6 راز تربیت یک کودک منظم و تمیز

سعی کنید در خانه خود این طرز فکر را القا کنید که تمیز بودن خانه احساس بسیار خوبی به انسان می دهد. اگرکودک از جمع کردن وسایلش خودداری کرد، خودتان آنها را جمع کنید و بگویید: «به نظرت این طوری بهتر نیست؟

وقتی همه چیز مرتب و سرجای خودش است آدم احساس بهتری دارد.»

1 - تاکید بر اینکه تمیزی و نظم احساس خوبی به انسان می دهد

مشکل بیشتر والدین این است که کودکان آنها غذا یا اسباب بازی های خود را روی زمین پرت و پخش می کنند. گاهی کودکان این کار را می کنند تا صبر والدین خود را بسنجند و ببینند چه زمانی کاسه صبر شما لبریز می شود.

زمانی که شما آرام تر و صبورتر واکنش نشان دهید جذابیت این کار نیز برای کودک از بین می رود. مثلا وقتی با آرامش به کودک خود می گویید: «اکنون زمان تمیزکاری است » بیشتر جواب می دهد تا زمانی که فریاد می زنید.

سعی کنید در خانه خود این طرز فکر را القا کنید که تمیز بودن خانه احساس بسیار خوبی به انسان می دهد. اگرکودک از جمع کردن وسایلش خودداری کرد، خودتان آنها را جمع کنید و بگویید: «به نظرت این طوری بهتر نیست؟ وقتی همه چیز مرتب و سرجای خودش است آدم احساس بهتری دارد.» این مکالمه در وجود کودک تاثیر می گذارد و باور می کند منظم بودن مساوی است با داشتن احساس خوب.

با تکرار این نوع آرامش ها و تلقین کردن ها کودک به تدریج می آموزد بدون اینکه شما چیزی بگویید خودش همه وسایل اضافه را جمع کند. این مساله برای هر دوی مادر و فرزند مفید است. کودک نظم را یاد می گیرد و بخشی از کارهای مادر نیز کم می شود.

2 - زمان تمیزکاری را شاد و سرگرم کننده کنید

اینکه روند تمیز کردن را به سرگرمی مفرح برای کودک تبدیل کنید بسیار مهم است. به طور مثال، هنگام مرتب کردن اطراف خانه آواز بخوانید. یا کارهای خود را در غالب شعر و آواز بیان کنید. این مساله باعث تحریک کودک به مشارکت در این کار می شود.

می توانید جمع کردن اسباب بازی ها از روی زمین را به یک بازی سرگم کننده تبدیل کنید. به طور مثال، بگویید هر چیزی که سرجای خودش نیست مثل کردوکودیل بزرگی است که باید سریعا به خانه اش فرستاد. یا مثلا، به هم ریختگی همچون آتش است و برای خاموش کردن آن باید وسایل را سرجای خود گذاشت.

برای کودکان بزرگ تر، می توانید از بازی اینکه چه کسی می تواند وسایل خودش را زودتر سرجایش بگذارد، استفاده کنید. از اینکه همه کارها را با سختی خودتان به تنهایی انجام دهید و همزمان غر هم بزنید، پرهیز کنید. اگر شما یا کودکتان شروع به اعتراض و شکایت کردید، سریعا آن را به یک بازی یا سرگرمی تغییر دهید.

3 - تمیز کردن پیش از انجام کارهای جدید

این عادت را در خانه خود به وجود بیاورید که پیش از انجام هر نوع بازی جدید باید وسایل بازی قبلی را جمع کرد. ابتدا شاید کودکان در برابر این قانون جدید واکنش منفی نشان دهند اما پس از مدتی متوجه می شوند اگر همکاری کنند، سریع تر می توانند بازی کنند. برای رسیدن به این هدف، باید به کودک خود گوشزد کنید تا زمانی که همه وسایل سرجای خود قرار نگیرند از بازی خبری نیست. این کار به مرور به یک عادت تبدیل می شود و کودک خودش به طور خودکار وسایل را پس از هر بازی جمع می کند. کودک باید وسایل کوچک که برایش سنگین نیستند را جمع کند و وظیفه جمع کردن وسایل بزرگ و سنگین به عهده والدین است.

4 - کارها را کش ندهید و سریع انجام دهید

برخی از افراد ذاتا کند هستند و برای انجام کارهای ساده زمان زیادی صرف می کنند. به طور مثال، هنگام گذاشتن مجله سرجای خودش، حواسشان به مقاله ای پرت می شود و کار اصلی خود را فراموش می کنند. این مساله نوعی وقت تلف کردن بیهوده است. باید سعی کنید در کارهای خود سرعت عمل داشته باشید و با شادی آن را انجام دهید. به طور مثال، برای مرتب کردن هر اتاق 5 تا 10 دقیقه بیشتر زمان نگذارید.

5 - کمال گرا نباشید

یکی از بزرگ ترین دشمنان تمیز ماندن خانه، کمال گرایی است. اگر فکر کنید همه چیز باید دقیقا در جای خودش قرار بگیرد، این مساله کمی ترسناک و دوست نداشتنی است و کمتر پیش می آید. به خود و فرزند خود یادآوری کنید مرتب بودن عادی هم به اندازه خود مورد قبول است. کار تمیز کاری را با سرگرمی همراه کنید تا کسل کننده نباشد.

وقتی کودک کوچکی در خانه زندگی می کند اینکه همه جا تمیز باشد کار دشواری است و لازم نیست همه کارها را در یک زمان انجام داد. این کار همچون دوش گرفتن است، شما فقط یکبار در عمر خود برای همیشه دوش نمی گیرید. پس لازم نیست یکبار همه جا را برق بیندازید.

6 - کارگروهی کلید اصلی کار است

نوشتن و تعیین مسوولیت های هر فرد تاکتیک مفیدی است. اما گاهی انسانیت نیز در این میان مطرح می شود. به طور مثال، هنگامی که کودک برای انجام کارهای خود تقاضای کمک می کند، عموما او را مجبور می کنیم تا خودش کارهایش را انجام دهد و با قاطعیت تمام می گوییم: «این کار توست! باید خودت به تنهایی انجام دهی».

اما گاهی کودک در انجام کارهایش به کمک نیاز دارد و نباید این کمک را از او دریغ کرد زیرا به طور ناخواسته کودک را از انجام کارهای روزانه می ترسانیم. هنگامی که آنها درخواست کمک می کنند و ما با آغوش باز آن را می پذیریم و کمک می کنیم، کودک درس های مفیدی می آموزد: کودک یاد می گیرد با لبخندی به دیگران کمک کند. متوجه می شود کمک خواستن از دیگران اشکالی ندارد. در ضمن یاد می گیرد بدون انتظار به دیگران کمک کند. برعکس این قضیه هم خوب است. از کودک خود برای انجام کارها کمک بگیرید.

نکات قابل توجه در دوران شیردهى

با عرض تبریک به شما مادر عزیز بخاطر تولد فرزند دلبندتان نکات بسیار مهم دوران شیردهى را به آگاهى مى رسانیم:

1. در پژوهشهاى انجام شده ثابت شده است بهترین و کاملترین غذا براى سن ۴تا۶ماهگى شیر مادر می باشد.

2. شیر مادر استریل است.

3. ارزش غذایى شیر مادر از سایر شیرها بیشتر است.

4. میزان اسهال در کودکی که از شیر مادر تغذیه میکند نسبت به کودکی که از شیر خشک تغذیه میکند بسیار کمتر است.

5. بیش از ٣٠٠نوع عامل ضد میکروب در شیر مادر وجود دارد که مانع از ابتلاى کودک به اسهال و عفونتهاى تنفسى، ادرارى وعفونت گوش میانى می شود.

6. از آنجایى که شیر مادر در ابتدا پروتئین بیشتر و در آخر حاوى چربى بیشتر است لذا توصیه میشود مادران نوزاد را زود از سینه جدا نکنند تا نوزاد بتواند از جربی اخر شیر نیز استفاده کرده و بنا براین وزن گیرى بهترى داشته باشد.

7. با استفاده از شیر مادر کلیه نیازهاى کودک تامین خواهد شد بنابراین کودکى که شیر مادر مى خورد نه چاق پفکى خواهد شد و نه لاغر خواهد ماند.

8. یکى از نکات جالب شیر مادر این است که نوزادى که زودتر به دنیا بیاید شیر مادرش با شیر مادرى که به موقع بدنیا آمده تفاوت زیادى دارد و نیازهاى کودک را براى رشد بیشتر تامین خواهد کرد.

9. شیر دادن از سینه باعث نزدیکى بیشتر مادر وکودک میشود.

10. مکیدن سینه باعث رشد فک و دندانهاى نوزاد میشود.

نیازهاى غذایى مادر در دوران شیردهى:

بسیارى از ذخایر بدن مادر در دوران باردارى توسط جنین مصرف میشود پس مادر شیرده برا ى انکه دچار عوارضى مثل پوکى استخوان ویا ریزش موها وخرابى دندانها نشود باید از میزان انرژى و مواد مورد نیاز بدن در دوران شیر دهى اگاهى کافى داشته باشد. بسیارى از مادران شیرده به علت عدم اگاهى کافى از ترس اینکه این عوارض بیش نیاید پرخورى میکنند ولذا افزایش وزن پیدا مى کنند که باز گشت به وزن قبل از باردارى برایشان بسیار مشکل خواهد بود.

