چگونه برای کودکان لباس و کفش بخریم؟

خرید پوشاک برای کودکان، کلا یک پدیده است؛ هم می تواند لذت بخش باشد و هم دردسرآفرین ! لذت بخش چون یک سری کالاهای جدید و نو وارد چرخه پوشاک فرزندتان می شوند که می توانند کلی انرژی بخش باشند. از جایی دردسرآفرین می شوند که با بی اطلاعی خرید کنیم و مجبور شویم گاهی تا چندین بار برای تعویض لباس به مراکز خرید مراجعه کنیم و یا حتی اینکه وقتی لباس را مورد استفاده قرار می دهیم با سایز، رنگ و یا دیگر المان های آن مشکل داشته باشیم. از این شماره با ما همرا باشید تا نکاتی ضروری خرید پوشاک کودک را با هم بررسی کنیم تا این مسائل را به حداقل برسانیم

1. قبل از هر چیز، بهتر است هنگام خرید لباس و کفش برای کودکان، سایز مناسب را برای آن‌ها انتخاب کنیدمطمئن شوید این سایزها، بر اساس واقعیت است، نه حدس و گمان؛ این مساله باعث می‌شود، لباس اندازه را انتخاب کنید و مجبور نشوید دوباره، به مغازه برگردید.

2. تاحدامکان  فرزند زیر سه سال خود را برای خرید لباس و کفش، همراه خود نبرید. این کار موجب می شود که هنگام خرید، نتوانید لباس‌های مناسب و هماهنگ با هم را انتخاب کنید. زمانی که کودک را برای خرید، همراه خود می‌برید، معمولا چیزی را می‌خرید که او می‌خواهد.

3. می‌توانید زمان خرید برای فرزندتان را با زمان حراج‌های فصلی تنظیم کنید تا بتوانید با پول کم‌تر، لباس و کفش بیش‌تر و بهتری برای او تهیه کنید. حتی می‌توانید با کمی هوشیاری، لباس سال آینده فرزندتان را هم تهیه کنید و با این کار، به اقتصاد خانواده، کمک بیش‌تری بکنید.

4. روزهای اولیه حراج را از دست ندهید و به محض شروع حراج، اقدام به خرید کنید چون در غیر این صورت، انتخاب‌های شما، بسیار محدود خواهند شد

5. یادتان باشد که چند هفته قبل از نوروز، برای خرید اقدام کنید تا هم پول کم‌تری صرف کرده باشید و هم انرژی کم‌تری! اگر همه با هم برای خرید بروند، سودجویان به فکر می‌افتند کالاهایی با قیمت  بالا و کیفیت پایین وارد بازار کنند و این‌طوری سر شما را کلاه بگذارند.

6. اگر فرزندتان دوره خردسالی را پشت سر گذاشته، سعی کنید بدون حضور خودش، برایش  لباس یا کفش نخرید؛ چون ممکن است در انتخاب رنگ مناسب با چهره فرزندتان یا قد و سایز لباس و حتی هماهنگ کردن لباس‌هایشان با هم، دچار اشتباه شوید.

پاپوش کودکانه

چه‌طور سایز جوراب فرزندمان را پیدا کنیم؟

جوراب‌ها می‌توانند زیبایی لباس کودکان را دوچندان کنند. معمولا سایز جوراب بچه‌ها، متناسب با سایز کفش و سن آن‌ها اندازه‌گیری می‌شود. جوراب‌ها، هم برای دختر و هم برای پسر، رنگ‌ها، مدل‌ها و طرح‌های گوناگونی دارند. در واقع، اندازه‌گیری سایز جوراب، بسیار متفاوت و سخت‌تر از سایز کفش کودکان است. سایز جوراب‌ها، بر اساس طول پا مشخص می‌شود، اما سایز کفش‌ها، بر اساس طول کفش مشخص می‌شود. بنابراین به این دو نکته، قبل از خرید جوراب برای کودک‌تان، حتما توجه کنید.

راه‌کار:

1. سایز کفش و سن کودک را مشخص کنید.

2. سایز جوراب کودکان، بر اساس سن و سایز کفش آن‌ها تعیین می‌شود. کودکان بین صفر تا 9 ماه که سایز کفش‌شان تا سایز 20 است، از سایزهای کودکانه استفاده می‌کنند. کودکان بین 9 ماه تا دو سال که سایز کفش‌شان بیش‌تر از 20 است، از جوراب‌هایی استفاده می‌کنند که برای کودکانی که تازه، راه افتاده‌اند، تهیه می‌شود. کودکان بین دو تا چهار سال، از جوراب‌های کودکانه سایز کوچک استفاده می‌کنند و زمانی که، بین چهار تا هشت سال هستند، باید از جوراب‌های سایز متوسط استفاده کنند.

3. سایز جوراب کودکان بزرگ‌تر نیز بر اساس سایز کفش‌شان و  روی آن‌ها درج می‌شود. 

برگرفته از سایت برترین ها

آیا کودکمان برای رفتـن به مدرسـه آمـاده است؟

با نزدیک شدن به اولین روز ماه مهر و فصل بازگشایی مدارس، پدر و مادرها سعی در آماده کردن فرزندانشان برای فرستادنشان به مدرسه اند. محیطی که مسلما از جهات مختلف با محیط خانه تفاوت هایی دارد ...

همه ما از اولین باری که مدرسه رفتیم خاطراتی داریم. بعضی از ما با علاقه پا به مدرسه گذاشته‌ایم و بعضی دیگر با نگرانی و ترس از جدا شدن از خانواده‌مان! 

شاید به همین علت است که تلاش می‌کنیم برای فرزندانمان از این روز خاطره‌ای خوش به جا بماند. بعضی متخصصان معتقدند اگر کودک آماده رفتن به مدرسه باشد، نه تنها با علاقه پا به مدرسه می‌گذارد بلکه از این روز و روزهای دیگر مدرسه خاطره‌ای خوش برایش به جا خواهد ماند. ممکن است بپرسید از کجا بفهمیم کودک‌مان آماده مدرسه رفتن است؟ و برای آماده شدنش چه کنیم؟ این موضوعی است که در این مقاله تقدیم شما دوستان خواهد شد.

نه تنها مدرسه بلکه قدم گذاشتن در هر مکان جدیدی می‌تواند برای انسان اضطراب آور باشد. اگر بعد از یک یا چندروز کودک از مدرسه رفتن لذت ببرد، ممکن است دیگر ترسی از آن نداشته باشد اما اگر از آن لذت نبرد به احتمال زیاد احساس طردشدگی خواهد کرد و دوری از والدین برایش بیشتر از قبل نگران کننده و ترس آور خواهد شد. با آماده ساختن کامل کودک برای مدرسه، می‌توانید بیشترین شانس ممکن را برای لذت بردن از مدرسه به او بدهید. در ضمن برای اینکه کودک شما از وقتی که در مدرسه می‌گذراند سود ببرد، باید مهارت‌های پایه‌ای معینی را قبلاً به دست آورده باشد.

متخصصان معتقدند داشتن گروهی از مهارت‌ها می‌تواند کودک را برای ورود به مدرسه آماده کند.

مهارت‌هایی که شما باید سعی کنید کودکتان قبل از ورود به مدرسه آنها را به دست آورد بدین شرح است:

مدرسه یک محیط اجتماعی است. بنابر این کودکی که می‌خواهد به مدرسه برود باید یک سری مهارت‌های اجتماعی را داشته باشد مثلا لازم است بتواند در کارهای کوچک منزل کمک کند و وظایف ساده را به انجام برساند. این کودک توانایی مشارکت را دارد. هنگام بازی با گروه کوچکی از دوستانش کاملاً احساس راحتی می‌کند. می‌تواند کارهای شخصی خود مثل شستن و خشک کردن دست‌هایش را انجام دهد. وقتی یک فعالیت جدید پیشنهاد می‌شود آمادگی مشارکت در آن را دارد. وقتی به او دستورالعمل انجام کاری را می‌دهید با خوشحالی از آن پیروی می‌کند.

در ضمن کودک باید یک سری مهارت‌های جسمانی را داشته باشد تا بتواند از پس کارهای شخصی خود در هر محیطی که والدینش حضور ندارند بر بیاید. مثلا لازم است از عهده بستن دکمه‌ها، زیپ‌ها و بند کفش‌هایش بر آید. او باید بتواند بازی‌هایی که با انگشت انجام می‌شود انجام دهد، مثلا چیزی را با قیچی ببرد، در ضمن لازم است بتواند سایر کارهای کوچک را که نیازمند مهارت دست‌ها است انجام دهد. مثلا بتواند یک توپ را بگیرد و پرتاب کند. بتواند با هر پا چند قدم بجهد. ( لی لی کند) بتواند دست چپ خود را از روی سر به شانه سمت راست برساند و برعکس. چنین کودکی نباید بدون دلیل بی قرار یا بی تفاوت شود.

علاوه بر مهارت‌های اجتماعی و جسمی کودک باید یک سری مهارت‌های ذهنی هم داشته باشد.

مثلا بتواند راجع به واقعه‌ای که اخیراً رخ داده است به طور قابل فهم و تا حدی روان صحبت کند. از داستان‌ها لذت ببرد و بتواند بدون ورجه وورجه کردن زیاد به آنها گوش دهد. کودک باید رنگ‌ها را بشناسد و نام آنها را بداند. در ضمن باید نام خانوادگی، نشانی و شماره تلفن منزل خود را نیز یاد بگیرد. لازم است از نظر تلفظ لغات، ادای کلمات و ساختن جملات نسبتاً روان باشد. تعدادی شعر و آواز کودکان را حفظ کرده باشد. کودکی که آماده مدرسه رفتن است به خواندن تمایل دارد و به کتاب‌ها و سایر مطالب خواندنی علاقه نشان می‌دهد. البته اگر فقط به داستان‌های مصور علاقه داشته باشد نیز کافی است. اما باید بتواند داستان‌های مورد علاقه‌اش را به صورت کلی به یاد آورد.
آماده و علاقمند

ممکن است بگویید کودکتان همه این مهارت‌ها را دارد اما علاقه‌ای به مدرسه رفتن نشان نمی‌دهد.

اینجاست که نقش علاقه‌مند کردن شما پر رنگ می‌شود. البته باید بدانیم که چگونه به کودک خود کمک کنیم مدرسه را دوست داشته باشد. قسمت اعظم سال‌های خردسالی کودک شما در منزل گذشته و اکثر علایق او محدود به نزدیکی یا داخل منزل است او هیچ دیدی نسبت به مدرسه ندارد مگر اینکه شما او را با مدرسه آشنا کرده باشید. یکی از راه‌های تشویق کودکتان به حداکثر بهره برداری از تمامی فرصت‌های یادگیری موجود در مدرسه، افزایش علاقه او به خود مدرسه است.

راه‌های ساده‌ای برای تقویت نگرش مثبت نسبت به مدرسه وجود دارد.

به کودک نشان دهید که مدرسه یک فرصت تازه برای شناختن دنیا و یاد گرفتن چیزهای تازه است.

البته مدرسه به آنها این فرصت را می‌دهد که با دوستان تازه‌ای هم آشنا شوند و بازیهای تازه‌ای یاد بگیرند. با این حال به کودک بفهمانید که مدرسه تنها جای دوست پیدا کردن و بازی نیست. بعضی از بچه‌ها فقط به بازی علاقه نشان می‌دهند. اینگونه بچه‌ها مدرسه را تا جایی که فقط برای بازی کردن باشد دوست دارند ولی همین که به کلاس‌های بالاتر می‌روند از مدرسه بدشان می‌آید. این کودکان لازم است که بدانند بازی در کنار یادگیری علم در مدرسه است و نه تمام آن! این کودکان را باید از قبل با مسئولیت‌هایی در حد سن و سالشان آشنا کرد. واداشتن کودک به انجام کارهای ساده، مسئولیت دادن به او، تکیه بر بازی‌های تخیلی و خلاق، و دادن تکالیف ساده یادگیری و حافظه‌ای به کودکتان کمک می‌کند مدرسه را خیلی بیشتر دوست داشته باشد و در آنجا شکوفا شود.
خاطرات خوب بگویید

علاوه بر همه این‌ها نگرش خود شما به یادگیری، آموزش و مطالعه تأثیر شگرفی بر نگرش کودک شما به مدرسه، دروس مختلف و آموزگاران دارد. اگر می‌خواهید کودکتان از مدرسه لذت ببرد و حداکثر استفاده را از آن بکند، داشتن یک نگرش مثبت کاملاً ضروری است. اگر شما از جو احساسی مدرسه و آموزگار و نوع انضباط حاکم بر مدرسه بد گویی کرده باشید، انتظار نداشته باشید که فرزندتان به مدرسه علاقه‌مند شود. بنابر این اگر هم تجربه خوبی از مدرسه نداشته‌اید آن را در برابر فرزندتان باز گو نکنید و یا دست کم نکات مثبت سازگاری‌تان را بیان کنید تا او آرامش خاطر پیدا کند. می‌توانید از تجربیات خوب زمان تحصیل‌تان برای کودک بگویید تا از مدرسه تصویر مثبتی در ذهنش بسازد.

