی سینه ، زیر بغل ، شکم و دست ها و پاهای کودک را بشویید.

3 - برای شستن سر نوزاد، در حالی که پشت سر او را به قسمت ساق دست تان تکیه داده اید، ران او را خوب و مطمئن بچسبید و سپس دست دیگرتان را به شامپوی مخصوص بچه آغشته کرده و با حرکات ملایم و دایره ای شکل سر او را شستشو دهید. برای آبکشی هم، سر نوزاد را کمی به عقب برده و آب را به آرامی از جلوی سر به سمت عقب سر بریزید تا آب وارد چشم ها و بینی و گوش او نشود.

4 - برای شستشوی قسمت پشت و کمر، نوزاد را به پشت برگردانید و در حالی که سینه او را به روی ساق دست تان تکیه داده اید، زیر بغل او را بگیرید و با دست دیگر به آرامی لیف را روی پشت و کمرش بکشید.

5 - همان طور که کودک را به خوبی گرفته اید، او را آبکشی کنید. سپس کودک را بر روی حوله ای که قبلا به همین منظور پهن کرده اید، قرار داده و حوله را دور بدن او بپیچید.

6 - زیر بغل، زیر گردن و لا به لای تاخوردگی های پوست بدن نوزاد را به خوبی خشک کنید و لباس بپوشانید. مرطوب ماندن لابلای پوست باعث بروز عفونت قارچی می شود.

7 - در فصل گرما، بعد از حمام کردن و خشک کردن نوزاد، اجازه دهید چند دقیقه ای آزاد و بدون لباس دست و پا بزند.

نکات مهم برای حمام کودکان نوپا

_ هرگز کودک نوپایتان را، حتی برای یک دقیقه، به حال خود تنها نگذارید. کودکان می‌توانند در کمتر از 2 سانتیمتر آب غرق شوند
_
تمام وسایلی را که برای حمام مورد نیاز است ( صابون، حوله و غیره ) از قبل آماده کنید. اگر زنگ در یا تلفن به صدا در آمد  و احساس کردید باید به آن پاسخ دهید، کودکتان را در حوله ای پیچیده و او را با خود ببرید.

_ کودک نوپای خود را در داخل وان یا طشتی که هنوز به داخل آن آب می ریزد، قرار ندهید ( دمای آب ممکن است تغییر کند یا آب خیلی عمیق شود ).

_ وان حمام را ایمن کنید. وان های حمام بسیار لیز هستند، بنابراین وان خود را برای ایمنی بیشتر به کف پوش حمام ( rubber bath mat ) مجهز کنید. استفاده از پوششی نرم برای شیر آب میتواند کودکتان را از ضربات دردناک محافظت کند. همچنین، مطمئن شوید که درهایی که از شیشه های متحرک کشویی ساخته شده اند، دارای شیشه های بی خطر باشند.

_ آب حمام را به اندازه مناسب گرم کنید (90  تا 100 درجه فارنهایت ). نوزاد یا کودکتان نسبت به شما معمولا آب خنکتری را ترجیح دهند.

_ وان را زیاد از آب پر نکنید؛ هیچ وقت برای کودکان نوپا و کودکان بزرگ تر سطح آب نباید بالاتر از کمرشان برود.

_ برای کودکانی که می توانند بنشینند، استفاده از  درپوشِ راه آب در کف حمام یا وان ممکن است کار شما را راحت تر کند اما این کار نباید به شما احساس امنیت کاذب بدهد چرا که هیچ چیزی نمی تواند جایگزین مواظبت لحظه به لحظه شما از کودکتان شود.

_ به کودکتان یاد دهید که در وان بنشیند نه اینکه بایستد.

_ صابون، شامپو و حمام کف می تواند پوست کودکتان را خشک کند و حتی موجب شود که جوش بزند بنابراین هر چه کمتر از آنها استفاده کنید. این مواد همچنین ممکن است موجب سوزش در مجاری ادراری شوند که به نوبه خود ممکن است خطر عفونت در مجاری ادراری را افزایش دهد.

_  به منظور اجتناب از ماندن فرزندتان به مدت طولانی در آب پر از کف صابون که برایش سوزناک است، زمان بازی را در اول حمام قرار  دهید و صابون و شامپو را برای آخر کار بگذارید.