مثلا میزان انرژى مورد نیاز براى یک مادر شیرده فقط 500 کالرى اضافه تر از پیش ازباردارى است یعنى اگر قبل از باردارى میزان انرژى مورد نیازش 2000 کالرى بوده در دوران شیردهى به 2500 کالرى نیاز دارد

بعلاوه در دوران شیردهى 500 کالرى هم از سوخت وساز چربیهاى ذخیره شده درباردارى تامین میشود بنابراین اگر مادر براساس میزان غذاهاى توصیه شده در این دوران غذا مصرف کند به مرور هر ماه نیم کیلو لاغر خواهد شد یعنى چاقى دوران باردارى برطرف خواهد شد.

پروتئین ها: پروتئین مورد نیاز روزانه در دوران شیردهى فقط ١۵ گرم بیشتر از دوران قبل از باردارى است که این مقدار مساوى است با مصرف ٣لیوان شیر در روز ١ عدد تخم مرغ ١٨٠ تا٣٠٠گرم گوشت و حبوبات.

چربى ها: در شیر مادر مقدارى چربیهاى غیر اشباع وجود دارد که در غدد پستان ساخته نمیشوند و لازم است از راه مواد غذایى نامین شوند پس مادر بهتر است هفته اى یک بار ماهى مصرف کند و حتما در وعده هاى غذایى از روغن زیتون استفاده نماید.

املاح: مهمترین املاح کلسیم واهن است که کلسیم مورد نیاز را مادر میتواند از راه مصرف روزانه٣تا۴لیوان شیر کم جرب وسبزیجات داراى برگ سبز مثل اسفناج نعنا جعفرى کرفس کلم مغز بادام وبادام زمینى بدست بیاورد

پس خورشت کرفس هفته اى یک بار وهمچنین مصرف روزانه بادام وبادام زمینى توصیه مناسبى به مادر شیر ده مى باشد.

اهن از دیگر املاح مورد نیازبدن است که اگر مادر کم خونى دارد ویا در معرض کم خونى مى باشد بایدوروزانه قرص اهن مصرف نماید از نظر مواد غذایى مادر دچار کم خونى هفته اى یک بار جگر بخورد و در طول روز حتما از یک عدد تخم مرغ و مقدترى گوشت قرمز استفاده کند والبته گردو میز براى این مادران بسیار مفید است.

آب: یک خانم شیرده به روزانه ۶تا٨لیوان اب یا اب میوه احتیاج دارد.

ویتامین ها: روزانه ۴تا۵عدد میوه تازه وهمچنین سبزیجات تازه به شکل سالاد یا سبزى خوردن و یا سبزیجات پخته شده جهت تامین ویتامین مورد میاز شیردهى توصیه مى شود.

طبق مطالعات انجام شده کودکانى که باشیر مادر تغذیه شده اند کمتر از کودکانى که با شیر گاو تغذیه شده اند به دیابت وابسته به انسولین که همان دیابت دوران نوجوانى است مبتلا میشوند همچنین میزان ابتلا به MS نیز در کودکانى که شیر مادر خورده اند کمتر است.

مواد غذایى که مادر شیر ده نباید مصرف کند:

کاکائو و شکلات بهتر است مصرفشان محدود شود زیرا اثر محرک روى نوزاد دارند کافئین نیز از شیر مادر رد شده واثر تحریکى روى نوزاد دارد بنابراین مادر شیر ده کمتر از ٢لیوان قهوه وکوکا در روز مصرف کند.

دم کرده هاى گیاهى مثل چاى نعنا وگل گاوزبان باعث تهوع واستفراغ در مادر میشود وترکیبات این نوشیدنى ها وارد شیر مادر شده وهمین عوارض جانبى را در نوزاد ایجاد میکند بنابراین بهتر است در دوران شیر دهى از مصرف این نوشیدنى ها خوددارى کرد.

ادویه جات چون مصرف ادویه جات طعم شیر مادر را عوض میکند بهتر است مصرف ادویه زیاد دردوران شیردهی محدود شود.

قندهاى مصنوعى به علت اینکه اثرات قندهاى مصنوعى وخوراکى هاى بدون قند هنوز ناشناخته میباشد پس بهتر است در دوران شیر دهى مصرفشان محدود شود.

مترجمایران ماما

رژیم غذایی مناسب برای مادران شیرده

برترین ها: بسیاری از مادرانی که به نوزادان خود شیر می دهند نگران رژیم غذایی خود نیز هستند. لازم نیست تغییر خاصی در رژیم خود به وجود بیاورید اما مسایلی هست که با رعایت آنها، مادر و فرزند هر دو سالم تر و راحت تر خواهند بود.

رژیم متعادل

برخی از مادرها دوست دارند بدانند هنگامی که غذای کافی میل نمی کنند آیا شیری که به فرزندشان می دهند کافیست و نیازهای تغذیه ای او را تامین می کند؟ اگر به طور کلی انواعی از غذاها را نمی خورید یا غذای شما کم است، بدانید این مساله روی کیفیت و کمیت شیر تاثیر می گذارد اما خطرناک نیست.

اگر شما غذای کافی یا مناسب میل نکنید شاید کودک آسیبی نبیند اما بدن شما ضعیف می شود، از ذخیره های غذایی استفاده و آنها را تمام می کند. در مقابل، برخی از مادران شیرده بیش از حد احساس گرسنگی می کنند که می تواند به مفهوم این باشد که بدن شما 24 ساعته شیر تولید می کند.  برای رفع این نوع گرسنگی ها میان وعده های سبک و سالم میل کنید.

بی توجهی به کالری غذاها

پاسخ صریحی برای اینکه مادران شیرده به چه میزان کالری احتیاج دارند، وجود ندارد. برخی از این مادرها حدود 500 کالری و برخی دیگر حدود 2 هزار تا 2500 کالری در هر روز نیاز دارند. به جای حساب و کتاب کالری غذاها، بر اساس گرسنگی های خود غذا میل کنید.

میزان دقیق کالری مورد نیاز هر بدن به فاکتورهای مختلفی همچون وزن، میزان ورزشی که مادر انجام می دهد، سوخت و ساز بدن او و اینکه در طول روز چند بار شیر می دهد، بستگی دارد.

آهسته و پیوسته وزن کم کردن

برخی از خانم ها پس از زایمان به تدریج وزن کم می کنند اما برخی دیگر اینگونه نیستند. این مساله کاملا به بدن و فیزیک، نوع تغذیه، تحرک و متابولیسم بدن هر فرد بستگی دارد. بهترین روش، کاهش وزن تدریجی است. طوری برنامه ریزی کنید که در طول یک سال به وزن پیش از زایمان خود برگردید.

در سه ماه نخست پس از زایمان به فکر رژیم نباشید زیرا کاهش کالری های غذا باعث کاهش شیر و نیروی جسمی شما می شود. اگر وزن شما بیش از حد زیاد شده است و دچار چاقی مفرط هستید حتما با پزشک مشورت کنید و در صورت لزوم رژیم بگیرید. اما حتما حواستان به آب بدنتان باشد. باید در طول رژیم خود آب زیادی بنوشید.

پس از چند ماه می توانید همگام با ورزش، رژیم سبکی نیز بگیرید و وزن خود را پایین بیاورید. رژیم های سخت به طور مستقیم روی شیر مادر تاثیر می گذارند.

مصرف انواع غذاهای سالم

تنوع و تعادل، کلید رژیم غذایی سالم هستند. باید در تغذیه خود ترکیبی از پروتئین های کربوهیدرات را لحاظ کنید و توجه داشته باشید چربی غذاها موجب می شود تا مدت زمان بیشتری احساس سیری داشته باشید و مواد مغذی بدن را تامین می کنند.

کربوهیدرات های مرکب که در انواع دانه های خوراکی، حبوبات، میوه و سبزیجات تازه یافت می شود نه تنها بخش اعظمی از نشاسته و شکر مورد نیاز بدن را تامین می کند بلکه باعث می شود تا بدن برای مدت طولانی تر انرژی داشته باشد.

انتخاب چربی های سالم

برای مصرف چربی انواع چربی های اشباع نشده را انتخاب کنید. منبع این نوع چربی های سالم شامل روغن کانولا، روغن زیتون و ماهی های چرب همچون سالمون و همچنین آووکادو، زیتون، آجیل و دانه های خوراکی است.

تا حد امکان از چربی های اشباع شده استفاده نکنید. این نوع چربی ها در انواع گوشت های چربی دار، شیرهای پرچرب، روغن های سرخ کردنی، کره و روغن حیوانی یافت می شوند. مصرف این نوع چربی ها در طولانی مدت باعث بیماری های قلبی و عروقی می شود و احتمال حمله های قلبی و مرگ را افزایش می دهند.

اجتناب از آلودگی

اجتناب از آلودگی های موجود در غذا و محیط در دوران شیردهی بسیار ضروری است. حشره کش ها، ضدغفونی کننده ها و ... که ممکن است وارد حلق شما شود به طور مستقیم راه خود را به شیر مادر باز می کنند. علاوه بر مواد شیمیایی صنعتی، مواد پشیمیایی محیطی نیز می تواند روی سلامتی نوزاد تاثیر منفی بگذارند. برای کاهش و محدود کردن این نوع آلودگی ها بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:

•    غذاهای متنوعی میل کنید. اگر فقط نوع خاصی از غذاها را بخورید شاید آن غذا ترکیبی از مواد شیمیایی در خود داشته باشد و مصرف طولانی مدت و مداوم آن باعث افزایش آلودگی های خون و شیر شما می شود.