علاوه بر این متخصصان معتقدند آموزگارانی که با شاگردان خود رابطه خوبی دارند و از انضباط بدون تبعیض و همراه با دموکراسی استفاده می‌کنند، شاگردان خود را به دوست داشتن مدرسه تشویق می‌کنند. بنابراین اگر در انتخاب مدرسه و آموزگار فرزندتان وسواس به خرج دهید تا معلمان خوبی برای او فراهم کنید، به آماده شدن فرزندتان برای روزهای آتی کمک کرده اید.

جدایی را تمرین کنید

آمادگی جدا شدن، چه قبل از مدرسه و چه بعد از مدرسه، باید بین پدر و مادر و کودک ایجاد شود.

یعنی پدر و مادر با آموختن مهارت‌هایی به فرزندشان این اعتماد به نفس را در او ایجاد ‌کنند که کودک بتواند ساعاتی دور از والدین باشد و این تجربه را کسب کند که عدم حضور یا خروج آنها از خانه برای ساعاتی، نه تنها اتفاقی ایجاد نمی‌کند. به همین دلیل روان‌شناسان توصیه می‌کنند که باید کودک را قبل از سنین ورود به مدرسه در زمان‌هایی کوتاه به مراقب جدید یا مهدکودک بسپارید یا به بهانه خرید برای مدت کوتاهی بیرون بروید تا کودک تنهایی و جدایی از مادر را تجربه کند. آنها می‌گویند احتمالاً رفتن به مهد کودک و آمادگی، سازگاری با مدرسه را آسانتر می‌کند. مسلماً کودکانی که از نظر جسمی و فکری آگاهی برای مدرسه رفتن را پیدا کرده‌اند نگرش مطلوبتری نسبت به مدرسه دارند تا کودکانی که هیچ‌گونه آمادگی برای کلاس‌های نخست خود ندارند. اگر تمایلی برای فرستادن کودکتان به مهد کودک ندارید، با روشهای دیگر جدایی از کودک را تمرین کنید. از طرفی، اجازه دهید تا کودک شما بداند که می‌فهمید چقدر سخت است که انسان از کسی که تا این حد دوستش دارد جدا شود.

خداحافظی کنید

هنگام ترک کودک او را ببوسید و نوازش کنید و با خوشرویی از او خداحافظی کنید. البته مراسم خداحافظی و ترک کودک را خیلی طولانی نکنید. بر احساسات دلسوزانه خود غلبه کنید و چند بار برنگردید اما پس از بردن کودک به مهد یا مدرسه مدتی آنجا بمانید، سپس کودک را با معلم یا دانش‌آموزان تنها بگذارید و به خانه برگردید. در عین حال، فراموش نکنید که دزدکی و یواشکی ترک کردن کودک بزرگ‌ترین اشتباه است.

کودک را از شرایطی که ایجاد نگرانی می‌کند، دور کنید و بدانید که با برخورد آرام، منطقی و خالی از ترس شما با مدرسه، کودک شما نیز با آرامش بیشتری موقعیت جدید را می‌پذیرد. در عین حال، یادگیری را امری شیرین و لذت‌بخش نشان دهید. پدر و مادری که با فراگرفتن چیزی جدید شاد و خوشحال می‌شوند و این شادی را در محیط خانه نشان می‌دهند در واقع به کودک می‌آموزند که یادگیری و کشف همه را خوشحال می‌کند و اصولا امری جذاب و خوشایند است. توجه داشته باشید که برای ایجاد عادت مطالعه در کودک هیچ چیزی موثرتر از وجود پدر و مادری نیست که در حضور و همراه با کودک مطالعه می‌کنند و مطالعه را امری لذت‌بخش نشان می‌دهند. با کودکان‌تان صحبت کنید و به صحبت‌های آنها گوش دهید. برای کودک قصه بخوانید و در مورد آن به گفت‌وگوی دوطرفه بنشینید. با این کار مهارت کودکتان را در نشستن، گوش دادن، صحبت کردن و دقت و تمرکز افزایش می‌دهید.

تایم لاین راهنمای والدین دانش آموزان پیش دبستانی و اول دبستانی :

- از یک ماه تا یک هفته پیش از آغاز کار مدرسه، زمانی را به حرف زدن با کودک تان در باره ی مدرسه اختصاص دهید.

- چند ساعتی، جدایی از هم را تجربه کنید.

- داستان‌هایی در زمینه ی نخستین روز مدرسه، برای کودک تان بخوانید.

- برای خرید پیش از ورود به مدرسه، برنامه ریزی کنید.

- وسایلی را که کودک تان به آن‌ها در مدرسه نیاز خواهد داشت، بخرید یا تهیه کنید.

- به کودک تان اجازه بدهید ظرف غذا، کوله پشتی و دیگر لوازم خود را برای نخستین روز مدرسه، خودش انتخاب کند.

- لوازمی را که کودک تان به آن‌ها در خانه نیاز خواهد داشت، بخرید.

- نام کودک تان را روی همه ی لوازم او اعم از ظرف غذا، مداد و دفتر و مدادرنگی و... بنویسید یا بچسبانید. نام کودک تان را بر لباس‌هایی که احتمال دارد در طول روز در بیاورد و وسایلی مانند پیشانی بند، کلاه و دستکش‌ها با برچسب بدوزید یا با جوهرهای ماندگار بنویسید.

- به کودک تان موارد امنیتی مهم را آموزش دهید و اطمینان پیدا کنید که آن‌ها را به خوبی می‌فهمد و به خاطر می‌سپرد.

یک هفته پیش از گشایش مدرسه‌ها :

- قوانین مدرسه را با فرزندتان بخوانید و مرور کنید.

- اطمینان حاصل کنید که همه فرم‌های مدرسه کامل‌اند و به مدرسه تحویل داده شده اند.

- به فرزندتان بیاموزید که چگونه در کلاس درس رفتار کند و به آموزگار سلام بدهد.

- اگر کودک شما پیاده، با اتوبوس یا با سرویس به مدرسه خواهد رفت، یک بار در مسیر رفتن تا مدرسه با او همراه شوید.

- اگر مسئولان مدرسه روز یا ساعتی را برای آشنایی با مدرسه تعیین کرده اند، با کودک تان درآن روز همراهی کنید. اگر برنامه‌ای برای آشنایی با مدرسه ترتیب داده نشده است، یک قرار بگذارید تا کودک تان با ساختمان مدرسه آشنا شود. در ضمن اگر کودک شما نیازهای ویژه‌ای دارد، مدرسه را از این موضوع آگاه سازید و اطمینان حاصل کنید که امکانات رفاهی مطلوب تهیه شوند.

- کودک خود را هر شب اندکی زودتر به رختخواب بفرستید تا برای موقع مناسب خواب در شب‌های مدرسه آماده شود.

- کودک خود را عادت دهید تا صبح‌ها در ساعت مناسب برای رفتن به مدرسه بیدار شود.

- یکی دو روز آخر پیش از بازگشایی مدرسه را با کودک‌تان در خانه بگذرانید.

شب پیش از گشایش مدرسه :

- با کمک کودک روپوش مدرسه ی کودک تان را برای صبح فردا آماده کنید.

- غذایش را در ساعت مناسبی به او بدهید.

- پیش از آنکه کودک تان به خواب برود، به دقت به حرف‌هایش درباره ی نگرانی‌های او از رفتن به مدرسه گوش کنید و به او پاسخ دهید.

- یک داستان پیش از خواب درباره ی روز اول مدرسه برای کودک بخوانید.

- بسته‌ای کوچک از وسایل مدرسه را که می‌تواند در مدرسه باقی بگذارد، در کیفی برایش بگذارید.

- ناهار کودک تان را برای روز بعد بسته بندی کنید و در یخچال بگذارید.

- همه ی چیزهایی را که کودک تان با خود به مدرسه خواهد برد، در یک جا جمع کنید.

صبح روز گشایش مدرسه :

- همه ی کار‌هایی را که باید در آخرین دقیقه‌ها انجام شوند، در نظر داشته باشید.

- اگرچه نمی‌توانید این کار را هر روز انجام دهید، تلاش کنید کودک تان را در نخستین روز، خودتان به مدرسه ببرید و با او خداحافظی کنید.

- اجازه بدهید پیش از آنکه ترکش کنید، به محیط عادت کند. یک خداحافظی شاد داشته باشید و زمانی که اتوبوس می‌آید یا زنگ مدرسه را می‌زنند، او را بی درنگ ترک کنید.

نگرشی بر نقش بهداشت روانی و نحوه آموزش و سلامت روان معلمان

از آنجا که والدین بچه ها بهترین مدرسه از نظر سطح علمی را انتخاب می کنند تا فرزندانشان جایی تحصیل کنند که در پایان ترم، عملکرد مثبت و قابل قبولی داشته باشند، اما آیا تا به حال به بهداشت روانی کودک خود در مدرسه نیز فکر کرده اید؟ مهمترین الگو ی دانش آموزان در مدرسه معلمشان است. آیا در مورد نحوه ی آموزش و سلامت روان معلمان تحقیق کرده اید؟

معلم نقش به سزایی در بهداشت روانی دانش آموزان دارد. معلمی که بتواند با خلوص نیت به شاگردانش محبت کند و شاگردان این حس را داشته باشند که معلم شان را از محرمان خود بدانند، با این حس امنیت به راحتی به تحصیل می پردازند. اگر نحوه برخورد معلم به گونه ای باشد که شاگردان از هر طبقه و با هر بهره هوشی احساس کنند که معلم برای تک تک آنان ارزش قائل است، با تجربه چنین حسی ارزش شخصی خود را شناسایی می کنند.

اما علاوه بر تحقیق در مورد معلم فرزندتان، بهداشت روانی مسوولان مدرسه فرزندتان را نیز فراموش نکنید. علاوه بر تاثیر الگو پذیری رفتاری از مسوولان، نوع برخورد با دانش آموزان نیز میتواند سودمند و یا مخرب باشد.

محیط مدرسه از لحاظ فیزیکی هم بسیار حائز اهمیت است. شرایط محیطی مدرسه و محلی که مدرسه در آن واقع شده و امنیت ساختمان از لحاظ ضد زلزله بودن، نور و رنگ مدرسه در یادگیری و آرامش فرزندتان بسیار مهم است.

وجود مشاور در مدرسه، می تواند در سلامت روان کودکتان تاثیر بگذارد. مشاور در مدرسه با بررسی عوامل مخرب بر سلامت روان کودکان و با ارائه راه کار، باعث سالم شدن فضای روانی در مدرسه می شود. زمانی که یک مشاور در مدرسه وجود دارد، والدین نیز با اطمینان خاطر فرزندانشان را به مدرسه می فرستند.

در محیط خانواده نیز، والدین در صورتی که به تغذیه کودک اهمیت بدهند، آرامش بیشتری به کودکان خود هدیه می کنند. ورزش نیز به همین میزان در سلامت روان کودکان نقش دارد. دانش آموزانی که از لحاظ آمادگی جسمانی در وضعیت خوبی قرار دارند در تعاملات بین دوستان و هم سن های شان، قوی تر عمل می کنند و از لحاظ روانی نسبت به کسانی که به ورزش اهمیت نمی دهند، سالم ترند. طی تحقیقات صورت گرفته بین این دو گروه دانش آموزان، کسانی که ورزش می کنند، نسبت به گروه دیگر از حسادت و ستیزه جویی کمتری برخوردارند.

چند نکته غذایی برای داشتن یک بارداری سالم

 

داشتن پدر و مادری سالم، یکی از بزرگ ترین حقوق کودک است و پدر و مادر باید قبل از تصمیم گیری برای بچه دار شدن، به این فکر باشند. اما یک مادر برای اینکه فرزندی سالم به دنیا آورد، در درجه اول خودش باید در شرایط روحی و جسمی مناسبی باشد. تعدیل وزن، کاهش استرس، تنظیم رژیم غذایی متعادل و مناسب و ورزش، از مهم ترین نکاتی است که یک خانم قبل از بارداری باید رعایت کند.

انتظارات جنین از مادر باردار:

اگر عادت به خوردن غذاهای ناسالم دارید، هر چه زودتر این عادات را ترک کنید. ممکن است خیلی از غذاهای چرب و چاق کننده و ناسالم را دوست داشته باشید، اما این خودخواهی است. اگر بعد از باردار شدن نیز به همان شیوه ی نادرست غذا بخورید، مطمئنا روی سلامتی کودکتان تاثیر بدی خواهد گذاشت.

باید بدانید هر چیزی که می خورید، روی رشد و سلامت جنین تان هم اثر می گذارد و ممکن است، برایش ضرر داشته باشد. همچنان که ساختار بدن جنین در حال شکل گیری است، سلول های مغزی او نیز در حال رشد و تکثیر هستند و استخوان های بدن او نیز در حال ترکیب بندی است. نیاز مادر هم به مواد مغذی، در این شرایط چند برابر می شود. بنابراین قبل از اقدام به باردار شدن، حتما روی رژیم غذایی تان دقت داشته باشید.