_ آبگرم کن خود را بر روی 120 درجه فارنهایت قرار دهید. کودک در صورتی که در آبی با دمای 150 درجه فارنهایت قرار بگیرد، تنها در عرض دو ثانیه به سوختگی درجه 3 دچار می شود و اگر دمای آب 140 درجه فارنهایت باشد 5 ثانیه برای این نوع سوختگی کافی است.

_ به فرزندتان اجازه ندهید به شیر آب دست بزند. حتی اگر در این سن نتواند شیر آب را باز و بسته کند، ممکن است بالاخره به انجام این کار موفق شود و صدماتی جدی به خود واردکند ( بهتر است کودکتان را طوری در وان قرار دهید که پشتش به شیر آب باشد )

سرگرمی برای نوزادان از بدو تولد تا ماه سوم

برترین هاکودکان از همان روز نخست تولد مشتاق اتفاق های اطراف خود هستند. مغز کودک همه تصاویر و صحبت ها را ثبت و ذخیره می کند و بازی کردن کمک می کند تا بتواند تکه های پازل را کنار هم بچیند

برای بازی با کودکان تازه متولد شده باید مسایلی را در نظر داشته باشید: به طور مثال، تکرار برای آنها بسیار جذاب است. بسیاری از بازی ها ابتدا برای آنها مفهومی ندارد اما اگر تلاش خود را ادامه دهید کودک به مرور یاد می گیرد که به بازی های شما بخندد

مدت زمان توجه و تمرکز کودکان متفاوت است و به سن، دما و حالات روحی آنها بستگی دارد. گاهی کودکان از یک بازی تا 20 دقیقه لذت می برند و گاهی مجبور هستید بازی را هر 5 دقیقه یکبار تغییر دهید. با واکنش های کودک متوجه می شوید که آیا بازی را دوست دارد یا خیر. این واکنش ها شامل لبخند یا خندیدن است. اما اگر به اطراف نگاه یا گریه کند و از شما روی بر گرداند، باید بازی خود را عوض کنید

اگر کودک در طول بازی گریه کرد ناامید نشوید. به فعالیت های آرامش بخش همچون بغل کردن، نگاه کردن به عکس های کتاب ها، خواندن آوازهای آرام یا شیر دادن روی بیاورید.

به این نکته توجه داشته باشید کودکان در برابر برخی از بازی ها که برای سن آنها مناسب تشخیص داده شده است، واکنش خوبی نشان نمی دهند یا حتی فعالیت های لازم را انجام نمی دهند. این مساله باعث وحشت شما نشود

لازم نیست فکر کنید مثلا کودک هنوز نمی تواند چیزی در دست بگیرد یا شاید ایراد و مریضی خاصی داشته باشد.

این مسله کاملا عادی است. شاید کودک شما  رشد ضعیفی دارد و دیرتر از موعد فعالیت های لازم را نجام می دهد
صفر تا سه ماهه

نوزادان در این سن همیشه خواب و درازکشیده هستند و ما فقط منتظر گریه آنها هستیم. آیا با این نوزادها می توان بازی کرد؟ 

برای بازی با این کودکان باید احساسات آنها را مورد توجه قرار دهید: لمس، بینایی (فقط فاصله نزدیک را می بینند)، بویایی و شنوایی (چشایی اکنون مد نظر ما نیست). در انتهای سه ماهه نخست تولد، نوزاد به تدریج تلاش می کند تا وسایل مختلف را با دست بگیرد و شیفته صدا، بو و بافت هستند

باید توجه داشته باشید شاید نوزاد شما خیلی دیر یا اصلا به کارهای شما واکنش نشان ندهد. باید صبور باشید. با صبوری منتظر واکنش او بمانید.  

رقصیدن

بعدازظهرها که نوزاد تاحدی بداخلاق و ترشرو می شود هیچ کاری به اندازه رقصیدن با او، او را شاد نمی کند.

موسیقی شاد بگذارید و نوزاد را بغل کنید و با هم برقصید. شاید ابتدا کودک به چپ یا راست خم شود اما مطمئن باشید از بالا و پایین پریدن های آرام لذت خواهد برد.