•    تحقیق کنید که کدام میوه ها و سبزیجات بیشتر در معرض ضدآفت ها قرار دارند و از آنها اجتناب و تا حد امکان انواع ارگانیک را تهیه کنید. میوه ها و سبزیجات را با دقت بسیاری بشویید. یا حتی بهتر است هنگام مصرف پوست آن را بکنید. از جمله میوه هایی که میزان آلودگی آنها بالاست می توان به سیب، جعفری، توت فرنگی، هلو، اسفناج، انواع انگورها، سیب زمینی، کاهو و کلم برگ اشاره کرد.

میوه هایی که خطر کمتری دارند نیز شامل انواع پیازها، آناناس، آووکادو، مارچوبه، نخود شیرین، انبه، بادمجان، طالبی، کیوی، کلم، هندوانه، گریپ فروت و قارچ هستند.

•    سعی کنید میوه های فصلی و انواع ارگانیک را خریداری کنید. اصولا میوه های که فصل آنها نیست از راه های دور آورده می شوند و مواد نگهدارنده یا ضدآفت در خود دارند

•    گوشت لخم خریداری کنید و هنگام پخت چربی ها و پوست اضافه آنها را جدا کنید.

•    در دوران شیردهی حتما آب تصفیه شده بنوشید. آب شیر شامل مواد شیمیایی است و برای کودک می تواند ضرر داشته باشد.

مصرف ماهی

در دوران شیردهی بسیار مهم است که انواع ویتامین ها به بدن شما برسند. ماهی نیز برای سلامت قلب بسیار مفید است. برخی از ماهی ها (به ویژه ماهی های آب سرد) حاوی DHA، EPA و چربی های امگا سه هستند که در روند رشد تکمیلی مغز و چشم نوزاد در سال نخست زندگی بسیار مفید هستند.

در هر هفته دست کم یک وعده غذای دریایی شامل: سالمون، میگو، تن ماهی، قزل آلای رودخانه ای، تیلاپیلا و ... میل کنید. اگر غذای دریایی دوست ندارید، قرص های امگا سه مصرف کنید.

نوشیدن آب زیاد و قهوه کم

در دوران شیردهی بدن به 16 فنجان مایعات (که آب غذا، میوه و سبزیجات نیز شامل آن است) در طول روز نیاز دارد. نیازی نیست تعداد لیوان های آبی که می نوشید را بشمارید. سعی کنید تا حد امکان آب و مایعات بنوشید و هرگز تشنه نمانید.

اگر رنگ ادرار شما زرد روشن و شفاف است، نشانه خوبی است: یعنی بدن شما آب کافی دریافت کرده است.

اگر پیش از بارداری همیشه صبح ها قهوه مصرف می کردید، می توانید در دوران شیردهی یک فنجان هنگام صبح بنوشید اما در این راه زیاد روی نکنید. حتی کمترین میزان قهوه نیز به طور مستقیم وارد شیر شما می شود. این ماده در بدن کودک تجمع می کند و نوزاد نمی تواند به راحتی آن را دفع کند.

بیشتر کارشناسان تاکید دارند مادرهای شیرده به طور کلی کافئین (چای، قهوه، نوشیدنی های انرژی زا، شکلات و بستنی قهوه) مصرف نکنند. یا دست کم فقط 300 گرم در هر روز مصرف کنند.

توجه به طعم غذاها و نوشیدنی ها

بسیاری از مادران شیرده می توانند انواع غذاها همچون غذاهای تند و ادویه دار را میل کنند. برخی از کارشناسان می گویند نوزادان از چشیدن طعم های مختلف که در شیر وجود دارد لذت می برند. خوردن انواع غذاها با طعم های گوناگون باعث آشنایی فرزند شما با ذائقه غذایی شما می شود و کمک می کند در بزرگسالی بیشتر غذاها را دوست داشته باشد.

البته باید بدانید برخی از غذاها همچون بروکلی، انواع کلم، حبوبات، لبنیات، شکلات، مرکبات، سیر یا فلفل تند باعث ایجاد  گاز و دردهای معده کودک می شود. بنابراین، از مصرف این نوع غذاها حتما پرهیز کنید.

نوزادان به برخی غذاها نیز حساسیت دارند و برای تشخیص آن می توانید از روی نشانه هایی همچون کهیر و خارش روی پوست، خس‌خس سینه و تنگی نفس یا مدفوع سبز یا لعاب دار تشخیص دهید.

مصرف ویتامین

ادامه مصرف ویتامین های که در دوران بارداری مصرف می کردید، حداقل در ماه نخست شیردهی بسیار خوب است. پس از آن می توانید فقط ویتامین های مورد نیاز را مصرف کنید. مصرف این مکمل ها کمک می کند زمان هایی که درست، سالم و کامل غذا مصرف نمی کنید، ویتامین لازم به نوزاد برسد. در کنار مکمل ها می توانید ویتامین های زیر را نیز مصرف کنید:

کلسیم

اگر شیر، ماهی، حبوبات، آب میوه، شیر سویا  و نان به اندازه کافی مصرف نمی کنید حتما باید قرص کلسیم بخورید. صرف یکهزار میلی‌گرم کلسیم در روز برای خانم ها پیش از، در طول و پس از بارداری بسیار لازم است. البته توجه داشته باشید در یک روز بیش از 2500 میلی‌گرم کلسیم از منابع مختلف دریافت نکنید. مصرف بیش از حد این ویتامین باعث ایجاد سنگ کلیه، بیماری های کلیوی و رسوب کلسیم می شود. همچنین می تواند در جذب آهن، منیزیوم، فسفر و زینک تاثیر منفی داشته باشد.

حتما توجه داشته باشید قرص های کلسیم به همراه ویتامین D مصرف کنید.

ویتامین D

ویتامین D برای رشد و استحکام استخوان ها و سلامت عمومی بدن لازم است. این ویتامین به جذب کلسیم کمک می کند.

پزشکان می گویند ویتامین D باعث کاهش احتمال پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و دیگر بیماری های خودایمن می شود.

نور خورشد حاوی ویتامین D است اما بیشتر خانم ها به اندازه کافی آن را دریافت نمی کنند. برای داشتن میزان مناسب بهتر است قرص آن را مصرف کنید.

متخصصان توصیه می کنند روزانه 15 میکروگرم ویتامین D مصرف کنید. مصرف بیش از اندازه موجب ناراحتی های کلیه و بافت های بدن می شود.

ویتامین D برای رشد استخوان ها و جلوگیری از نرمی استخوان در کودکان ضروری است. دریافت به اندازه کافی این ویتامین از دوران نوزادی باعث می شود کودک در بزرگسالی نیز کمتر دچار ورم مفاصل شود.

DHA

این اسیدچرب را می توان با مصرف ماهی تامین کرد. اما اگر ماهی نمی خورید حتما در طول روز قرص های 200 تا 300 گرمی  DHA مصرف کنید.

با بچه های بی ادب در مهمانی ها چه کنیم؟

مجله شهرزاد: او کوچک‌ترین عضو جمعی است که باقی اعضایش، وارد چهارمین دهه زندگی‌شان شده‌اند. فرزند آرام شما که هنوز سنش دو رقمی هم نشده، به محض ورود به چنین جمعی، آدمی دیگر می‌شود. تمام رفتارهایی که همیشه در مقابلش منع می‌کردید را از خود بروز می‌دهد و دوست دارد به تک‌تک مهمان‌ها و تمامی وسایل صاحب خانه، صدمه بزند. اما چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می‌شود و هرکار می‌کنید، نمی‌توانید مانعش شوید؟ علم روانشناسی می‌گوید، گاهی بچه‌ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی‌کنند. نشان دادن رفتار‌های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه‌هایی است که بچه‌ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می‌کنند.

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار‌های سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک‌شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه‌های مخربی برای جلب توجه متوسل می‌شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می‌زنند که به خاطر سخت‌گیری‌های والدین‌شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می‌خواهند همه محدودیت‌ها را از بین ببرند و رفتار والدین‌شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند‌شان به جلب توجه نشان نمی‌دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش‌هایی از طرف فرزند‌شان می‌شوند. بچه‌ها هم با دیدن بی‌توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می‌دهند و عمدا کاری می‌کنند که همه نگاه‌ها به سمت آنها خیره شود.

مشخص کردن جایزه قبل از انجام یک کار، یعنی باج دادن و باج دادن گره‌ای از مشکلات رفتاری کودکان باز نمی‌کند. اما اگر والدین بعد از آنکه فرزندشان رفتار درست را نشان داد، بدون وعده قبلی به او پاداش بدهند، می‌توانند رفتارهای خوب را در او تقویت کنند. مطمئن باشید که او بعد از دریافت پاداش پیش‌بینی نشده به خاطر رفتار‌های خوبش، دیگر انگیزه‌ای برای نشان دادن رفتار‌های مخرب پیدا نخواهد کرد.

کار از کجا خراب شده؟

با این مشکل بچه‌ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می‌دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می‌کند؟ آیا او را به زور آورده‌اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می‌شود؟ آیا رابطه خوبی با  اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش‌های عصبی، به دنبال تلافی است.

چند ساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.