مادر باردار باید از مصرف گوشت و ماهی فرآیند شده، دودی و نمک سود شده در تمام دوران بارداری و سه ماه قبل از آن خودداری کند. چه برای مرد و چه برای زن، غذا و بارداری اهمیت زیادی دارد. برای اینکه شانس باروری افزایش پیدا کند و برای داشتن یک نوزاد سالم، رژیم غذایی نقش بسیار مهمی دارد. از این رو محققان توصیه می کنند که روزانه چند وعده میوه، سبزی و حبوبات بخورید. غذاهای سرشار از کلسیم مثل ماست و دوغ و پنیر و مخصوصا شیر ضروری است.

ویتامین C، اسید فولیک، ویتامین E و روی برای شکل گیری اسپرم های سالم بسیار مهم است.

دریافت نکردن مواد غذایی کافی می تواند روی زمان قاعدگی شما تاثیر بگذارد. اگر وزنتان زیاد است یا چاق هستید، قبل از تصمیم گیری برای بچه دار شدن، وزنتان را به حد ایده آل برسانید.

از این چند مورد اجتناب کنید:

- اگر عادت به خوردن چیپس، پفک، غذاهای آماده و گوشت های فرآیند شده مثل سوسیس، کالباس، سس و غذاهای چرب و شور دارید، این عادات را کنار بگذارید.

- به هیچ عنوان الکل مصرف نکنید.

- سر خود دارو نخورید و اگر سیگار می کشید، سیگارتان را ترک کنید.

- زیاد قهوه ننوشید. در صورتی که به چای علاقه دارید، سعی کنید چای کم رنگ مصرف کنید. مقدار کم قهوه ممکن است ضرری نداشته باشد، اما مصرف بیش از دو فنجان آن در روز، روی قدرت باروری تاثیر می گذارد.

- اگر چه ماهی همیشه به مادران باردار و زنانی که در دوران باروری هستند توصیه شده است، اما در نظر داشته باشید که نوع خوب و مرغوب آن را انتخاب کنید، چون بعضی از انواع ماهی ها حاوی جیوه ی زیادی است و این می تواند برای جنین خطرناک باشد. جیوه می تواند در بدن تجمع پیدا کند و حتی تا یک سال در بدن بماند. بهتر است، هفته ای دو بار ماهی، آن هم از نوع بی ضرر مثل سالمون و قزل آلا استفاده کنید.

- باید از مصرف گوشت و ماهی فرآیند شده، دودی و نمک سود شده در تمام دوران بارداری و سه ماه قبل از آن خودداری کنید.

خانه‌ داری در دوران بارداری

ماه‌ های اول بارداری فصلی هیجان‌ انگیز و گاه توام با نگرانی‌های گوناگون است. سه ماه اول بارداری زمانی است که باید احتیاط زیادی به خرج دهید زیرا اغلب سقط جنین‌ها در این سه ماه رخ می‌دهد.

در این دوران و البته تا پایان دوران بارداری باید مراقب جنین خود باشید و بار سنگین بلند نکنید. بلند کردن 3 کیلو بار مقداری است که معمولا آسیبی در پی ندارد ولی در مورد بیشتر از آن باید به وضع جسمی ‌خود و توصیه پزشک عمل کنید.

1 - در بلند کردن وسایل و جابه‌جا کردن آنها حتی‌المقدور از شیوه‌های ایمن برای ستون فقرات استفاده کنید.

2 - برای بلند کردن شیئی از روز زمین دولا نشوید بلکه بنشینید و آن را بردارید.

3 - از نشستن ممتد و بخصوص از نشستن روی پاهای خم شده بدون وجود صندلی برای مدت طولانی پرهیز کنید.

4 - هر چقدر وزن شما و ماه‌های بارداری بالاتر می‌رود دوران سخت‌تری را برای کارهای خانه پشت سر می‌گذارید، به نحوی که کم‌کم برای خیلی از کارها دیگر قدرت و سرعت کافی را ندارید.

5 - شما باید از ایستادن ممتد و نشستن پیوسته در یک وضعیت بپرهیزید.

6 - از حرکات جهشی و چرخشی دوری کنید و مراقب هوایی که تنفس می‌کنید نیز باشید.

7 - در این دوران بهترین شیوه تمیز کردن سطوح برای شما استفاده از بخار و دستگاه‌هایی است که به این منظور وجود دارد زیرا بدون استفاده از شوینده‌های شیمیایی می‌توانید سطوح را پاکیزه کنید.

همچنین این شیوه تمیز کردن به ضد عفونی محیط نیز کمک می‌کند.

8 - استفاده از ابرهای فشرده‌ای که قادرند بدون استفاده از مواد شیمیایی سطوح را تمیز کنند نیز گزینه مناسبی است.

9 - اطمینان حاصل کنید منطقه‌ای از خانه را که تمیز می‌کنید، تهویه مناسب دارد. در صورت امکان پنجره را باز بگذارید یا هواکش را روشن کنید. 

10 - با پوشیدن پیراهن‌های آستین بلند و شلوارهای بلند پوست‌تان را در برابر مواد شیمیایی محافظت کنید. همیشه برچسب فرآورده‌ها را وارسی کنید، تا مطمئن شوید که هشداری در مورد ممنوعیت استفاده از این فرآورده بوسیله زنان باردار وجود ندارد. هرگز دو ماده پاک‌کننده را با هم مخلوط نکنید، مخلوط کردن مواد شیمیایی ممکن است باعث ایجاد بخارهای سمی‌ شود.

11 - هنگامی‌ که باردار هستید، درون اجاق را تمیز نکنید، چرا که فضای محدود امکان تهویه را نمی‌دهد.

کودک و زبان دوم

 

والدین، همیشه نگران آینده فرزندان خود هستند. شایسته است بدانیم که آینده کودکان را می‌توانیم از بدو تولد، مشخص و تضمین کنیم. سال‌های زیادی است که دانشمندان و محققان در دیگر کشورهای جهان، اهمیت آموزش خواندن را از زمان تولد، به والدین یادآوری می‌کنند. در ایران نیز حدود چهار سال است که والدین و مسوولان، به این روش، توجه بیش‌تری می‌کنند.

پروفسور «تیتزر»، محقق پرورش فکری کودکان، می‌گوید که کودک، از سه ماهگی که حرکات را تشخیص می‌دهد، قادر به یادگیری است و هر چه را می‌بیند و می‌شنود، به حافظه بلندمدت خود می‌سپارد. دکتر تیتزر می‌گوید که 90 درصد مغز انسان، تا پنج سالگی به تکامل می‌رسد و اگر حافظه کودکی، تا این سن، پرورش داده شود، در آینده، یادگیری سریع‌تری خواهد داشت.

یکی از روش‌های پرورش حافظه کودکان، آموزش زبان‌های مختلف است. آموزشی که در این سن داده می‌شود، به حافظه بلندمدت کودک سپرده شده و مانند زبان مادری خواهد بود. اگر از کودکی، کتاب، به‌عنوان وسیله‌ای برای آموزش و بازی، مورد استفاده قرار گیرد، از نظر تربیتی، کودک به کتاب و مطالعه، علاقه‌مند خواهد شد.

دکتر تیتزر (Titzer)، مجموعه آموزشی نفیسی را  ارایه کرده که سال‌های متوالی است که در بیش‌ترکشور های جهان مورد استفاده قرار گرفته است و به‌عنوان بهترین مجموعه آموزشی زبان کودکان از سه ماه به بالا شناخته شده و هر ساله جوایز متعددی دریافت کرده است.

مجموعه آموزشی Your Baby Can Read اوریجینال که توسط دکتر تیتزر ارایه شده است، شامل تعـدادی کتاب، کارت‌های کشویی، کارت‌های فلش، تعدادی DVD، راهنمای والدین به فارسی و دو سال مشاوره تلفنی است. کودک، با این مجموعه، بدون نیاز به مربی، با بازی و تفریح همراه والدین، زبان انگلیسی را مانند زبان مادری یاد می‌گیرد.

کودکان در خانه چگونه اند؟

 

«کوین مک‌آلیستر» که شب کریسمس، از برنامه سفر خانوادگی با خواهرها و برادرها و عموزاده‌ها جا می‌ماند، قهرمان روزهای کودکی من بود. همیشه دلم می‌خواست برای چند ساعت هم که شده، مثل کوین، فرمانروای مطلق خانه باشم. حالا، مادر یک ووروجک سه ساله هستم و تصور تنها گذاشتن‌اش در خانه، حتی برای چند دقیقه، پشتم را می‌لرزاند.

اولویت شماره یک ما  در زندگی،مراقبت از فرزندمان است، ولی گاهی مجبوریم برای رفتن به سر کار،  مراسم یا حتی رفتن تا سوپر مارکت سر کوچه، کودک را در خانه تنها بگذاریم.اما آیا او آماده پذیرش این موقعیت هست؟  

تجربه‌های ناخوش‌آیند کودکانه

گاهی، پدرها و مادرها، با این فکر که فرزندشان در خواب ناز است و چیزی بیدارش نمی‌کند، او را برای یکی، دو ساعت تنها می‌گذارند تا به کارهای خودشان برسند. کودکانی که در چنین موقعیتی بیدار می‌شوند، ترس و اضطراب شدیدی را تجربه می‌کنند که دامنه‌اش تا بزرگسالی هم ادامه داشته و بر روابط او با دیگران نیز تاثیر می‌گذارد. ترس از تنهایی و اضطراب جدایی، هم در کودکی، تجربه ناخوش‌آیندی است و هم در بزرگسالی باعث وابستگی‌های بیمارگونه می‌شود.

آیا کودک، برای تنها ماندن، آماده است؟

1)  سن کودک: روان‌شناسان می‌گویند که کودک تا 12 سالگی، آماده پذیرش تنها ماندن نیست و هم‌چنین بچه‌های زیر 10 سال نباید به هیچ وجه، شب‌ها، تنها بمانند.

2) بلوغ عقلی کودک: آیا فرزند شما، در سنی که هست، توانایی تصمیم‌گیری دارد و می‌تواند یک برنامه مشخص داشته باشد؟

3) احساسات کودک: اگر فرزند شما، از این‌که او را تنها می‌گذارید، دچار اضطراب شده، شاید صلاح باشد که کنارش بمانید و کارتان را به وقت دیگری موکول کنید.

4) مدت زمانی که می‌خواهید کودک را تنها بگذارید: برای یک کودک هشت یا 9 ساله، یکی، دو ساعت تنهایی، قابل تحمل است، اما شاید یک روز کامل، بودن در منزل، بدون این‌که کسی در کنارش باشد، انتخاب مناسبی نباشد.

یاددادنی‌ها

1) اگر فرزندتان، از مهد یا مدرسه بازمی‌گردد، باید یاد بگیرد که با مشاهده هر علامت مشکوکی، مثل پنجره شکسته، درِ باز و...، وارد خانه نشده و با 110 یا یکی از همسایه‌ها تماس بگیرد.

2) به کسی نگوید که قرار است تنها بماند و اگر فردی، با منزل‌تان تماس گرفت، این‌جوری جواب بدهد که «مامان یا بابام نمی‌تونن الان با شما صحبت کنن. اگه بخواین، می‌تونم پیغام شما رو برسونم.»

3) بدون اجازه شما و هماهنگی قبلی، به خانه همسایه‌ها یا دوستانش نرود.

ارزش پول در زندگی کودک

 

از کوچک تا بزرگ، از مدرسه تا دانشگاه، از نانوایی تا فروشگاه های بزرگ و ... حرف، حرف پول و خرج و مخارج است. بعضی از سر نیاز، برخی از سر آز، بعضی از روی عادت و حتی بعضی نیز به دنبال تشکیک در خرید کالایی که هفته پیش با فلان قیمت خریده اند و الان با فلان قیمت ...

چند روز پیش برای انجام کاری و فرار از ترافیک مجبور شدم در صف طولانی بی آر تی منتظر بمانم.

مادر و دختری مشغول به گفت و گو بودند. مادر با شوق از خاطرات کودکی خود می گفت و دختر با شگفتی تمام لبخند می زد و هر چند دقیقه یک بار به کتاب هایی که خرید بود نگاه می کرد و دوباره می گفت: «کاش آنقدر گران نبودند، پول کم آوردم و تا ماه بعد معلوم نیست ...» پس انداز، سرمایه، خرید و آینده نگری همه و همه در نیروی شگفت انگیز نهفته در پول است.

پول چیست و جایگاه آن کجاست؟ آیا کودک و نوجوان می تواند درک درستی از معنای پول داشته باشد؟ ارزش و معنی پول در زندگی کجا است؟ اقتصاددانان هر چیزی را که در برابر اشیا و خدمات پرداخت می شود را پول می نامند و روانشناسان پول، بر این باورند که پول به خودی خود فاقد قدرت است اما زمانی که با معانی ویژه ای همراه می شود، لبریز از نیرویی خاص می شود.