 البته حتما مراقب گردن نوزاد کوچک باشید و سعی کنید خیلی تکان نخورد. اگر خسته شدید، کودک را زمین بگذارید و به تنهایی برقصید

بالا و پایین پریدن های پرهیجان یا تکان دادن دست ها برای نوزاد جالب است

نمایش وسایل مختلف به کودک

بیشتر زمان بازی شما با نوزادان کوچک به نمایش وسایل مختلف صرف می شود. همه وسایل خانه که سمی، برقی یا خطرناک نیستند را می توان برای معرفی به کودک انتخاب کرد. نوزادان قاشق، همزن دستی، کتاب و مجله های عکس دار، بطری و قوطی های رنگی آب میوه و شامپو و ... را خیلی دوست دارند

برای بازی با نوزادان صفر تا سه ماهه می توانید وسایل مختلف را اطراف خود جمع کنید. سپس همچون یک جادوگر یکی از آنها را بیرون بیاورید و به کودک نمایش دهید و با زبان کودکانه و با هیجان نام وسیله را ذکر کنید. وسیله را باید در فاصله 30 سانتی‌متری صورت کودک نگهدارید تا بتواند آن را تشخیص دهد زیرا دید کودک هنوز تکمیل نشده است

از نوزادان دو و سه ماهه نباید انتظار داشته باشید کتاب را درک کنند و از آن لذت ببرند. اما کتاب و مجلات رنگی و عکس‌دار برای آنها جالب است. نوزادها به شنیدن داستان کتاب تمایلی ندارند و هنگامی که چند ماه بزرگ تر شدند کتاب را از دست شما می گیرند و آن را می بندند. این کارها همه باعث پرورش کودک می شوند. کودکان از نگاه کردن به کتاب و لم دادن در آغوش شما لذت می برند اما به داستان آن تمایلی ندارند.  

سفر به کمد مادر

به عنوان یک سرگرمی، نوزاد را بغل کنید و داخل کمد لباس های خود بروید. لباس های روشن، ابریشمی، سوئیشرت های پشمی، شلوارهای جین یا پیراهن های حریر خود را به او نشان دهید. پارچه های لطیف و نرم را روی پوست صورت، دست و پای کودک بکشید. لباس های پرزدار را روی زمین بگذارید و کودک را روی آنها قرار دهید

پس از چند ماه کودک تمایل خواهد داشت تا به وسایل مهره دار، زینت دار و گلدوزی شده نیز دست بزند. اما اکنون او فقط به این لباس ها و پارچه ها نگاه می کند

ببین بالای سر من چیست؟

می توانید با ساده ترین وسایل اطراف خانه خود سرگرم شوید. در پایین چند نمونه از آنها را ذکر کرده ایم:

•    تکه ای روبان، پارچه یا نخ ضخیم را به یک قاشق چوبی گره بزنید و آن را در مقابل صورت کودک جلو و عقب ببرید

•    روسری نرم و نازکی را به طور مرتب در هوا حرکت دهید و روی سر کودک بگذارید.

•    وسیله ای همچون یو‌یو درست کنید و جلوی صورت کودک بالا و پایین ببرید و هنگامی که پایین آمد بگوید: «دالی، دالی».
حتما توجه داشته باشید که نخ، روبان یا نوارهای پارچه ای را در دسترس نوزاد رها نکنید. ممکن است آن را در دهان بگذارد یا دور گردن او پیچیده شود

آواز خواندن

شاید صدای بدی داشته باشید اما نوزاد متوجه آن نمی شود. در این سن می توانید با صدای بلند برای نوزاد خود آوازهای اپرایی بخوانید. کودک از هر چه بخوانید خوشش خواهد آمد. برخی از کودکان از آواز خواندن به همراه حرکات بدن خوششان می آید.

شاید ابتدا احساس احمق بودن به شما دست دهد اما با دیدن توجه و خوشحالی کودک خود، شما هم احساس خوب پیدا می کنید. سعی کنید در آوازهایی که می خوانید نام کودک را نیز صدا کنید. آوازهای خود را با صداهای کارتوونی، خنده دار یا حیوانات ترکیب کنید تا هیجان انگیزتر شود

آواز خود را با صدای کوتاه شروع کنید و به تدریج صدا را بالا ببرید. هنگام آواز خواندن می توانید برای جلب توجه بیشتر از عروسک های انگشتی هم کمک بگیرید.