خانواده‌ها باید برای رشد و پرورش فرزندان‌شان به دو متخصص مراجعه کنند. یکی پزشک کودک و دیگری روانشناس کودک. خوشبختانه امروزه همه بچه‌ها، پزشک کودک خود را دارند و اگر والدین با انتخاب یک مشاور، از فرزند‌شان مراقبت کنند، با مشاوره و دریافت توصیه‌های ساده، دیگر نگران تقویت رفتارهای اشتباه در فرزند‌شان نخواهند بود

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه‌یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره‌ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد و نه باید با سخت‌گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می‌آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می‌کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه‌ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می‌شوند، انگیزه‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می‌دهند.

دوست کوچولوی‌تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم‌های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می‌دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه‌ها از مرجع قدرتشان حساب می‌برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می‌تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه‌ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند‌شان به آن متوسل می‌شوند. اما این والدین نمی‌دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می‌تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه‌ها منجر می‌شود. اگر والدین او را تهدید کنند و بگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می‌شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتار را داشته باشند.

نگذارید دیگران او را تربیت کنند

گاهی والدین تمام تلاش‌شان را برای نشان دادن واکنش درست به اشتباهات بچه‌ها انجام می‌دهند، اما ناآگاهی اطرافیان و دخالت‌های‌شان، کنترل شرایط را برای‌شان دشوار می‌کند. اما نباید فراموش کرد که کنترل رفتار‌های دیگران، به تسلط والدین بستگی دارد. آنها می‌توانند با حرف یا رفتار به دیگران بگویند که حق مداخله در نظام تربیتی آنها را ندارند و همراه با احترام، برای‌شان توضیح دهند که فرزندشان به چه دلیلی این رفتار را نشان می‌دهد و بهترین واکنش به کارهای او چیست.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می‌زند. آنها به خاطر نگرانی‌های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می‌کنند و می‌گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می‌کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر این بگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می‌رود.

تنهایی را از او بگیرید

گاهی بچه‌ها برای جلب توجه والدین نیازی را بیان می‌کنند. برای مثال بدون آنکه گرسنه باشند غذا می‌خواهند یا مرتب به دستشویی می‌روند. والدین باید بدانند که چرا فرزندشان سراغ چنین رفتاری می‌رود. شاید در جمع شلوغ بزرگتر‌ها، او به دنبال یک همبازی است. پس پدر یا مادر می‌توانند با فهمیدن این نیاز، با بچه بازی کنند. آنها نباید انتظار داشته باشند که در این شرایط فرزند‌شان مثل یک بزرگسال برخورد کند و در جمعی که هیچ سرگرمی‌ای برایش وجود ندارد، ساعت‌ها آرام و بی‌صدا بنشیند. شاید بهتر باشد والدین با نمایش یک فیلم کارتونی یا آوردن اسباب‌بازی‌هایی که کودک با آنها سرگرم می‌شود، فضای مهمانی را برای او هم دلپذیر کنند، تا دیگر فرزندشان برای جلب توجه آنها، به این رفتارهای جایگزین دست نزند.

با بچه های بی ادب در مهمانی ها چه کنیم؟

مجله شهرزاد: او کوچک‌ترین عضو جمعی است که باقی اعضایش، وارد چهارمین دهه زندگی‌شان شده‌اند. فرزند آرام شما که هنوز سنش دو رقمی هم نشده، به محض ورود به چنین جمعی، آدمی دیگر می‌شود. تمام رفتارهایی که همیشه در مقابلش منع می‌کردید را از خود بروز می‌دهد و دوست دارد به تک‌تک مهمان‌ها و تمامی وسایل صاحب خانه، صدمه بزند. اما چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می‌شود و هرکار می‌کنید، نمی‌توانید مانعش شوید؟ علم روانشناسی می‌گوید، گاهی بچه‌ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی‌کنند. نشان دادن رفتار‌های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه‌هایی است که بچه‌ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می‌کنند.

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار‌های سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک‌شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه‌های مخربی برای جلب توجه متوسل می‌شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می‌زنند که به خاطر سخت‌گیری‌های والدین‌شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می‌خواهند همه محدودیت‌ها را از بین ببرند و رفتار والدین‌شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند‌شان به جلب توجه نشان نمی‌دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش‌هایی از طرف فرزند‌شان می‌شوند. بچه‌ها هم با دیدن بی‌توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می‌دهند و عمدا کاری می‌کنند که همه نگاه‌ها به سمت آنها خیره شود.

مشخص کردن جایزه قبل از انجام یک کار، یعنی باج دادن و باج دادن گره‌ای از مشکلات رفتاری کودکان باز نمی‌کند. اما اگر والدین بعد از آنکه فرزندشان رفتار درست را نشان داد، بدون وعده قبلی به او پاداش بدهند، می‌توانند رفتارهای خوب را در او تقویت کنند. مطمئن باشید که او بعد از دریافت پاداش پیش‌بینی نشده به خاطر رفتار‌های خوبش، دیگر انگیزه‌ای برای نشان دادن رفتار‌های مخرب پیدا نخواهد کرد.

کار از کجا خراب شده؟

با این مشکل بچه‌ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می‌دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می‌کند؟ آیا او را به زور آورده‌اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می‌شود؟ آیا رابطه خوبی با  اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش‌های عصبی، به دنبال تلافی است.

چند ساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.

خانواده‌ها باید برای رشد و پرورش فرزندان‌شان به دو متخصص مراجعه کنند. یکی پزشک کودک و دیگری روانشناس کودک. خوشبختانه امروزه همه بچه‌ها، پزشک کودک خود را دارند و اگر والدین با انتخاب یک مشاور، از فرزند‌شان مراقبت کنند، با مشاوره و دریافت توصیه‌های ساده، دیگر نگران تقویت رفتارهای اشتباه در فرزند‌شان نخواهند بود

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه‌یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره‌ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد و نه باید با سخت‌گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می‌آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می‌کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه‌ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می‌شوند، انگیزه‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می‌دهند.

دوست کوچولوی‌تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم‌های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می‌دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه‌ها از مرجع قدرتشان حساب می‌برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می‌تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه‌ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند‌شان به آن متوسل می‌شوند. اما این والدین نمی‌دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می‌تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه‌ها منجر می‌شود. اگر والدین او را تهدید کنند و بگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می‌شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتار را داشته باشند.

نگذارید دیگران او را تربیت کنند

گاهی والدین تمام تلاش‌شان را برای نشان دادن واکنش درست به اشتباهات بچه‌ها انجام می‌دهند، اما ناآگاهی اطرافیان و دخالت‌های‌شان، کنترل شرایط را برای‌شان دشوار می‌کند. اما نباید فراموش کرد که کنترل رفتار‌های دیگران، به تسلط والدین بستگی دارد. آنها می‌توانند با حرف یا رفتار به دیگران بگویند که حق مداخله در نظام تربیتی آنها را ندارند و همراه با احترام، برای‌شان توضیح دهند که فرزندشان به چه دلیلی این رفتار را نشان می‌دهد و بهترین واکنش به کارهای او چیست.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می‌زند. آنها به خاطر نگرانی‌های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می‌کنند و می‌گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می‌کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر این بگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می‌رود.

تنهایی را از او بگیرید

گاهی بچه‌ها برای جلب توجه والدین نیازی را بیان می‌کنند. برای مثال بدون آنکه گرسنه باشند غذا می‌خواهند یا مرتب به دستشویی می‌روند. والدین باید بدانند که چرا فرزندشان سراغ چنین رفتاری می‌رود. شاید در جمع شلوغ بزرگتر‌ها، او به دنبال یک همبازی است. پس پدر یا مادر می‌توانند با فهمیدن این نیاز، با بچه بازی کنند. آنها نباید انتظار داشته باشند که در این شرایط فرزند‌شان مثل یک بزرگسال برخورد کند و در جمعی که هیچ سرگرمی‌ای برایش وجود ندارد، ساعت‌ها آرام و بی‌صدا بنشیند. شاید بهتر باشد والدین با نمایش یک فیلم کارتونی یا آوردن اسباب‌بازی‌هایی که کودک با آنها سرگرم می‌شود، فضای مهمانی را برای او هم دلپذیر کنند، تا دیگر فرزندشان برای جلب توجه آنها، به این رفتارهای جایگزین دست نزند.

نکاتی مهم در حمام کردن نوزادتان

برای حمام کردن نوزاد به ترتیب زیر عمل کنید :

1 - ابتدا سر نوزاد را بر روی دست تان تکیه داده و کتف او را به خوبی بچسبید و خیلی آرام او را از قسمت پاها وارد آب درون تشت کنید. با کمک دست آزادتان، صورت او را با آب بشویید (برای شستن صورت نوزاد، نیازی به صابون نیست).

2 - با کمک لیف نرم و صابونی شده، روی سینه ، زیر بغل ، شکم و دست ها و پاهای کودک را بشویید.

3 - برای شستن سر نوزاد، در حالی که پشت سر او را به قسمت ساق دست تان تکیه داده اید، ران او را خوب و مطمئن بچسبید و سپس دست دیگرتان را به شامپوی مخصوص بچه آغشته کرده و با حرکات ملایم و دایره ای شکل سر او را شستشو دهید. برای آبکشی هم، سر نوزاد را کمی به عقب برده و آب را به آرامی از جلوی سر به سمت عقب سر بریزید تا آب وارد چشم ها و بینی و گوش او نشود.