آموزش جنبه های علمی و کاربردی مدیریت اقتصادی به کودک بسیار مهم است. علم به مدیریت صحیح پول، یعنی کشف رسیدن به اهداف زندگی. آموزش مدیریت اقتصادی باید بر پایه قدرت فرد و مدیریت وی بر پول و اقتصاد باشد. در واقع به کودکان خود بیاموزیم؛ «قدرت پول نیست که انسان را ثروتمند می کند بلکه تسلط داشتن بر آن و قدرت فرد در مدیریت پول و اقتصاد است که از او یک ثروتمند می سازد.»

درک ارزش پول

در هر قشر و موقعیتی که باشیم باید در درجه اول فرزند خود را با ارزش پول و اهمیت آن در زندگی آشنا کنیم. ارزش پول را درک کردن، یعنی فهم و درک صحیح مدیریت پول. با آموزش درست ارزش پول می توانید دانش و ضرورت موفقیت مالی کودک خود را بیمه کنید و در واقع بزرگترین مهارت را در زندگی کودک خود پرورش داده اید.

ضرورت آموزش پیش از نوجوانی اصل اول است چرا که وقتی کودکان شما در خانه هستند، شما کنترل بیشتری در مورد اینکه چگونه پول های خود را خرج می کنند دارید و می توانید آنها را در تصمیمات مهم مالی همراهی کنید.

در اصل شما به کودکان خود کمک می کنید تا مدیریت منابع مالی خود را با رویارویی با دنیای واقعی و از طریق آزمون و خطا بیاموزند. در هر موقعیتی که باشند شما بهترین راهنما و هدایتگر هستید.

فراموش نکنید که کودک شما نیازمند آموزش در مکانی امن است.

اجازه دهید طعم شیرینی و تلخی آموزش ها را درک کند ولی اجازه ندهید که تنها بماند. شرایط را طوری فراهم کنید که اگر فرزند شما از شما دور شد، بتواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد و زمانی که خانه پدری خود را ترک کرد، قدرت رویارویی با مشکلات مالی متعدد را داشته باشد.

فرق پس انداز با صرفه جویی

اگر به طور تصادفی از 100 دانش آموز ایرانی پرسیده شود که مثلا یک کیلو سیب زمینی چه قیمتی دارد؟ 80 درصد آنها اعلام بی اطلاعی می کنند. چند بار کودک خود را به خرید برده اید؟ و به او اجازه خرید کردن داده اید؟ کمی صبور و بردبار باشید، هر زمان برای خرید بیرون می روید از فرزند خود بخواهید شما را همراهی کند و اجازه دهید در انتخاب کالا و پرداخت پول با شما همگام باشد. وقتی شما به مارک های مختلف توجه می کنید و قیمت ها را با هم مقایسه می کنید، فرزندتان این عادت را از شما می آموزد و ارزش پول را یاد می گیرد.

در واقع او را در تصمیم گیری ها شریک کنید. مثلا از او بپرسید «اگر این کالا را بخریم، نمی توانیم فلان کالا را بخریم ولی اگر این کالا را بخریم ... به نظر تو چه کنیم؟ یا اینکه؛ به نظر تو خرید این کالا ضروری است؟»
بگذارید در عمل، با معنای صرفه جویی آشنا شود و مفهوم پس انداز کردن و درست خرج کردن را بداند.

بعد از مدتی مشاهده خواهید کردکه در این شرایط نه تنها به فرزند خود در مورد پس انداز کردن، تقسیم کردن و خرج کردن پول آموزش داده اید بلکه او را شریک تصمیمات خود قرار داده اید و مسبب تقویت اعتماد به نفس و ابراز وجود او نیز از همان کودکی بوده اید.

چرا که او از دوران کودکی با مفاهیم مخارج خانه، نیازهای ضروری و حتی مشکلات مالی آشنا می شود و با درک حس مسئولیت پذیری شما را در موضوعات مهم اقتصادی و مسائل مالی همراهی می کند. مطرح کردن مشکلات مالی با کودکان آغاز درک صحیح از پس انداز و دوراندیشی است.

معرفی راه های پس انداز

یک انتخاب جذاب برای خرج پول و انگیزه لازم برای پس انداز کردن را در اختیار کودک بگذارید. در حال حاضر پس انداز در هر قشری، معنی ویژه ای دارد. بعضی از پدران و مادران ما خرید ملک را پس انداز می دانند و برخی خرید طلا. عده ای نیز بانک و سپرده های بانکی را بهترین و کم ریسک ترین راه می دانند.
بهترین آموزش و بهتر بگوییم، آغاز پس انداز تهیه قلک است. اینکه کودک درک کند که ذره ذره باید پس انداز کند؛ ولو آنکه یک سکه باشد. اینکه این پول می تواند پول توجیبی باشد یا هدیه تولد، مهم نیست؛ اینکه بداند چرا پول خود را در قلک جمع می کند مهم است.

به فرزند خود بیاموزید که برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش باید دوراندیشانه اقدام کند و برای خواسته هایش اولویت بندی کند. لذت این تجربه را بگذارید خود کودک درک کند و شما فقط راهنما باشید. به مرور فرزند خودرا به بانک ببرید و در حضور خودش حساب بانکی به نام فرزند خود باز کنید و هراز چند گاهی مبلغ حساب بانکی را افزایش دهید.

به او اجازه دهید خودش برای حساب بانکی خود تصمیم بگیرد. به آنها نشان دهید که پول موجود در حساب آنها با گذشت زمان با سود قابل توجهی روبرو خواهد شد. وقتی فرزند شما با ارزش و معنای آنچه که به دست آورده است روبرو می شود به ارزش پس انداز کردن پی خواهد برد.

اجازه دهید حس استقلال طلبی و انتخاب صحیح را بیاموزد و از کودکی فرق بین خواسته و نیاز را متوجه شود. با توجه به درک کودک می توان از 8 سالگی او را با انواع کارت های اعتباری و نحوه استفاده از آنها آشنا کرد. کارت های بانکی بخشی از زندگی انسان امروزی شده اند و به همین خاطر فرزند شما دیر یا زود نحوه استفاده از آنها را می آموزد.

بعد از مدتی کوتاه مشاهده خواهید کردکه فرزند شما چگونه از روش های ساده بانکی الکترونیکی آگاه شده و آن را به شما آموزش می دهد.

راهنمای سریع والدین در برخورد با آسیب‌های شایع کودکان

 

والدین همواره نگران ابتلای کودک به بیماری‌های گوناگون هستند و همه تلاش‌شان را انجام می‌دهند تا او را سالم نگه دارند اما با وجود تمام این‌ تلاش‌ها گاهی پیش می‌آید که کودک دچار جراحت‌هایی در خانه می‌شود که شاید به دلیل بازیگوشی باشد و شاید هم بی‌احتیاطی والدین کار دست بچه بدهد. اما وقتی کودکتان زخمی می‌شود و داد و بیداد و البته دلسوزی شما فوران می‌کند، سخت است تشخیص دهید آیا شرایط واقعا اورژانس است؟ آیا درمان باید در مطب پزشک انجام شود یا می‌توان آن را در خانه کنترل کرد؟! لارا زیبنر، پزشک و نویسنده کتاب « اگر کودکتان این کتاب را خورد، هنوز همه‌چیز مرتب است»می‌گوید: «همیشه در چنین شرایطی قبل از اینکه با اورژانس تماس بگیرید، بهتر است با پزشک معالج کودک مشورت کنید.» اما قبل از رساندن کودک به پزشک می‌توان در خانه هم کارهایی را انجام داد تا هم درد کنترل شود و هم کودک در شرایط بهتری نزد پزشک برود. 

چه بایـد کـرد اگـر :

** فرزندتان با ورجه وورجه به سرش آسیب زد و عصبی بود

آیا باید با اورژانس تماس گرفت؟ برای بچه‌های بزرگ‌تر از یک سال می‌توانید صبر کنید و منتظر علائم باشید. دکتر زیبنر می‌گوید: «بچه‌هایی که بعد از ضربه به سر، سرشان را به راحتی تکان می‌دهند، حال عمومی خوبی دارند و در بیشتر ورجه​وورجه‌هایی که در آن زخمی ایجاد شود، نیازی به اقدام فوری نیست اما از آنجا که رگ‌های خونی زیادی روی سر و صورت وجود دارد، هرگونه تورم می‌تواند علامتی برای حادثه دلخراشی باشد، بنابراین برای چند ساعت چشم از او برنداشته تا مطمئن شوید در یکی از بازوانش شلی و سستی وجود ندارد و کودک حالت تهوع، خواب‌آلود و بی‌قراری از خود نشان نمی‌دهد. اگر هرکدام از علائم را مشاهده کردید با پزشک تماس بگیرید، زیرا اقدام برای موارد حاد تنها از عهده پزشکان برمی‌آید. البته اگر کودک شما بیهوش شد یا بعد از افتادن نتوانست تکان بخورد بلافاصله باید اورژانس را خبر کنید.

استثنا: دکتر زیبنر می‌گوید هرکودک زیر یک سالی که کوچک‌ترین ضربه‌ای را تجربه کند باید به وسیله پزشک بررسی شود، زیرا جراحت‌ها زمانی که بیمار قادر به صحبت کردن نیست سخت‌ترند. ضمن آنکه تحقیقات نشان داده، ضربه محکم به سر می‌تواند عملکرد ذهنی کودک را تا چند سال بعد از ضربه دچار مشکل کند.

** کودک‌ بیفتد، زبانش را گاز بگیرد و خونریزی کند؟

آیا باید سریع به اورژانس مراجعه کرد؟ تنها باید زمانی این کار را انجام دهید که خونریزی با وجود ایجاد فشار بر آن با یک پارچه تمیز برای مدت 10 تا 15 دقیقه ادامه داشته باشد. زبان پر از رگ‌های خونی است، بنابراین خون زیادی از آن می‌آید که می‌تواند کودک و حتی شما را وحشت‌زده کند. دکتر فراش می‌گوید: «برای بچه‌های کوچک استفاده از فشار روی زخم معمولا بسیار سخت است. بنابراین بهتر است از او بخواهید تکه‌ای یخ را در دهان بگذارد و آن را بمکد. همین کار می‌تواند فشاری را روی زبان کودک ایجاد کرده و خونریزی را متوقف کند. او همچنین می‌افزاید: «زبان خیلی آسان درمان می‌شود و بسیار کم دیده شده کودکی به‌دلیل خونریزی زیاد زبان به کم‌خونی مبتلا شده باشد.»

** برای درمان گازگرفتن زبان

انجام دهید: یک پارچه تمیز را با آب سرد مرطوب کنید، کودک را روی زانوی خود بنشانید و سپس پارچه را روی ناحیه زخمی زبان فشار دهید. به او غذاهای سرد مانند ماست یخ‌زده بدهید.

انجام ندهید: به هیچ عنوان در مدتی که زبان کودک در حال بهبود است به کودک غذاهای اسیدی یا شور ندهید، زیرا در این حالت زبان می‌سوزد و درد زیادی ایجاد می‌کند.

کسی با ماشین شما تصادف کند و با وجود آنکه فرزندتان در صندلی‌اش سالم است، ناراحت باشد و مدام گریه کند؟

آیا باید به اورژانس مراجعه کنید؟ تنها درصورتی این کار را انجام دهید که او بعد از حدود 15 تا 20 دقیقه آرام نشد و مدام گریه می‌کرد. دکتر فراش، پزشک اورژانس می‌گوید: برای بچه‌های 5 ساله و پایین‌تر که به درستی در صندلی ماشین مخصوص سن‌شان قرار دارند، به احتمال زیاد جراحت بسیار کوچک و در شرایطی است که کمترین عارضه را دارد اما اگر کودکتان مدام گریه می‌کرد او را به اورژانس برسانید. دکتر فراش همچنین می‌گوید: «این گریه‌ها می‌تواند به این معنا باشد که او تحت فشار غیرطبیعی قرار دارد و پزشک می‌تواند این را بفهمد.» اگر فرزندتان دچار دررفتگی بازو یا پا شده باشد بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، این است که او را از صندلی ماشینش خارج کنید و بعد از آنکه آرام شد  به او اطمینان دهید همه چیز رو به راه است و او خیلی زود بهبود خواهد یافت.

علائم خطر:

برخی اوقات چند ساعت طول می‌کشد تا علائم بروز کند. هر کدام از علائم زیر را مشاهده کردید با پزشک تماس بگیرید:

  وجود خون در ادرار(این علامت می‌تواند به این معنا باشد که جراحتی در بالا یا پایین دستگاه ادراری او به‌وجود آمده باشد).

  کبود شدن ناحیه سینه یا شکم.

  سر باز زدن از تکان دادن سر.