4 - برای شستشوی قسمت پشت و کمر، نوزاد را به پشت برگردانید و در حالی که سینه او را به روی ساق دست تان تکیه داده اید، زیر بغل او را بگیرید و با دست دیگر به آرامی لیف را روی پشت و کمرش بکشید.

5 - همان طور که کودک را به خوبی گرفته اید، او را آبکشی کنید. سپس کودک را بر روی حوله ای که قبلا به همین منظور پهن کرده اید، قرار داده و حوله را دور بدن او بپیچید.

6 - زیر بغل، زیر گردن و لا به لای تاخوردگی های پوست بدن نوزاد را به خوبی خشک کنید و لباس بپوشانید. مرطوب ماندن لابلای پوست باعث بروز عفونت قارچی می شود.

7 - در فصل گرما، بعد از حمام کردن و خشک کردن نوزاد، اجازه دهید چند دقیقه ای آزاد و بدون لباس دست و پا بزند.

نکات مهم برای حمام کودکان نوپا

_ هرگز کودک نوپایتان را، حتی برای یک دقیقه، به حال خود تنها نگذارید. کودکان می‌توانند در کمتر از 2 سانتیمتر آب غرق شوند
_
تمام وسایلی را که برای حمام مورد نیاز است ( صابون، حوله و غیره ) از قبل آماده کنید. اگر زنگ در یا تلفن به صدا در آمد  و احساس کردید باید به آن پاسخ دهید، کودکتان را در حوله ای پیچیده و او را با خود ببرید.

_ کودک نوپای خود را در داخل وان یا طشتی که هنوز به داخل آن آب می ریزد، قرار ندهید ( دمای آب ممکن است تغییر کند یا آب خیلی عمیق شود ).

_ وان حمام را ایمن کنید. وان های حمام بسیار لیز هستند، بنابراین وان خود را برای ایمنی بیشتر به کف پوش حمام ( rubber bath mat ) مجهز کنید. استفاده از پوششی نرم برای شیر آب میتواند کودکتان را از ضربات دردناک محافظت کند. همچنین، مطمئن شوید که درهایی که از شیشه های متحرک کشویی ساخته شده اند، دارای شیشه های بی خطر باشند.

_ آب حمام را به اندازه مناسب گرم کنید (90  تا 100 درجه فارنهایت ). نوزاد یا کودکتان نسبت به شما معمولا آب خنکتری را ترجیح دهند.

_ وان را زیاد از آب پر نکنید؛ هیچ وقت برای کودکان نوپا و کودکان بزرگ تر سطح آب نباید بالاتر از کمرشان برود.

_ برای کودکانی که می توانند بنشینند، استفاده از  درپوشِ راه آب در کف حمام یا وان ممکن است کار شما را راحت تر کند اما این کار نباید به شما احساس امنیت کاذب بدهد چرا که هیچ چیزی نمی تواند جایگزین مواظبت لحظه به لحظه شما از کودکتان شود.

_ به کودکتان یاد دهید که در وان بنشیند نه اینکه بایستد.

_ صابون، شامپو و حمام کف می تواند پوست کودکتان را خشک کند و حتی موجب شود که جوش بزند بنابراین هر چه کمتر از آنها استفاده کنید. این مواد همچنین ممکن است موجب سوزش در مجاری ادراری شوند که به نوبه خود ممکن است خطر عفونت در مجاری ادراری را افزایش دهد.

_  به منظور اجتناب از ماندن فرزندتان به مدت طولانی در آب پر از کف صابون که برایش سوزناک است، زمان بازی را در اول حمام قرار  دهید و صابون و شامپو را برای آخر کار بگذارید.

_ آبگرم کن خود را بر روی 120 درجه فارنهایت قرار دهید. کودک در صورتی که در آبی با دمای 150 درجه فارنهایت قرار بگیرد، تنها در عرض دو ثانیه به سوختگی درجه 3 دچار می شود و اگر دمای آب 140 درجه فارنهایت باشد 5 ثانیه برای این نوع سوختگی کافی است.

_ به فرزندتان اجازه ندهید به شیر آب دست بزند. حتی اگر در این سن نتواند شیر آب را باز و بسته کند، ممکن است بالاخره به انجام این کار موفق شود و صدماتی جدی به خود واردکند ( بهتر است کودکتان را طوری در وان قرار دهید که پشتش به شیر آب باشد )

سرگرمی برای نوزادان از بدو تولد تا ماه سوم

برترین هاکودکان از همان روز نخست تولد مشتاق اتفاق های اطراف خود هستند. مغز کودک همه تصاویر و صحبت ها را ثبت و ذخیره می کند و بازی کردن کمک می کند تا بتواند تکه های پازل را کنار هم بچیند

برای بازی با کودکان تازه متولد شده باید مسایلی را در نظر داشته باشید: به طور مثال، تکرار برای آنها بسیار جذاب است. بسیاری از بازی ها ابتدا برای آنها مفهومی ندارد اما اگر تلاش خود را ادامه دهید کودک به مرور یاد می گیرد که به بازی های شما بخندد

مدت زمان توجه و تمرکز کودکان متفاوت است و به سن، دما و حالات روحی آنها بستگی دارد. گاهی کودکان از یک بازی تا 20 دقیقه لذت می برند و گاهی مجبور هستید بازی را هر 5 دقیقه یکبار تغییر دهید. با واکنش های کودک متوجه می شوید که آیا بازی را دوست دارد یا خیر. این واکنش ها شامل لبخند یا خندیدن است. اما اگر به اطراف نگاه یا گریه کند و از شما روی بر گرداند، باید بازی خود را عوض کنید

اگر کودک در طول بازی گریه کرد ناامید نشوید. به فعالیت های آرامش بخش همچون بغل کردن، نگاه کردن به عکس های کتاب ها، خواندن آوازهای آرام یا شیر دادن روی بیاورید.

به این نکته توجه داشته باشید کودکان در برابر برخی از بازی ها که برای سن آنها مناسب تشخیص داده شده است، واکنش خوبی نشان نمی دهند یا حتی فعالیت های لازم را انجام نمی دهند. این مساله باعث وحشت شما نشود

لازم نیست فکر کنید مثلا کودک هنوز نمی تواند چیزی در دست بگیرد یا شاید ایراد و مریضی خاصی داشته باشد.

این مسله کاملا عادی است. شاید کودک شما  رشد ضعیفی دارد و دیرتر از موعد فعالیت های لازم را نجام می دهد
صفر تا سه ماهه

نوزادان در این سن همیشه خواب و درازکشیده هستند و ما فقط منتظر گریه آنها هستیم. آیا با این نوزادها می توان بازی کرد؟ 

برای بازی با این کودکان باید احساسات آنها را مورد توجه قرار دهید: لمس، بینایی (فقط فاصله نزدیک را می بینند)، بویایی و شنوایی (چشایی اکنون مد نظر ما نیست). در انتهای سه ماهه نخست تولد، نوزاد به تدریج تلاش می کند تا وسایل مختلف را با دست بگیرد و شیفته صدا، بو و بافت هستند

باید توجه داشته باشید شاید نوزاد شما خیلی دیر یا اصلا به کارهای شما واکنش نشان ندهد. باید صبور باشید. با صبوری منتظر واکنش او بمانید.  

رقصیدن

بعدازظهرها که نوزاد تاحدی بداخلاق و ترشرو می شود هیچ کاری به اندازه رقصیدن با او، او را شاد نمی کند.

موسیقی شاد بگذارید و نوزاد را بغل کنید و با هم برقصید. شاید ابتدا کودک به چپ یا راست خم شود اما مطمئن باشید از بالا و پایین پریدن های آرام لذت خواهد برد.

 البته حتما مراقب گردن نوزاد کوچک باشید و سعی کنید خیلی تکان نخورد. اگر خسته شدید، کودک را زمین بگذارید و به تنهایی برقصید

بالا و پایین پریدن های پرهیجان یا تکان دادن دست ها برای نوزاد جالب است

نمایش وسایل مختلف به کودک

بیشتر زمان بازی شما با نوزادان کوچک به نمایش وسایل مختلف صرف می شود. همه وسایل خانه که سمی، برقی یا خطرناک نیستند را می توان برای معرفی به کودک انتخاب کرد. نوزادان قاشق، همزن دستی، کتاب و مجله های عکس دار، بطری و قوطی های رنگی آب میوه و شامپو و ... را خیلی دوست دارند

برای بازی با نوزادان صفر تا سه ماهه می توانید وسایل مختلف را اطراف خود جمع کنید. سپس همچون یک جادوگر یکی از آنها را بیرون بیاورید و به کودک نمایش دهید و با زبان کودکانه و با هیجان نام وسیله را ذکر کنید. وسیله را باید در فاصله 30 سانتی‌متری صورت کودک نگهدارید تا بتواند آن را تشخیص دهد زیرا دید کودک هنوز تکمیل نشده است

از نوزادان دو و سه ماهه نباید انتظار داشته باشید کتاب را درک کنند و از آن لذت ببرند. اما کتاب و مجلات رنگی و عکس‌دار برای آنها جالب است. نوزادها به شنیدن داستان کتاب تمایلی ندارند و هنگامی که چند ماه بزرگ تر شدند کتاب را از دست شما می گیرند و آن را می بندند. این کارها همه باعث پرورش کودک می شوند. کودکان از نگاه کردن به کتاب و لم دادن در آغوش شما لذت می برند اما به داستان آن تمایلی ندارند.  

سفر به کمد مادر

به عنوان یک سرگرمی، نوزاد را بغل کنید و داخل کمد لباس های خود بروید. لباس های روشن، ابریشمی، سوئیشرت های پشمی، شلوارهای جین یا پیراهن های حریر خود را به او نشان دهید. پارچه های لطیف و نرم را روی پوست صورت، دست و پای کودک بکشید. لباس های پرزدار را روی زمین بگذارید و کودک را روی آنها قرار دهید

پس از چند ماه کودک تمایل خواهد داشت تا به وسایل مهره دار، زینت دار و گلدوزی شده نیز دست بزند. اما اکنون او فقط به این لباس ها و پارچه ها نگاه می کند

ببین بالای سر من چیست؟

می توانید با ساده ترین وسایل اطراف خانه خود سرگرم شوید. در پایین چند نمونه از آنها را ذکر کرده ایم:

•    تکه ای روبان، پارچه یا نخ ضخیم را به یک قاشق چوبی گره بزنید و آن را در مقابل صورت کودک جلو و عقب ببرید

•    روسری نرم و نازکی را به طور مرتب در هوا حرکت دهید و روی سر کودک بگذارید.

•    وسیله ای همچون یو‌یو درست کنید و جلوی صورت کودک بالا و پایین ببرید و هنگامی که پایین آمد بگوید: «دالی، دالی».
حتما توجه داشته باشید که نخ، روبان یا نوارهای پارچه ای را در دسترس نوزاد رها نکنید. ممکن است آن را در دهان بگذارد یا دور گردن او پیچیده شود

آواز خواندن

شاید صدای بدی داشته باشید اما نوزاد متوجه آن نمی شود. در این سن می توانید با صدای بلند برای نوزاد خود آوازهای اپرایی بخوانید. کودک از هر چه بخوانید خوشش خواهد آمد. برخی از کودکان از آواز خواندن به همراه حرکات بدن خوششان می آید.

شاید ابتدا احساس احمق بودن به شما دست دهد اما با دیدن توجه و خوشحالی کودک خود، شما هم احساس خوب پیدا می کنید. سعی کنید در آوازهایی که می خوانید نام کودک را نیز صدا کنید. آوازهای خود را با صداهای کارتوونی، خنده دار یا حیوانات ترکیب کنید تا هیجان انگیزتر شود

آواز خود را با صدای کوتاه شروع کنید و به تدریج صدا را بالا ببرید. هنگام آواز خواندن می توانید برای جلب توجه بیشتر از عروسک های انگشتی هم کمک بگیرید.

17 کاری که پیش از بارداری باید انجام دهید

اگر دل خود را به دریا زده اید و می خواهید مادر شوید بسیار عالیست. به شما تبریک می گوییم. اما پیش از آن باید یک یا دوماه باید صبر کنید. برای داشتن یک دوره بارداری سالم و داشتن فرزندی سالم، مسایل مهمی وجود دارند که پیش از بارداری باید به آنها توجه کنید.

17 کاری که پیش از بارداری باید انجام دهید

1.  پیش دکتر بروید و چک آپ کنید

در این مرحله، لازم نیست دکتر یا مامای خاصی برای خود پیدا کنید. فقط پیش دکتر خانوادگی خود بروید و از او بخواهید تا چک اپ کاملی انجام دهد. این چک آپ، تاریخچه بیماری های خانوادگی و بیماری های خود شما، سلامت کنونی شما و داروهایی که هم اکنون استفاده می کنید را بررسی می کند. مصرف برخی از داروها در دوران بارداری بسیار خطرناک است و برخی از آنها باید پیش از بارداری عوض شوند زیرا ممکن است در بدن مادر رسوب کنند و مضر هستند.

در این ملاقات با دکتر باید در مورد رژیم، وزن، ورزش و عادت های ناسالم شما همچون استعمال سیگار و مخدر نیز صحبت شود. باید برای شما مولتی ویتامین تجویز شود. از اینکه واکسن های خود رابه موقع زده اید اطمینان حاصل کنید. مصونیت خود در برابر بیماری های دوران کودکی همچون آبله مرغان و سرخچه  را آزمایش کنید. به همه سوال هایی که دکتر می پرسد، پاسخ درست بدهید. اگر از آخرین آزمایش و چک آپ شما حدود یکسال می گذرد، حتما دوباره تست پاپ اسمیر  بدهید و آزمایش های لازم برای نداشتن بیمارهای عفونی و مقاربتی را انجام دهید.

شاید برخی از والدین به دلیل سابقه خانوادگی، تمایل داشته باشند برای بیماری هایی همچون کم خونی داسی شکل، تای-ساکز، تصلب کیستی بافت ها، آزمایش ژنتیک بدهند.

2. اسید فولیک مصرف کنید (مراقب ویتامین آ باشید}

خوردن اسید فولیک بسیار ضروری است. با مصرف حداقل 400 میکروگرم اسید فولیک در طول روز برای حداقل یک ماه پیش از بارداری و سه ماه نخست بارداری، می توانید 50 تا 70 درصد از احتمال داشتن نوزادی با نقص لوله عصبی همچون اسپینا بیفیدا جلوگیری کنید. استفاده از اسید فولیک همچنین می تواند از دیگر ناهنجاری های تولد نیز جلوگیری کند

می توانید از همه داروخانه ها اسید فولیک یا دیگر مولتی ویتامین های پیش از تولد را تهیه کنید. اما پیش از خرید مولتی ویتامین، ببینید آیا حداقل 400 میکروگرم اسید فولیک در خود دارد یا خیر. همچنین کنترل کنید تا آن مولتی ویتامین، بیشتر از 770 میکروگرم ویتامین آ نداشته باشد، مگر اینکه بیشتر آن بتاکاروتن باشد. استفاده بیش از حد ویتامین آ می تواند منجر به ناهنجاری های تولد شود.

اگر از مکملی که استفاده می کنید مطمئن نیستید، از دکتر یا داروخانه چی کمک بخواهید.

3. ترک سیگار، الکل و مواد مخدر

اگر سیگاری هستید یا مواد مخدر مصرف می کنید، زمان آن رسیده تا آنها را ترک کنید. یافته های علمی بسیاری نشان داده اند، سیگار و مواد مخدر منجر به سقط جنین، زایمان زودرس و نوزادان بسیار کوچک و کم وزن می شوند. در نظر داشته باشید، تاثیر برخی از داروها و مخدرها حتی از پس از ترک آنها نیز  در بدن باقی می مانند.

تحقیقات همچنین می گویند، استفاده از تنباکو روی باروری مادر و کم شدن اسپرم های پدر تاثیر دارد. در حقیقت، حتی کشیدن گاه و بیگاه سیگار نیز می تواند روی باردار شدن تاثیر منفی بگذارد.

مصرف نوشیدنی های الکلی نیز تاثیر منفی در بارداری دارد. آنها می توانند منجر به ناهنجاری های زایمان یا مشکلات دیگر برای رشد نوزاد بشوند.

شاید ترک عادت های ناسالم مشکل باشد اما با مشاور در این رابطه صحبت کنید. مشاور راهکارهایی پیش روی شما قرار می دهد تا راحت تر سیگار یا مواد مخدر را کنار بگذارید.

4. یخچال خود را از مواد غذایی سالم پر کنید

مسلما پیش از بارداری، شما هنوز به جای دو نفر غذا نمی خورید اما باید  تغذیه خود را درست کنید. باید سعی کنید از مواد مغذی و سالم تغذیه کنید تا بارداری سالم تری داشته باشید.

سعی کنید هر روز حداقل 2 لیوان آب میوه و 2.5 لیوان آب سبزیجات مصرف کنید. خوراکی ها و غذاهایی که کلسیم زیاد دارند همچون شیر، ماست و آب پرتقال مملو از کلسیم مصرف کنید. از منابع مختلف پروتئین همچون آجیل، حبوبات، انواع فراورده های سویا، مرغ و گوشت تغذیه کنید.

5. کمتر کافئین مصرف کنید

با اینکه هنوز اتفاق نظری در مورد مصرف کافئین در دوران بارداری بین کارشناسان وجود ندارد، اما بیشتر آنها اعتقاد دارند زنان باردار و افرادی که تصمیم به باردار شدن دارند، باید مصرف این خوراکی را به حداقل برسانند.
برخی از یافته های علمی نشان داده اند، میان مصرف کافئین و کاهش باروری رابطه مستقیم وجود دارد. مصرف زیاد کافئین می تواند در مواردی به سقط جنین منجر شود.

March of Dimes به زنان باردار توصیه می کند میزان مصرف کافئین خود را به 200 میلی گرم در روز، یعنی یک فنجان  کاهش دهند. این چیزی است که پیش از بارداری نیز باید به آن توجه داشت.

6. وزن خود را کنترل کنید

هنگامی که وزن متعادلی داشته باشید، بارداری آسان تری نیز خواهید داشت. کم یا زیاد بودن نسبت قد به وزن می تواند منجر به مشکلاتی برای باردار شدن بشود. داشتن نسبت زیر 20 یا بیش از 24 وزن به قد می تواند روی باروری تاثیر منفی داشته باشد.

اگر در وزن متناسب قرار ندارید، کم یا زیاد کردن وزن شاید به باردار شدن شما کمک کند. داشتن وزن متناسب، بارداری راحت تری نیز برای مادر به ارمغان می آورد. برای کسب وزن مناسب می توانید با متخصص تغذیه نیز مشورت کنید.