کودکی، فرزند شما را گاز گرفت و پوستش را خراشید

فورا با پزشک تماس بگیرید. او ممکن است براساس محل گازگرفتگی و ظاهر آن تصمیم بگیرد شما را به نخستین اورژانس راهنمایی کند( ممکن است پزشک آنتی‌بیوتیک خوراکی تجویز کند). بنابراین تمام قسمت‌های زخم را با آب گرم و صابون بشویید و سپس از پماد و بانداژ یا گاز استریل استفاده کنید.

کارن فراش، پزشک اورژانس می‌گوید: «گازگرفتگی انسان تقریبا کثیف‌ترین جراحت‌ها را ایجاد می‌کند، زیرا دهان انسان به‌طور معمولی پر از باکتری است و خطر ابتلا به عفونت نیز 10 تا 15 درصد است بنابراین شستن پوست با صابون و آب موثرترین کاری است که والدین می‌توانند برای کم کردن باکتری‌های محل زخم انجام دهند.»

انجام دهید: اگر پوست پاره شده است، جراحت را با صابون ملایم و آب جاری به‌مدت 3 تا 5 دقیقه بشویید. سپس آن را با یک باند تمیز بپوشانید. اگر زخم خونریزی دارد با یک پارچه تمیز و خشک روی آن را فشار دهید و درصورت امکان آن قسمت را بالاتر از سطح بدن قرار دهید.

** انجام ندهید: روی زخم را نخراشید.

کودک یکباره روی میز بپرد و با یک تکان شدید فنجان چای را روی خودش بریزد؟

کودک کنجکاو شما مشتاق جست‌وجو و کاوش است اما این احتمال وجود دارد که دستان خود را با مایعات داغ بسوزاند. اگر سوختگی سطح وسیعی از بدن را فرا گرفته باشد یا چای داغ روی دست‌ها، صورت و پاهایش ریخته باشد یا اگر سوختگی درجه سه باشد که به احتمال زیاد در نوشیدنی‌های داغ اتفاق می‌افتد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. در غیر این صورت درمان را در خانه انجام دهید، فقط حواستان باشد که باید سرعت عمل داشته باشید. نخستین کاری که باید انجام دهید این است که چای را از روی بدن بشویید. دکتر زیبنر توصیه می‌کند لباس‌های خیس او را از تنش خارج کرده و کودک را زیر دوش آب سرد قرار دهید. اگر سوختگی تنها در قسمت کوچکی از دست یا بازو ایجاد شده باشد آن را به‌مدت 10 تا 15 دقیقه زیر شیر آب سرد قرار دهید یا آنقدر آن را زیر شیر آب سرد بگذارید تا درد کمتر شود و آن محل قابل لمس باشد. سپس سوختگی را درمان کنید.

** برای سوختگی‌های داخل خانه

اگر او سوختگی درجه یک دارد (پوست قرمز است):

انجام دهید: وقتی عضو سوخته کاملا سرد شد با یک بانداژ یا گاز استریل بدون چسب یا یک تکه پارچه تمیز طوری آن را ببندید که خیلی محکم نباشد و از پوست محافظت کند.

با پزشک تماس بگیرید. او می‌تواند استفاده از دارو یا یک پماد سوختگی خاص را به شما توصیه کند اما سوختگی‌های جزئی معمولا بدون این قبیل موارد هم بهبود پیدا می‌کنند فقط مراقب علائم و نشانه‌های عفونت (قرمزی، تب، ورم یا ترشحات) باشید.

انجام ندهید: برای این نوع زخم‌ها از روغن، کره، یخ یا پودر استفاده نکنید زیرا این کار می‌تواند عفونت ایجاد کرده و سوختگی را عمیق‌تر کند. به هیچ وجه تاول ایجاد شده را دستکاری نکرده و نترکانید، زیرا ممکن است باکتری وارد زخم شود و در برابر عفونت آسیب‌پذیرتر شود.

نکات مهم

ترکیبات لوازم آرایشی، به‌ویژه در لوسیون‌ها، کرم‌ها و روغن‌ها، می‌توانند وارد جریان خون شده و به‌طور پنهانی سلامت جنین را تهدید کنند. شاید لازم باشد همان‌طور که مراقبت‌های پوستی معمول خود را هنگام بارداری تغییر می‌دهید، محصولات آرایشی خود را نیز هنگام بارداری تغییر دهید، به‌ویژه اگر قصد دارید خودتان به نوزادتان شیر بدهید. خوشبختانه فراورده‌های بسیاری وجود دارند که تنها برای خانم‌های باردار فرمول‌بندی و ساخته شده‌اند و متناسب با نیازهای خاص پوست آنهاست و استفاده از آنها مشکلی برای خانم‌های باردار ایجاد نخواهد کرد.

ترکیباتی که باید از مصرف آنها خودداری کرد

لایه‌برداری نکنید

اسید سالسیلیک: این ماده چون به پاک‌سازی عمیق منافذ پوست و لایه‌برداری آن کمک می‌کند، برای درمان برخی اختلالات پوستی مانند آکنه به‌کار می‌رود. مصرف خوراکی با دوز بالای اسید سالسیلیک از علل ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین شناخته شده است. با این حال برخی از متخصصان ابراز داشتند، مصرف موضعی آن به مقدار کم در برخی محصولات خطری ایجاد نمی‌کند اما بهتر است در دوران بارداری حتی از مصرف موضعی اسید سالسیلیک به‌ویژه در لایه‌بردارهای پوست و بدن بپرهیزید.

برای اینکه احتمال وجود هرگونه خطری را به صفر برسانید از به‌کار‌بردن اسید بتاهیدروکسی (BHA) و اسید آلفاهیدروکسی (AHA) نیز خودداری کنید.

از شیمیایی‌ها دور شوید

استفاده از مواد ارگانیک

از آنجایی که ترکیبات شیمیایی دیگری نیز هستند که در محصولات زیبایی‌ای که هرروز از آنها استفاده می‌کنید وجود دارند و می‌توانند به‌طور پنهانی به سلامت فرزندتان آسیب برسانند، شامپوها، لوسیون‌ها، شوینده‌های بدن و لوازم آرایشی ارگانیک مجاز را انتخاب کنید.  اگر از بی‌خطر‌بودن محصولات مورد استفاده خود مطمئن نیستید، با متخصص زنان‌ و زایمان‌تان درباره محصولاتی که برای مصرف در دوران بارداری بی‌خطر هستند، مشورت کنید. دکتر شما می‌تواند محصولاتی را به شما توصیه کند که برای‌تان بهترین انتخاب هستند.

راکوتان و آکوتان ممنوع

رتینوئید: رتنوئیدها از عناصر بسیار عالی در محصولات آرایشی ضدپیری و ضد‌چین و چروک هستند اما ثابت شده، دوز بالای ویتامین A برای جنین بسیار خطرناک است. ایزوتریتینوین، نوع خوراکی رتینول است که در داروهایی مانند آکوتان که مخصوص درمان آکنه تجویز می‌شود وجود دارد که این داروها نیز سبب به‌وجود آمدن ناهنجاری‌های مادرزادی می‌‌شوند. در نوع موضعی آن (رتین A و رنووا) بروز مشکلاتی از این قبیل نشان داده نشده است اما بهتر است از مصرف محصولاتی که حاوی این ترکیبات هستند، بپرهیزید.

با ماسک‌های بارداری چه کنیم؟

لک های پوستی

خانم‌ها به‌دلیل ازدیاد ایجاد ملانین (لکه‌های تیره) مستعد لک‌های پوستی هستند و چون در دوران بارداری هورمون‌های استروژن و پروژسترون زیادی تولید می‌شود، پوست برای ساختن سلول‌های ملانینی بیشتر تحریک می‌شود. چنین لک پوستی ملاسما یا لک دوران بارداری است که ماسک بارداری نیز نامیده می‌شود و ممکن است در 3 ماهه دوم تا سوم بارداری ایجاد شود. این شرایط سبب ایجاد لکه‌های قهوه‌ای تیره روی گونه‌ها، پیشانی و بالای لب می‌‌شوند. اشعه‌های UV نیز ملاسما را بدتر می‌کند. از یک کرم ضد‌آفتاب بی‌خطر استفاده کرده و برای جلوگیری از ظهور این لکه‌های تیره کمتر زیر آفتاب بمانید. در صورتی که دچار این لکه‌ها شدید از محصولات بی‌رنگ‌کننده پوست استفاده نکنید. معمولا ملاسما پس از زایمان از بین می‌رود. در ضمن می‌توانید برای از بین‌بردن آنها از کانسیلرها استفاده کنید.

روغن نارگیل کمکتان می‌کند

ترک‌های پوستی

برای جلوگیری از ایجاد ترک‌های پوستی در دوران بارداری کار زیادی نمی‌توان انجام داد. اما برخی خانم‌ها بیشتر از دیگران مستعد این مشکل هستند. برای کاهش ترک‌ها تنها می‌توانیم نوشیدن آب فراوان، مصرف تمامی ویتامین‌ها و مواد مغذی‌ای که متخصص زایمان تجویز کرده و پیروی از یک رژیم غذایی سالم را توصیه کنیم. همچنین می‌توانید از یک لیف حمام نرم برای ماساژ پوست و افزایش گردش خون در آن مناطق کمک بگیرید. پیش از ایجاد ترک‌ها این شانس را دارید که با مرطوب نگه‌داشتن شکم و بالاتنه با مالیدن نرم‌کننده‌های طبیعی چون روغن نارگیل، از ایجاد ترک جلوگیری کنید.

نکته :

برخی مشکلات پوستی به‌دلیل تغییرات هورمونی و فیزیکی در دوران بارداری و پس از آن به‌وجود می‌آیند

شاید بارداری به شما کمک کند

آکنه و پوست چرب

در طول دوران بارداری ممکن است پوست‌تان چرب‌تر شود. در اینگونه موارد باید از محصولات بدون چربی استفاده کنید. در طول 3ماهه اول بارداری بیشتر ممکن است جوش‌ها ظاهر شوند. همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، ثابت شده مصرف برخی داروهای تجویزی برای آکنه در دوران بارداری بسیار خطرناک است. با متخصص زنان‌وزایمان خود درباره چگونگی درمان ایمن آکنه مشورت کنید اما خبر خوب اینکه اگر در حال حاضر پوستتان آکنه دارد، می‌توان گفت گاهی بارداری سبب ازبین‌رفتن همه آنها می‌‌شود.

نکته‌هایی که باید رعایت کنید

وقتی آرایش می‌کنید، محصولات بدون چربی را انتخاب کنید تا از بسته‌شدن منافذ پوست و ایجاد جوش جلوگیری کنید.

 هرروز از یک شوینده ملایم برای از بین‌بردن چربی پوست و جلوگیری از جوش‌ها استفاده کنید.

 پوست خود را مرطوب نگه دارید. از حمام‌کردن با آب داغ خودداری کرده و از یک شوینده ملایمی که پس از استحمام پوستتان را خشک نکند، استفاده کنید.

 ممکن است در ناحیه شکم به‌دلیل کشیده‌شدن پوست دچار خشکی و خارش شوید. در این موارد شکم خود را با روغن نارگیل ماساژ دهید.

2 مشکل مهم را  راحت حل کنید

1- خستگی و ورم پاها: پاها را با ژل یا کرمی که حاوی ترکیبات خنک‌کننده مانند روغن نعناع یا اکالیپتوس است، مرطوب کرده و ماساژ دهید.

2-گشادشدن سیاهرگ‌های روی پا: به‌مدت طولانی روی پاهای خودتان نیایستید و در رژیم غذایی خود به مقدار کافی ویتامین C مصرف کنید.

نکات آرایشی برای روزهایی که 2 نفر هستید

 اگر پوستتان خشک شده است از کرم‌پودرهای حاوی آب یا مرطوب‌کننده استفاده کنید.

 برای پوشاندن خستگی و رنگ‌پریدگی چهره‌تان از رژگونه استفاده کنید.

 رنگ کانسیلر را روشن‌تر از رنگ کرم‌پودر خود انتخاب کنید. کرم‌پودر را تنها به جاهایی از صورت که کانسیلر نمالیده‌اید،  بزنید.

 به‌اندازه کافی استراحت کنید. اگر قادر نیستید، 8 ساعت کامل بخوابید (‌به‌خصوص پس از زایمان)، برای ازبین‌بردن تیرگی دور چشم‌ها از کانسیلر استفاده کنید. همچنین برای ازبین‌بردن پف زیر چشم‌ها می‌توانید برای 5 تا 10‌دقیقه خیار ورقه‌شده، چای کیسه‌ای مرطوب یا کمپرس سرد روی چشم‌ها قرار دهید.

تقویت هوش کودک با نقاشی

 

شما می توانید با استفاده از پازل های ساده، از سن پایین عادت فکر کردن را در کودک تقویت کنید.

بسیار مفید خواهد بود که کودک شما بتواند الگوهایی از وقایع زندگی، اعم از الگوهای برنامه ریزی و سیاست گذاری و نیز الگوهای طراحی و راهبردی، استنتاج و ترسیم کند. شما می توانید با استفاده از پازل های ساده، از سن پایین این عادت فکر کردن را در کودک تقویت کنید.

از کودک خود بخواهید روی یک تکه کاغذ نقاشی بکشد و سپس از او بخواهید آن را به کمترین تعداد، یعنی دو قسمت ببرد و مجددا با استفاده از آن دو قسمت تصویر اصلی را بسازد، و بعد آن را به بیشترین تعداد ببرد و همین کار را انجام دهد. به تدریج که کودک تان بزرگ تر می شود می توانید نقاشی های مفصل تری بکشید و مانند یک پازل پیچیده آن را به قطعات بیشتری تقسیم کنید.

شما می توانید با خواستن از کودک تان که صورت های شاد و صورت های غمگین بکشد به او کمک کنید تا با احساس های خود ارتباط برقرار کند و احساس های دیگران را بشناسد. عکس های افراد مختلفی را که می شناسد به او نشان دهید و از او بخواهید احساس افراد داخل عکس را بیان کند. این کار به کودک شما کمک می کند تا نه تنها احساس های مختلف را بشناسد، بلکه با دیگران همدلی کند و ارتباط نزدیک تری با آنها برقرار سازد. بعدا می توانید او را با روزنامه ها مختلف آشنا کنید. بعضی از بچه ها حتی در بین هجده ماهگی به تماشای مجله های رنگی علاقه دارند و نام اشیایی را در آنها می گویند و به چیزهایی که نام آنها گفته می شود اشاره می کنند.

در سنین بالاتر می توان چهره ها را به آنها نشان داد و سوال هایی مانند فکر می کنی آن شخص چه احساسی دارد؟ یا چهره او چه احساسی را نشان می دهد؟ از آنها پرسید. آنگاه می توان درباره اینکه چطور می توان با آنها همدردی کرد و یا آنها را آرام کرد، صحبت کرد. وقتی کودک تان کمی بزرگ تر شد می توانید آدمک هایی بکشید و از او بپرسید وضعیت های مختلف آنها از نظر احساسی چه مفهومی دارد. بعدا از کودک خود بخواهید آدمک هایی بکشد و احساس های مختلف آنها را نشان دهد. از نقاشی برای گسترش دید کودک خود از جهان نیز می توانید استفاده کنید.

یک فکر خیلی ساده این است که وقتی آب از دست تان می ریزد چه اتفاقی می افتد شما و کودکتان می توانید یک نقاشی بکشید که در آن یک ظرف آب واژگون شده و آب آن روی کف اتاق ریخته و یک حوضچه کوچک ساخته است. یا از لبه میز به صورت قطره ها و ترشح های درشت روی کف اتاق می ریزد. این نوع تمرین ها حافظه کودک شما را تقویت می کند و ادراک های او را از دنیای اطراف عمق می بخشد. هر وقت که مشغول گفتن یا نوشتن داستان هستید یا زمانی که کودک تان آنقدر بزرگ شده است که این کارها را خودش انجام دهد، همیشه از او بپرسید که آیا می توان قسمتی از داستان را به تصویر کشید.

ابتدا به او کمک کنید و بعدا از او بخواهید تصویری بکشد تا آنچه را در مخیله خود دارد تجسم کند وآن را با تصاویر نشان دهد، نه فقط با کلمات، حتی در حین گفتگو می توانید موضوع تصاویر ذهنی را مطرح کنید و او را وادار کنید تصویر ذهنی خود را با کلام ونه فقط با نقاشی بیان کند.

چگونگی صحبت درباره مسائل جنسی با فرزندمان در سنین مختلف

همیشه در زندگی، اولین ها ( اتفاقات، خاطرات، تجارب، تماسها و … ) چه خوب و چه بد، تاثیری عمیق و ماندگار در ذهن افراد برجای می گذارند. مثلا اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهد شد. زیرا در وهله اول باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امور جنسی تغییر یابد و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود.

هر کدام از شما والدین اندکی بیاندیشید و به خاطر آورید که اولین بار چگونه، چه موقع، و به وسیله چه کسی اطلاعاتی در زمینه امور جنسی در دسترس شما قرار گرفت. آیا به خود نمی گوئید « ای کاش والدینم اولین کسانی بودند که مرا از این امور آگاه می ساخنتد؟ ». اگر واقعا فرزندتان را دوست دارید و علاقه مندید تا شاد و سالم زندگی کند، باید اولین فردی باشید که به دور از هر گونه احساس شرم و هراس، درباره امور جنسی با او صحبت می کنید و به کنجکاویهای او در حد امکان پاسخ می دهید.

والدین باید بدانند که برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد و صبر کردن تا زمانی که کودک به مدرسه رود و در آنجا اطلاعاتی در زمینه امور جنسی کسب کند به هیچ وجه جایز نیست.

کودکان از طریق پرسش ها و کنجکاویهای خود، موعد مقرر را اعلام می دارند و والدین باید آموزش را شروع کنند. بهترین زمان برای پاسخگویی به پرسشهای کودکان درباره امور جنسی، اولین باری است که کودک پرسشی را مطرح می کند. کودکان تا سن شروع مدرسه، در زمینه های گوناگون از جمله امور جنسی، اطلاعاتی از محیط، اطرافیان و دوستان خود به دست می آورند. بهتر است که این اطلاعات و آگاهیهای اولیه درباره امور جنسی از طریق والدین در اختیار کودک قرار داده شود.

اگر کودک یا نوجوان پرسشی درباره امور جنسی مطرح می کند، باید تا جایی که امکان دارد به پرسش او در حد خواسته شده پاسخ گفته شود. پاسخ باید بدون احساس شرم، ناراحتی، گناه، ساده در حد سن و درک کودک یا نوجوان و در عین حال خلاصه و صادقانه ارائه گردد. زیرا آنها دوست دارند واقعیت را بشنوند. پاسخها همچنین باید در حد پرسشهای کودک و نوجوان باشد و فراتر از پرسشها پاسخی داده نشود. زیرا موجب خستگی و سردرگمی کودک و نوجوان خواهد گردید. والدین از همان ابتدا باید سعی کنند هنگام بحث درباره اعضای مختلف بدن از لغات صحیح و علمی آنها استفاده کنند و از کاربرد لغات بی معنی و کنایات جدا اجتناب ورزند.

1 - کودکان دوره پیش دبستانی:

کنجکاوی در زمینه مسائل جنسی در سنین پیش دبستانی ( 3 – 5 سالگی ) امری کاملا عادی و طبیعی است. پرسشهای کودک ناشی از کنجکاوی اوست و منظورش کسب آگاهی به امور صرف جنسی نیست. از این رو، والدین باید به همان صورتی که به پرسشهای غیر جنسی کودک با دقت و صحیح پاسخ می دهند، به پرسشهای جنسی او نیز دقیق و صحیح جواب دهند تا کنجکاوی کودک به طریق درستی ارضاء گردد. کودکان در دوره پیش دبستانی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و پی بردن به تفاوتهای جنسی بین دختر و پسر کنجکاوند و به هنگام استحمام، توالت و یا تعویض لباس به بدن خود و اطرافیان نگاه می کنند.

سئوالات کودکان درباره اینکه بچه از کجا و چگونه به وجود می آید؟

اگر کودکی در سنین سه تا پنج سالگی بپرسد « بچه از کجا می آید؟ »، بهتر است به او گفته شود «از شکم مادر ». اگر والدین انتظار کودکی را دارند باید فرزند خود را به موقع از این موضوع آگاه سازند و حتی به او اجازه دهند تا حرکت نوزاد را در شکم مادر لمس کند. کودک ممکن است از مادر بپرسد «بچه چگونه از شکم مادر بیرون می آید؟، مادر در جواب خواهد گفت « زمانی که بچه در داخل رحم به اندازه کافی بزرگ می شود و قادر است در خارج از شکم مادر زندگی کند آنوقت مادر به بیمارستان می رود تا به کمک پزشک بچه از شکم مادر بیرون آورده شود ». چنانچه کودک سئوال کند « رحم مادر چه اندازه است؟ »، مادر می تواند بگوید « بادکنک را که دیده ای، اگر در آن بدمیم بزرگ می شود و اگر بادش را خالی کنیم کوچک می شود. رحم مادر نیز همچون بادکنک زمانی که بچه در درون آن قرار دارد بزرگ می شود و پس از خروج بچه مجددا کوچک می گردد».

سئوال دیگری که معمولا کودک پیش دبستانی از والدین می پرسد این است که « بچه چگونه به وجود می آید؟ »، والدین در پاسخگویی به این سئوال باید قدرت درک کودک را در نظر گیرند و جوابی ارائه دهند که به خوبی برای کودک قابل فهم باشد. در غیر اینصورت، جواب به جای آنکه آموزنده باشد گمراه کننده خواهد بود. مثلا بچه های خردسال بهتر است از طریق بازی و داستانها متوجه شوند که موجود پرنده چگونه به وجود می آید. برای کودکان در سنین بالاتر می توان ازدواج پرمحبت و زندگی مشترک پدر و مادر و سپس تشکیل جنین را به طوری که قابل درک باشد توضیح داد. اگر جوابهایی ارائه شده با واقعیت و میزان درک و فهم کودک هماهنگ باشد، حس کنجکاوی او را ارضاء خواهد کرد.

2 - کودکان دوره دبستان:

کودکان در سنین دبستان نیز به کنجکاویهای خود درباره امور جنسی ادامه می دهند. کودکان در این دوره نیز همچون دوره پیش دبستانی با دوستان خود درباره امور جنسی صحبت می کنند. از اینرو، والدین و معلمان باید مهارت ها و آگاهی های کودک را به حدی افزایش دهند که بتواند درباره رد یا قبول مطالب شنیده شده بدرستی قضاوت کرده و تصمیم مناسب بگیرد. در این دوره کنجکاویها به زندگی زناشویی، اعضای جنسی و ارتباط با جنس مخالف معطوف می شود. والدین و معلمان با بحث های دوستانه و نظارت و کنترل دقیق در رفتارها و رفت و آمدهای کودک، باید شیوه های صحیح برخورد با امور جنسی را به کودک آموزش دهند. کودکان همچنین در پایان دوره دبستان، باید توسط افراد آگاه و مطلع با تغییرات جسمانی و روانی دوره بلوغ آشنا شوند تا به هنگام وقوع آن دچار دلهره و نگرانی نگردند.
3 - بلوغ :

بلوغ بحرانی ترین دوره زندگی هر فردی است. سن بلوغ در دختران و پسران متفاوت است. دختران معمولا در حدود ده تا یازده سالگی و پسران در حدود سیزده تا چهارده سالگی به سن بلوغ می رسند.

دختران باید در ابتدا با عادت ماهانه آشنا شوند و بدانند که به هنگام بلوغ چه تغییراتی از نظر جسمانی و روانی در آنها پدید می آید. مادران باید با دختر خود درباره عادت ماهانه صحبت کنند. مادران می‌توانند تجربه اولین عادت ماهانه خویش و مسائل روحی، روانی و جسمانی حاصل از آن‌ را برای دختر خود تعریف کرده و به وی یادآور شوند که عادت ماهانه یک پدیدهٔ کاملا طبیعی در تمام دختران و بانوان بوده و مانند سایر مسائل مربوط به ارگانیسم بدن آنان است و نباید موجب نگرانی و ناراحتی در آنان گردد.

توصیه می شود در مورد عادت ماهانه، مادر با دخترش صحبت کند و پدر با پسرش درباره خصوصیات دوره بلوغ نظیر رویاهایی که با انزال همراه است به گفتگو بنشیند.

در دوره بلوغ، نوجوان برای کسب موقعیت اجتماعی، جلب محبت و نیل به استقلال تلاش می کند. و همچنین می کوشد تا مهارتها و روابطش را گسترش دهد و بدان وسیله مورد پذیرش گروه های مختلف قرار گیرد. نوجوان برای پذیرفته شدن در گروه و جامعه، شخصیت خود را با دیگران هماهنگ می سازد و سعی می کند به طرز تفکر همسالانش احترام گذاشته و مقررات گروه را رعایت کند. گاهی اوقات نیز با عقاید و گفتار دیگران مخالفت می ورزد. نوجوان به دوستی با جنس مخالف نیز علاقه دارد و تمایل دارد مورد پذیرش و اعتماد جنس مخالف قرار گیرد. لذا ساعاتی از روز را صرف رسیدگی به ظاهر نظیر توجه بیش از حد به لباس پوشیدن و نحوه گفتار خود می کند. نوجوان در برابر هرگونه زورگویی و تحکم سر به شورش می گذارد. بنابراین والدین در برخورد با نوجوان نباید به زور و قدرت متوسل شوند بلکه باید از طریق بحث منطقی و راهنمایی صحیح، رابطه بین خود و نوجوان را بهبود بخشند. والدین باید بخاطر داشته باشند که پیشنهاد غیرمستقیم همواره زودتر و بهتر از دستور مستقیم، همکاری و تشریک مساعی نوجوانان را جلب می کند.