7. حواستان به مصرف ماهی باشد

اگر از طرفداران ماهی هستید باید حواستان به تغذیه خود باشد. با اینکه ماهی منبع اسیدهای چرب اومگا 3 (که برای رشد مغز و بینایی کودک شما بسیار مهم است) و همچنین پروتئین، ویتامین D و دیگر مواد مغذی است، اما با این حال حاوی جیوه نیز هست که می تواند خطرناک باشد.

بسیاری از کارشناسان معتقدند، زنان باردار باید به طور متوسط ماهی مصرف کنند و بهترین تغذیه نیز ممانعت از خوردن ماهی هایی است که جیوه زیاد دارند. سازمان دارویی و غذایی جهانی توصیه می کند، زنانی که قصد باردار شدن دارند از خوردن گوشت ماهی هایی همچون کوسه، اره ماهی و شاه ماهی خالدار خودداری کنند و بیشتر از 170 گرم تن ماهی در طول هفته مصرف نکنند. بهتر است از مصرف ماهی های رودخانه ای که خودتان صید کرده اید نیز خودداری کنید مگر اینکه مطمئن باشید آلوده نیستند

سازمان دارویی و غذایی جهانی توصیه می کند، زنان باردار در طول هفته حدود 340 گرم ماهی مصرف کنند.

8. برنامه ورزشی برای خود تعیین و آن را دنبال کنید

هم اکنون یک برنامه ورزشی برای تناسب اندام خود تعیین کنید و بر اساس آن پیش بروید. به این ترتیب می توانید بارداری سالم تری داشته باشید. ورزش کردن تاحدی که کمی هم عرق کنید می تواند در فرونشاندن استرس های پیش از بارداری نیز مفید باشد.

تمرینات ورزشی سالم شامل 30 دقیقه ورزش ملایم همچون پیاده روی، دوچرخه سواری یا ورزش های کاهش وزن در بیشتر روزهای هفته است.

برای افزایش انعطاف بدن، ورزش های کششی یا یوگا انجام دهید. بعد از باردار شدن نیز تمرینات ورزشی خود را ادامه دهید. اگر تاکنون ورزش در برنامه روزانه شما وجود نداشته است، آن را اضافه کنید و از برنامه های ساده ای همچون پیاده روی بین 10 تا 20 دقیقه در روز شروع کنید. یا می توانید از تمرینات ساده ای همچون استفاده از پله ها به جای آسانسور یا پارک کردن ماشین در فاصله ای دورتر از محل کار و پیاده رفتن یک قسمت از مسیر کمک بگیرید.

9. پیش دندانپزشک بروید

هنگمی که می خواهید خود را برای باردای آماده کنید حتما باید به سلامت دهان خود نیز رسیدگی کنید.

تغییرات هورمونی در طول بارداری می تواند منجر به بیماریهای لثه شود. در دوران بارداری میزان استروژن و پروژسترون افزایش می یابد و همین مساله باعث می شود لثه در مقابله با باکتری ها رفتاری متفاوت نشان دهد و منجر به تورم لثه ها شود. این تورم باعث می شود هرباری که دندان های خود را مسواک می زنید یا نخ دندان می کشید، لثه ها خونریزی کنند.

خانم هایی که پیش از باردار شدن همه مشکلات لثه و دندان های خود را برطرف می کنند، در دوران بارداری مشکلات کمتری در این رابطه خواهند دشت. حتما پیش از باردار شدن دندانپزشکی بروید و دندان های خراب خود را درست کنید.

10. به سابقه پزشکی خود توجه کنید

سعی کنید در رابطه با سابقه پزشکی خود و همسر خود اطلاعات کسب کنید و ببینید سابقه بیماری های ژنتیکی همچون سندروم داون، کم خونی داسی شکل، تصلب کیستی بافت ها، تای-ساکز یا ناهنجاری های خونی نداشته باشید. شما همچنین باید بدانید در بستگان و فامیل خود کسی دچار عقب ماندگی ذهنی یا بیماری های جسمی دیگری همچون بیماری های قلبی یا نقص لوله عصبی نباشند.

دکتر شما باید همه سابقه پزشکی شما را بررسی کند و مطمئن شود که شما و همسرتان مشکل ژنتیکی ندارید.

11. توجه به مسایل مالی

به دنیا آوردن و پرورش کودک هزینه های زیادی دارد. شما پیش از باردار شدن باید همه هزینه های مرتبط با بارداری، زایمان و رشد و مدرسه رفتن کودک خود را برآورد کنید.

می توانید برای کم کردن بخشی از هزینه ها از بهترین بیمه ای که امکانات بیشتری دارد، استفاده کنید. اگر پزشک یا مامای خاصی مد نظر شماست، هزینه های ویزیت و ... را برآورد کنید. اگر می توانید از هزینه های کنونی خود کم و پس انداز کنید تا بعد از تولد کودک، با مشکل مواجه نشوید.

12. توجه به سلامت روانی خود

موسسه پزشکی آلیس دومار می گوید، زنانی که از افسردگی رنج می برند، دوبرابر بیشتر از زنان سالم در معرض مشکلات ناباروری قرار دارند. افرادی که افسرده هستند نمی توانند به خوبی از خود مراقبت کنند، در نتیجه نمی توانند از فرزندانشان نیز مراقبت کنند. بر اساس اعتقاد برخی کارشناسان، باردارشدن در دوران افسردگی بسیار دشوار است.

دومار پیشنهاد می کند زنانی که در خانواده آنها سابقه افسردگی وجود دارد، پیش از بارداری حتما سلامت روان خود را کنترل کنند. اگر نشانه هایی از افسردگی همچون علاقه نداشتن به مسایلی که قبلا از آنها لذت می بردید، تغییر در میل و اشتیاق های خود، تغییر در عادت های خواب، نداشتن انرژی یا داشتن احساس ناامیدی و بی ارزش بودن را در خود مشاهده کردید، حتما به تراپیست یا روانشناس مراجعه کنید.

دو درمان بسیار موثر افسردگی، مشاوره و دارودرمانی است و بیشتر بیمارها، با تلفیق هر دو درمان با هم مداوا می شوند. اگر مصرف دارو برای شما الزامی بود، روانپزشک داروهایی برای شما تجویز خواهد کرد که پیش از بارداری و دوران بارداری برای شما ضرر نداشته باشد. البته می توانید از روش های مدیریت استرس همچون مراقبه و یوگا نیز استفاده کنید.

13. مراقب عفونت ها باشید

بسیار مهم است که پیش از باردار شدن هیچ گونه عفونتی در بدن نداشته باشید. شما باید از غذاهایی همچون پنیرهای سفید سترون نشده یا دیگر لبنیات روزانه و گوشت، ماهی یا مرغ خام و نیم پز استفاده نکنید.

این غذاها می توانند حامل باکتری های مضر و خطرناکی باشند که منجر به بیماری های تغذیه ای و در نتیجه سقط جنین یا مرده به دنیا آمدن نوزاد شوند. همچنین باید از آب میوه های پاستوریزه و هموژنیزه نشده استفاده نکنید زیرا حاوی باکتری هایی همچون ای کولی یا سالمونلا هستند

به یاد داشته باشید پیش از تهیه غذا دستان خود را تمیز بشویید. مطمئن شوید یخچال شما روی درجه 35 تا 40 درجه فارنهایت تنظیم شده است و درجه فریزر منفی 18 درجه سانتی گراد است. این درجه ها به سالم ماندن مواد غذایی کمک می کنند.

هنگام گلکاری یا کشاورزی در باغچه، حتما دستکش دست کنید تا باکتری های عفونی از خاک نگیرید.

حتما مراقب های لازم را انجام دهید تا سرما نخورید. برای این منظور می توانید، در ابتدای هر فصلی واکسن آنفولانزا را تزریق کنید. مبتلا شدن به آنفولانزا در طول بارداری می تواند باعث بروز مشکلات پیچیده ای همچون ذات الریه یا زایمان زودرس بشود.

14. خطرهای محیطی را به حداقل برسانید

شاید نتوانید از همه خطرهای محیطی در امان باشید اما می توانید تا حد امکان این خطرهات را به حداقل کاهش دهید. بعضی از کارها برای شما و کودک متولد نشده تان مضر و خطرناک است. به طور مثال، اگر هر روز در معرض مواد شیمیایی یا تشعشات مضر قرار دارید باید پیش از باردار شدن تغییراتی در این اوضاع به وجود بیاورید.
همچنین، برخی از محصولات پاک کننده همچون آفت کش ها، محلول ها یا سرب های موجود در آب نوشیدنی به واسطه لوله های قدیمی برای رشد و پرورش نوزاد در بدن مضر هستند. برای این منظور با پزشک خود مشورت کنید تا حد امکان مسایل خطرناک موجود در زندگی روزمره خود را حذف یا کمرنگ کنید.

15. خوب به تصمیم خود فکر کنید

بچه دار شدن یکی از تعهدات زندگی است. پیش از تصمیم گیری برای بچه دار شدن، ببینید آیا برای پذیرفتن این مسئولیت آمادگی کافی دارید. برای اطمینان از این آمادگی به سوال های زیر فکر کنید:

•    آیا می دانید که چگونه باید مسئولیت های بچه داری خود را به خوبی انجام دهید و بین کار و خانواده خود تعادل برقرار کنید؟

•    آیا آمادگی لازم برای نگهداری از فرزندی که مشکل خاصی دارد را دارید؟

•    آیا شما و همسرتان هر دو به بچه دار شدن تمایل دارید؟

16. زمان تخمک گذاری خود را کشف کنید

برخی از خانم ها وقتی آماده باردار شدن می شوند، خیلی راحت روش های جلوگیری را کنار می گذارند و همه چیز را به قضا و قدر می سپارند. اما تعدادی دیگر، با علامت زدن دوران پریود خود و دنبال کردن نشانه  ها برای کشف زمان باروری خود، محاسبات دقیقی را دنبال می کنند.