توصیه هایی برای کم کردن وابستگی کودک

 

اگر کودک شما منزوی و غیر اجتماعی است توصیه های زیر می تواند کمکتان کند.

بچه ها از نظر سرشتی و ذاتی با هم متفاوت هستند. بعضی از کودکان معاشرتی تر و اجتماعی ترند و راحت تر با دیگران ارتباط برقرار می کنند ولی از طرف دیگر کودکی را می بینیم که منزوی و گوشه گیر است و بیشتر تمایل دارد وقت خود را در کنار مادر سپری کند.

علاوه بر مساله سرشت و ذات، بسیاری از کودکان هستند که اضطراب جدایی از مادر را دارند. دسته دیگری از کودکان از اضطراب اجتماعی رنج می برند. در هر صورت این دو دسته آخر کسانی هستند که به بیماری اضطراب مبتلا هستند و مداخلات روان پزشکی به موقع می تواند برای آنها بسیار سودمند باشد. اگر کودک شما منزوی و غیر اجتماعی است توصیه های زیر می تواند کمکتان کند:

۱) در صورتی که وابستگی کودک به شما خیلی زیاد است، لحظه ای از شما جدا نمی شود و اصرار دارد نزد شما بخوابد و...، حتما به یک روان پزشک اطفال مراجعه کنید.

۲) ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید اضطراب او واقعی است و او را به دلیل جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به طور مستقیم روی رفتارهای فوق تمرکز کنید: «چرا به دیگران سلام نمی دی، چرا به من چسبیدی و منو ول نمی کنی، مثل بچه آدم سلام بده و...» اعتماد به نفس کودک را از او سلب می کنید و موجب تشدید رفتارهای فوق می شوید.

۳) او را با بچه های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می بینی سارا چقدر قشنگ حرف می زنه، شعر می خونه و...»

۴) زمانی که کودک شما با بچه های دیگر دوست می شود و بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما می تواند کلامی باشد و هزینه ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چقدر بلند سلام دادی، مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و...»

۵) اگر کودک مرتب از شما آویزان است و روی پاهای شما می نشیند، به او بگویید که می تواند کنار شما بنشیند نه روی زانوهایتان و اگر این کار را بکند، زمان برگشتن از میهمانی او را به پارک می برید.

۶) انتظار نداشته باشید کودک شما به طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و قدر بنهید.

۷) کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند. مسلم است برای پسربچه ۵ ساله ای که مدام با مادر است ارتباط بیشتر با پدر باعث می شود بتواند تطابق و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند و برای ایفای نقش مردانه آماده شود.

۸) شما نیز باید پس از اینکه مهارت های لازم را به کودک خود آموختید، اضطراب خود را کنترل کنید. به عنوان مثال، ممکن است نگران تردد کودک خود از خیابان باشید ولی نمی توانید تا سن ۲۰ سالگی او را از خیابان رد کنید! پس باید به او این مهارت را بیاموزید، با وی آن را تمرین کنید و آرام آرام فرصت بدهید خودش به تنهایی آن را تجربه کند.

روشهای عملی تقویت ذهن کودکان

 

شاید به‌ عنوان‌ والدین‌ کودکان‌ پنج‌ تا نـُه ساله‌ فکر کنید، تمام‌ تلاش‌ خود را برای‌ رشد ذهنی‌ فرزندانتان‌ انجام‌ داده‌اید. از هنگام‌ نوزادی‌ برایشان‌ کتاب‌ خوانده‌اید، سرگرمیهای‌ فکری‌ و اسباب ‌بازیهای‌ ذهنی‌ برایشان‌ تهیه‌ کرده‌اید، آنها را با کتابخانه‌ آشنا کرده‌اید و اکنون‌ هم‌ در یک‌ مدرسه‌ خوب‌ درس‌ می‌خوانند. اما آیا باید از این‌ پس‌ خیالتان‌ راحت‌ باشد؟ جالب است بدانیم که که پدر و مادر با تشویق‌ هر گام‌ کوچک‌ کودک ، کمک‌ بزرگی‌ به‌ خلاقیتهای‌ بزرگتر وی‌ در آینده‌ خواهند کرد. اکنون‌ محققان‌ معتقدند که‌ تحریکات ذهنی کودکان از سوی والدین نقشی‌ بسیار مهم‌ در تقویت‌ هوش‌ آنان‌ دارد.

نقش‌ پدر و مادر تنها به‌ دوران‌ کودکی‌ و نوجوانی‌ محدود نمی‌شود، زیرا فرزندان‌ در جوانی‌ و بزرگسالی‌ هم‌ به‌ پشتیبان‌ و راهنما نیاز دارند.بنابراین‌ به‌ نظر می‌رسد به‌ منظور برنامه ‌ریزی‌ کمک‌ به‌ ذهن‌ فرزندان محدودیت‌ زمانی‌ داریم.

دانشمندان‌ معتقدند نیازی‌ نیست‌ برای‌ دستیابی‌ به‌ این‌ هدف‌ ، آموزشهای‌ رسمی‌ خاصی‌ را برای‌ کودک‌ در پیش‌ بگیریم. آنچه‌ ضروری‌ است‌ ایجاد فضای‌ مناسب‌ و تحریک‌ کننده‌ برای‌ تعلیم‌ روزمره‌ است‌ و برای‌ این‌ منظور ، متخصصان‌ رعایت‌ توصیه‌های‌ زیر را از ابتدای‌ کودکی‌ پیشنهاد می‌کنند.

عناصر افزایش‌ هوش‌ کودک‌

مطالعات‌ نشان‌ می‌دهند ژن و محیط هر دو سهم‌ فراوانی‌ در افزایش‌ هوش‌ کودک‌ دارند و در این‌ راستا عوامل‌ محیطی‌ را سلامت ، تغذیه‌ و تربیت‌ خانوادگی‌ معرفی‌ کرده‌اند. براساس‌ یافته‌های‌ اخیر ، حتی‌ اگر ژنها نقش‌ اصلی‌ در میزان‌ ضریب‌ هوشی‌ افراد داشته‌ باشند، هرگز نمی‌‌توان‌ تأثیر والدین‌ را بر ذهن‌ کودک‌ منکر شد. بخصوص‌ در سالهای‌ اول‌ زندگی‌ کودک ، وقتی‌ مغز هنوز در حال‌ شکل‌گیری‌ و تکامل‌ است، توجهات‌ والدین‌ حتی‌ اگر شرکت‌ در بازی‌ ساده‌ای‌ چون‌ دالی ‌موشک‌ باشد، به‌ ایجاد مداربندیهای‌ مغزی‌ پیچیده‌ و ضروری‌ و تقویت‌ آن‌ برای‌ ارتقای‌ هوش‌ کودک‌ کمک‌ می‌‌کند.

اهمیت تعالیم‌ دوران‌ کودکی‌

کریگ‌ رمی‌ (CRAIG RAMEY) پروفسور روانشناسی‌ کودک‌ می‌‌گوید: «واقعا لازم‌ است‌ والدین‌ بدانند که‌ چقدر داده‌هایشان‌ به‌ فرزندان‌ مهم‌ و سرنوشت‌ساز است‌ و کودک‌ از سنین‌ بسیار پایین‌ و بدو تولد تحت‌ تأثیر تربیت‌ والدین‌ قرار می ‌گیرد.»تحقیقات‌ دانشمندان‌ روی‌ دو گروه‌ شاهد و آزمایشی‌ از کودکان‌ نشان‌ داده‌ است‌ که‌ تجارب‌ و تعالیم‌ دوران‌ کودکی‌ روند رشد و تکامل فکری را تسریع‌ و تقویت‌ می‌‌کند. دو سال‌ اول‌ زندگی‌ به ‌نوعی‌ دوره‌ طلایی‌ رشد مغزی‌ کودک‌ است و این‌ زمان‌ دوران ایجاد ارتباطاط مغزی به‌ حساب‌ می‌آید. در این‌ سن‌ در مغز بیش‌ از 300 تریلیون‌ ارتباط‌ وجود دارد و در همین‌ زمان‌ سلولهایی‌ که‌ هنوز مرتبط‌ نشده‌اند و مورد استفاده‌ قرار نگرفته‌اند غیر قابل‌ استفاده‌ می‌شوند.

به‌ چشمان‌ کودک نگاه‌ کنید

چشمان‌ نوزاد در شش‌ هفتگی‌ تا فاصله‌ 17.5 سانتیمتری‌ متمرکز می‌شود و این‌ دقیقا به‌ اندازه‌ فاصله‌‌ای‌ است‌ که‌ شما کودک‌ را جلوی‌ خود نگه‌ می‌دارید و به‌ صورت‌ او نگاه‌ می‌کنید. این‌ عمل‌ ارتباطات‌ مغزی‌ را به‌ الگویی‌ تشخیصی‌ که‌ با هر بار دیدن‌ تقویت‌ می‌شود تبدیل‌ می‌کند. و به‌ کودک‌ کمک‌ می‌کند در شناخت‌ مفاهیم‌ مشابه‌ و نامتشابه‌ مهارت‌ بهتری‌ کسب‌ کند.

با کودک‌ حرف‌ بزنید

دکتر هوتنلوچر (HUTTENLOCHER) پروفسور روانشناسی‌ معتقد است: «فرمانهای‌ اولیه‌ زبانی‌ برای‌ کودک‌ بسیار مهم‌اند. زیرا زبان‌ در موفقیت‌ عملکرد ذهنی‌ بسیار اهمیت‌ دارد و هر درک‌ و استنباطی‌ از زبان‌ به‌ ایجاد توانایی‌ کلامی‌ و بیان‌ صحیح‌ لغات‌ کمک‌ می‌کند. دامنه‌ لغات‌ کودک‌ بستگی‌ مستقیم‌ به‌ میزان‌ صحبت‌ والدین‌ طی‌ دو سال‌ اول‌ زندگی‌ او دارد.»

موسیقی‌ در رشد ذهن‌ کودک‌ مؤثر است‌

موسیقی‌ دنیایی‌ فراتر از ریتم‌ و ملودی‌ به‌ کودک‌ می‌آموزد. دانشمندان‌ معتقدند تعلیم‌ سرودهای‌ گروهی‌ و نواختن‌ پیانو برای‌ کودکان‌ سه‌ ساله‌ به‌ تدریج‌ باعث‌ تقویت‌ قدرت‌ استدلال‌ فرا زمانی‌ آنان‌ می‌شود. این‌ کودکان‌ در ترکیب‌ و ساخت‌ پازل‌ در مقایسه‌ با بچه‌هایی‌ که‌ تمرین‌ موسیقی‌ نداشته‌اند، دقیق‌تر و سریع‌تر و در درک‌ مفاهیم‌ ریاضی‌ موفق‌‌ترند.

با تشویق ، کنجکاوی‌ کودک‌ را تحریک‌ کنید

همگام‌ با رشد جسمانی‌ کودک ، قدرت‌ تفکر و اندیشه‌ او نیز در حال‌ رشد و شکوفایی‌ است. او از طریق‌ تجربه‌ وقایع‌ جدید در زندگی‌ دنیا را می‌شناسد و آن‌ را کشف‌ می‌کند. نیازی‌ نیست‌ کنجکاوی‌ را به‌ بچه‌ها آموزش‌ دهیم، بلکه‌ باید وجود سرشار از کنجکاوی‌شان‌ را به‌ صورت‌ هدفمند ارضا کنیم. پدر و مادر با تشویق‌ هر گام‌ کوچک‌ کودک ، کمک‌ بزرگی‌ به‌ خلاقیتهای‌ بزرگتر وی‌ در آینده‌ خواهند کرد.

برای‌ اشیا اسم‌ بگذارید

کودکان‌ حتی‌ پیش‌ از آنکه‌ بتوانند صحبت‌ کنند، قادرند بسیاری‌ چیزها ( برای‌ مثال‌ اجسام‌ مختلف‌ و رنگها) را درک‌ کنند. در این‌ سن‌ اگر به‌ او بگویید: «عروسک‌ خرسی‌ سفیدت‌ را بیاور»، او دقیقا می‌داند این‌ اسم‌ متعلق‌ به‌ کدام‌ اسباب ‌بازی‌اش‌ است. بنابراین‌ یکی‌ دیگر از وظایف‌ والدین‌ نامگذاری‌ انواع‌ رنگها ، اندازه‌ها و شکلها برای‌ تقویت‌ درک‌ کودک‌ است.

بایستید و هورا بکشید

وقتی‌ کودکتان‌ موفق‌ می‌شود برای‌ اولین‌ بار از فنجان‌ آب‌ بخورد و شما فریاد شادی‌ سر می‌دهید، این‌ عمل‌ شما نه ‌تنها او را خوشحال‌ می‌کند، بلکه‌ ارتباطات‌ قشر جلویی‌ مغز و بخش‌ درونی‌ مغز او را که‌ جایگاه‌ احساسات‌ است، تقویت‌ می‌نماید. بین‌ ده‌ تا هجده ‌ماهگی‌ این‌ ارتباطات‌ مغزی‌ شکل‌ می‌گیرد. برای‌ مثال‌ وقتی‌ اولین‌ گامهای‌ او را تشویق‌ می‌کنید، این‌ عمل‌ باعث‌ خوشحالی‌ او می‌شود و در پی‌ آن‌ جریانی‌ از مواد شیمیایی‌ در مغز او آزاد می‌گردد که‌ این‌ چرخه‌ را تقویت‌ می‌کند. در مقابل ، هرگونه‌ بی‌توجهی‌ والدین‌ به‌ رفتارهای‌ کودک‌ موجب‌ تقویت ‌نشدن‌ چرخه‌ ارتباطات‌ مغزی‌ او می‌شود و کودک‌ نسبت‌ به‌ انجام‌ کارهای‌ جدید دلسرد می‌گردد. دامنه‌ لغات‌ کودک‌ بستگی‌ مستقیم‌ به‌ میزان‌ صحبت‌ والدین‌ طی‌ دو سال‌ اول‌ زندگی‌ او دارد.

به‌ توجه‌ خود نسبت‌ به‌ فرزند ادامه‌ دهید

هرگز توجهات‌ خود را از فرزندانتان دریغ‌ نکنید. گرچه‌ توجه‌ والدین‌ در سنین‌ پایین‌ برای‌ کودک‌ بسیار مهم‌ است، اما پیشرفت‌ ذهنی‌ و هوشی‌ او در این‌ سنین‌ به‌ پایان‌ نمی‌‌رسد. شبکه‌های‌ عصبی ، بخصوص‌ آنها که‌ به‌ احساسات‌ مربوط‌ می‌شوند تا سنین‌ نوجوانی‌ در حال‌ توسعه‌اند. بنابراین‌ با افزایش‌ سن‌ می‌توانید به‌ کتاب‌ خواندن‌ فرزندتان‌ اهمیت‌ بیشتری‌ بدهید، او را در گفت‌ و گوهای‌ خانوادگی‌ سهیم‌ کنید، از وی‌ نظر بخواهید، به‌ او موسیقی‌ بیاموزید و نیز مشوقی‌ مهربان‌ برایش‌ باشید. علاوه‌ بر اینها ، نقش‌ ما به‌ عنوان‌ پدر و مادر تنها به‌ دوران‌ کودکی‌ و نوجوانی‌ محدود نمی‌شود، زیرا فرزندان‌ در جوانی‌ و بزرگسالی‌ هم‌ به‌ پشتیبان‌ و راهنما نیاز دارند.

۹ روش آرام کردن کودک توسط پدرها!

 

معمولا گمان نمی رود که پدرها بتوانند در آرام کردن یا غذا دادن به کودک، چندان موفق باشند. اما اگر با اکثر پدران صحبت کنید متوجه خواهید شد که علاوه بر عشق و علاقه، آنها راههای مناسبی را نیز برای آرام کردن نوزادان پیدا کرده اند. چگونه؟

هر کس می تواند روش خاصی برای خودش انتخاب کند که بر حسب شرایط و شخصیت وی انتخاب شود. ممکن است این روش برای فرد دیگری کارآیی نداشته باشد. با این حال بد نیست این قبیل تجربیات را در کنار هم بگذارید. شاید ایده جدیدی به ذهن شما نیز برسد. نکته مهم این است که بدانید یک نسخه عمومی وجود ندارد!

یک روش ممکن است برای برخی پدران مفید باشد، و برای برخی دیگر اصلا جواب ندهد. برخی به جای راههای معمول مانند استفاده از پستانک یا سوار ماشین شدن و گشت زدن در شهر در نیمه شب، راههای مختلفی را پیشنهاد داده اند و توجه به بعضی نکات زیر را توصیه می کنند:

سعی کنید درد کودک خود را حس کنید

توجه داشته باشید: گذاشتن موسیقی محبوب کودک، گرسنگی او را برطرف نخواهد کرد؛ عوض کردن پوشک نیز درد کودکی را که دارد دندان در می آورد تسکین نخواهد داد! به بیان دیگر، ابتدا باید بتوانید مشکل یا درد اصلی کودک را پیدا کنید. این توصیه کاملا منطقی است؛ اما مشکل آن است که وقتی کودک شروع به گریه می کند، منطق فراموش می شود!

از انگشت کوچک خود استفاده کنید

اگر نمی دانید که مشکل چیست، انگشت کوچک خود را به کودک بدهید تا بمکد. این، یک روش کلاسیک است! در واقع، پس از اولین روش محبوب پدران برای آرام کردن کودک یعنی: دادن بچه به مادرش!، این روش را می توان دومین روش کلاسیک و بسیار محبوب نزد پدران دانست! هنگام استفاده از این روش دقت کنید که دستتان تمیز باشد و نوک انگشت شما روی زبان کودک قرار گیرد، تا ناخنهای شما، سقف دهان کودک را زخم نکند.

یک نوشیدنی بیاورید

البته برای کودک، نه برای خودتان! اگر مادر کودک در دسترس نیست (برخی مردان در این حالت ترجیح می دهند فورا بچه را به مادرش بدهند تا شیر بخورد)، می توانید از یک شیشه شیر خشک ولرم یا شیری که مادر کودک قبلا دوشیده و در یخچال گذاشته است، استفاده کنید.

کودک را در بغل گرفته، تکان دهید

بچه ها از حرکت خوششان می آید! و چه کسی بهتر از پدرشان با بازوهای قوی و مردانه اش می تواند آنها را بغل کرده و تکان بدهد؟ این کار یک حرکت دومنظوره است: هم کودک را آرام می کند و هم یک ورزش مناسب برای شانه و بازوها است! البته با بزرگتر شدن کودک ممکن است دیگر فقط روی یک ساعد شما جای نگیرد و شاید لازم باشد برای این کار از گهواره یا تاب استفاده کنید.

یک بازی ترتیب دهید

می توانیم این روش را هم پیشنهاد کنیم: کودک خود را بالا بیندازید، و سپس او را بگیرید! هر چند نوزاد از این بازی لذت خواهد برد، اما مخالفت همسر شما هم طبیعی است! پس از یک روش جایگزین استفاده نمایید: کودک خود را تا شانه هایتان بالا بیاورید و دستهایش را دور گردنتان بیندازید؛ سپس نرم و آرام، عقب و جلو بروید و یکی دوبار دور خودتان بچرخید؛ با پا به زمین ضربه بزنید و آواز بخوانید. مطمئن باشید که این روش جواب خواهد داد. آنچه برای کودک می خوانید چندان اهمیت ندارد، زیرا نوزاد چندان متوجه معنی آن نمی شود. وقتی احساس کردید کودکتان در حال آرام شدن یا خوابیدن است، صدای خود را به تدریج پایین بیاورید. موفق باشید!

برخی حرکات ساده و بامزه انجام دهید

صداهایی که می توانید دربیاورید؛ قیافه های عجیب و غریب؛ زمین خوردن؛ همه این شیرین کاریهای عملی که از دوران بچگی تا به حال یاد گرفته اید، الان به دردتان می خورد! مثلا یک پیشنهاد این است که یک چیزی روی سرتان قرار دهید، سپس بگذارید که آن چیز بیفتد و بگوئید «آه، دوباره افتاد» و یک ادای بامزه با صورت تان در آورید!

او را تکان دهید و برایش آواز بخوانید

شاید برای برخی از افراد، این تکنیک هم بخشی از همان تکنیک قبلی (حرکات ساده و بامزه) باشد.

شاید بتوانید حتی با خواندن یک آهنگ غم انگیز برای کودک، او را آرام کنید؛ اما نگران نباشید، بچه از مفهوم آهنگ چیز زیادی نخواهد فهمید. حرکت دادن کودک هم نقش مهمی در آرام شدن او دارد، و این آواز شما نیست که او را آرام می کند. با این حال، به ذائقه و سلیقه کودک خود نیز احترام بگذارید.

باز هم تماس پوستی … کودک را به پوست سینه خود بچسبانید

یک حمایل یا آغوش را بردارید، کودک را درون آن بگذارید و سرش را به سینه تان بچسبانید. گرمای بدن شما، ضربان منظم قلب شما، دم و بازدم و حرکت سینه شما و کلا حرکات بدن شما در هنگام راه رفتن، ظرف چند دقیقه موجب خواهد شد که کودک خوابش ببرد!

منتظر بمانید

شاید این روش به نظر برخی از مادران، بیش از حد خشن و مردانه باشد، اما واقعیت این است که بچه ها بعضی وقتها فقط دلشان می خواهد گریه کنند؛ و بعضی وقتها هم دوست دارند که شما به گریه آنها گوش بدهید! اگر کودک شما مریض یا گرسنه نیست، و جایش را هم خیس نکرده است، همچنین بغل کردن یا نکردن او هم تاثیری در گریه اش ندارد، بگذارید به گریه اش ادامه بدهد؛ حداقل تا وقتی که می توانید صدای گریه او را تحمل کنید!

کودک نابغه شما این 10 نشانه را دارد؟!

 

بسیاری از پدران و مادران پیشاپیش رویای پیشرفت کودک خردسال خود را در سر می‌پرورانند اما بیشتر کودکان فقط از نظر والدین خود نابغه هستند. با وجود این برخی کودکان واقعا بااستعداد هستند؛ آیا کودک شما نیز جزء این گروه است؟ دستورالعمل‌های محدودی هستند که نبوغ و استعداد کودکان را نشان می‌دهند که در ادامه به 10 مورد از آنها اشاره می‌شود:

دامنه لغات پیشرفته:  

این‌که کودک زود به حرف بیاید به تنهایی نمی‌تواند نشانه نبوغ و استعداد او باشد، اما اگر او از لغات و جملات پیشرفته استفاده ‌کند، احتمالا به‌‌ همان باهوشی است که فکرش را می‌کنید. یک کودک 2 ساله معمولی می‌تواند جمله‌ای مانند «یک سگ آنجاست» را به زبان بیاورد اما یک کودک نابغه این جمله را می‌گوید: «یک سگ قهوه‌ای در حیاط پشتی است و دارد گل‌ها را بو می‌کند.»
درک مفاهیم پیچیده:  

کودکان بسیار باهوش می‌توانند مفاهیم پیچیده را درک کنند، از روابط گوناگون سر در بیاورند و انتزاعی فکر کنند. آنها مشکلات را عمیقا می‌فهمند و به راه‌حل‌ها می‌اندیشند.

توجه به جزئیات:  

یک کودک نابغه اشتیاق فراوانی نسبت به جزئیات نشان می‌دهد. کودکان بزرگ‌تر ممکن است بخواهند درباره جزئیات و چگونگی عملکرد یک وسیله اطلاعاتی داشته باشند اما یک کودک خردسال نابغه می‌تواند یک اسباب بازی را دقیقا سر جای خودش قرار دهد و اگر چیزی در جای اصلی خودش قرار نگرفته باشد، متوجه می‌شود.

طیف وسیع علاقه‌مندی‌ها:  

کودکان با استعداد به موضوعات گوناگونی علاقه نشان می‌دهند. یک ماه ممکن است از دایناسور‌ها خوش‌شان بیاید و ماه بعد به سراغ مباحث فضایی و... بروند.

حفظ اطلاعات:  

اصطلاح «این گوش در و آن گوش دروازه» در مورد بسیاری از کودکان صدق می‌کند و کودکانی که جزء این گروه نیستند، قادر به حفظ دامنه گسترده‌ای از اطلاعات بوده و می‌توانند بعد‌ها نیز آنها را به خاطر بیاورند. از جمله نمونه‌های مشاهده شده در این زمینه می‌توان به کودک 6 ساله‌ای اشاره کرد که پس از یک گردش تفریحی در موزه فضایی توانست یک راکت فضایی را دقیقا به تصویر بکشد.
استعداد در زمینه هنر و موسیقی:  

کودکانی که استعداد غیرعادی در زمینه هنر و موسیقی از خود نشان می‌دهند اغلب با استعداد و نابغه هستند. کودکان خردسالی که با رعایت پرسپکتیو (تناسب دور و نزدیک) نقاشی می‌کشند،کارشان عالی است یا درک بالایی از رشته‌های گوناگون هنری دارند، در زمره کودکان با استعداد قرار می‌گیرند.

حافظه خوب و قوی:  

بعضی از کودکان بااستعداد می‌توانند وقایعی را از گذشته (دوران طفولیت) خود به یاد بیاورند. مثلا یک کودک 2 ساله نابغه ممکن است اتفاقی را که در ۱۸ ماهگی برای او روی داده به یاد بیاورد.

توانایی خواندن و نوشتن در سنین پایین:  

اگر کودک شما به طور غریزی باهوش باشد، احتمالا خیلی زود بدون این‌که آموزش رسمی دیده باشد، توانایی خواندن و نوشتن را پیدا می‌کند.

تمرکز بالا و طولانی مدت:  

کودکان را با بی‌دقتی و بی‌توجهی می‌شناسند اما گروه نابغه می‌توانند به مدت طولانی تمرکز خود را حفظ کنند.