برای تعیین زمان تخمک گذاری خود،  دمای بدن خود و تغییرات مخاط گردنی خود را بنویسید. این نشانه ها را برای چند ماه پشت سر هم دنبال کنید تا بتوانید در هر دوره زمان دقیق تخمک گذاری خود را کشف کنید.
البته از دستگاه های محاسبه تخمک گذاری نیز می توانید استفاده کنید. این کیت ها در داروخانه ها به فروش می رسند.

17. کنار گذاشتن روش های پیشگیری

اکنون می توانید با روش های پیشگیری از بارداری خداحافظی کنید. افرادی که از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند باید پیش از بارداری مواردی را در نظر داشته باشند. پیش از کنار گذاشتن این قرص ها، باید دوره خود را تمام کنید تا پریود شما دچار بی نظمی و اشکال نشود. شاید چند ماه طول بکشد تا دوره پریود شما دوباره به حالت نرمال بازگردد اما بیشتر خانم ها از همان ماه اولی که قرص ها را کنار می گذارند، بارور هستند
برخی از کارشناسان معتقد هستند، بهتر است پس از قطع مصرف قرص های ضدبارداری از روش های طبیعی همچون کاندوم استفاده کنید تا دوباره پریود شما به حالت نرمال برگردد. منتظر ماندن برای داشتن پریود نرمال به شما کمک می کند تا زمان دقیقی داشته باشید و بتوانید به راحتی برای انجام آزمایش های مورد نظر خود در سه ماهه نخست بارداری، برنامه ریزی کنید.

چرا کودکم در مدرسه پرخاشگر است؟

کودک پرخاشگر شاید از لحاظ ظاهری با همه کودکان دیگر مدرسه تفاوت خاصی نداشته باشد ولی تهدید کردن، هل دادن، لگد زدن و کتک کاری با همشاگردی ها باعث می‌شود حد اقل هفته‌ای یکبار پدر و مادرش مجبور شوند به مدرسه بروند و شکایات معلمان و همشاگردی‌ها را بشنوند.

پرخاشگری و رفتارهای تهاجمی کودکان که حتی می‌تواند منجر به آسیب به همشاگردی‌ها ‌شود هم در پسران و هم در دختران مشاهده می‌شود، اگر چه در دختران نسبت به پسران این پرخاشگری کمتر فیزیکی است و با آسیب جسمانی کمتری همراه است.

اما در هر حال جدای از آسیب‌های اخلاقی و اجتماعی دیگری که خشونت برای او به همراه می‌آورد، اغلب پرخاشگری باعث حذف آنها از جمع می‌شود که این امر نیز مسائل اجتماعی دیگری نیز به دنبال خواهد داشت.

چرا کودک پرخاشگر می‌شود؟

خشونت کودک بستگی به عوامل زیادی دارد و صرفا نمی‌توان تقصیر اصلی این مشکل را متوجه یک عامل کرد. عوامل ارثی، محیطی و زیست شناختی و نیز عوامل هورمونی تاثیرات پیچیده‌ای دارند که هر کدام می‌توانند منجر به بروز رفتارهای پرخاشگرانه شوند. اما در این میان خانواده می‌تواند با نقش موثر خود، موجبات آرامش و کنترل خشم و یا تشدید خشونت کودک شود.

یکی از عوامل مهم بروز خشونت در کودکان الگو سازی است. کودکان تمایل دارند از افرادی که دوستشان دارند الگوبرداری رفتاری کنند. به همین علت در سنین خردسالی از پدر یا مادر و در سنین بالاتر از هنرپیشه‌های تلویزیون و یا امثال آنها الگو می‌گیرند و طبیعی است که الگوهای خشن، کودک را به تقلید خشونت دعوت می‌کند.

فراموش نکنید نحوه صحبت و رفتار والدین با یکدیگر آیینه تمام نمای رفتارهای کودک شماست.

استفاده نابجا و نامناسب از تشویق و تنبیه نیز از عواملی است که موجب تقویت خشم و پرخاشگری کودک می‌شود. در این میان خوشحالی و خندیدن والدین پس از مشاهده کوچک‌ترین جرقه‌های خشونت در کودک پاداشی برای ادامه و تقویت آن محسوب می‌شود.

هیچ‌گاه در اتاق کودک تلویزیون نگذارید و زمان تماشای برنامه‌های تلویزیون را کاهش دهید، زیرا تلویزیون جدای از اثرات ذهنی که بر کودک دارد او را از برنامه‌هایی مانند ورزش، کتاب خواندن و... باز می‌دارد و تفکر خلاق را محدود می‌کند.

توصیه های پزشکان درمورد روابط جنسی زوجهای جوان

پرسش: دکتر عزیز، من اخیراً ازدواج کرده ام و باکرگی ام را از دست داده ام. و اصلاً آنطور که همه برایم تعریف کرده بودند نبود. اول اینکه، آنقدرها هم که فکر میکردم دردناک نبود. حتی باید بگویم که در خیلی از قسمتهای آن اصلاً دردی نداشتم. دوم اینکه، اصلاً هیچ خونی نیامد. این خیلی برایم عجیب بود. سوم اینکه، همیشه به من گفته بودند که خیلی از آن لذت خواهم برد. اما اصلاً اینطور نبود و هیچ لذتی نبردم. نگرانم که این لذت نبردن مسئله ای دائمی باشد و درنتیجه در رابطه ام ایجاد مشکل کند. دوستانم میگویند که دلیلش این است که شوهرم را واقعاً دوست ندارم. درست است اما نمیتوانم باور کنم که این دلیل لذت نبردن من باشد. لطفاً بگویید آیا اینها طبیعی هستند و چطور میتوانم همه چیز را درست کنم.
پاسخ: امیدواریم که آندسته از خوانندگان ما که هنوز باکره ه;ستند هم نامه شما را خوانده باشند و از آن درس بگیرند.

متاسفانه شما با سه باور نادرست درمورد موضوع باکرگی فریب خورده اید. این باورها به شدت درمیان نوجوانان رواج دارد و آسیبهای زیادی هم به آنها میزند. اجازه بدهید این موضوعات را یکی یکی بررسی کنیم:

۱. از دست دادن باکرگی همیشه بسیار دردناک است. این اصلاً درست نیست. تحقیقات نشان داده است که در بسیاری از موارد، فرد هیچ دردی را تجربه نکرده است. بعضی از دخترها احساس درد میکنند اما اگر کاملاً ریلکس باشید این درد کمتر خواهد بود.

۲. از دست دادن باکرگی با مقدار زیادی خونریزی همراه است. باز هم این باور اشتباه است. زنان بسیاری مقدار خونریزی بسیار کمی داشته که در اثر شکسته شدن پرده بکارت ایجاد میشود؛ اما خیلی از دخترها هم اصلاً دچار خونریزی نمیشوند. فقط در موارد بسیار نادر این خونریزی شدید است.

۳. از دست دادن باکرگی هم لذت آور و هم ترسناک است. این اصلاً درست نیست. تحقیقات نشان میدهد که در بسیاری از خانمهای جوان، باعث ناامیدی شده است. آنها خیلی لذت نبرده و متعجبند که این همه سروصدا درمورد رابطه جنسی برای چه بوده است.

شما هیچ مشکلی ندارید. و نیازی به درست کردن چیزی هم نیست. شما کاملاً طبیعی هستید.

همانطور که قبلاً گفتیم، اکثر خانمهای جوان در ابتدای رابطه جنسی چندان از آن لذت نمیبرند. معمولاً چندین سال طول میکشد که یاد بگیرند از آن لذت ببرند.

علاوه بر این، تعداد کمی از زنان هستند که وقتی باکرگی خود را از دست میدهند، ارگاسم را تجربه کنند.

امیدوارم که با اطلاعاتی که در اختیارتان گذاشتیم، اطمینان پیدا کرده باشید و آن را به دوستانتان هم منتقل کنید.

دو نکته نهایی. اول اینکه به نظر میرسد شما با کسی ازدواج کرده اید که علاقهای به او ندارید. این اصلاً خوب نیست.

دوم اینکه، امیدوارم دفعه بعدی که خواستید رابطه برقرار کنید، ملاحظات ایمنی را در نظر بگیرید. دقت کنید که خودتان را در معرض خطر بارداری، بیماریهای مقاربتی یا سرطان گردنه رحم که از طریق ویروسی که با رابطه جنسی غیرایمن منتقل میشود، قرار ندهید.

پرسش: پسری جوان هستم و دوست دارم درمورد تاثیرات بزرگ کردن آلت تناسلی بدانم.

پاسخ: باید این را بدانید که هیچ راه و روشی به استثنای جراحی برای بزرگ کردن آلت تناسلی وجود ندارد. حدس میزنم که درمورد ابزارهایی که تبلیغات آن را در رسانهها دیدهاید و وعده بزرگ کردن آلت جنسیتان را میدهد، صحبت میکنید. در این صورت باید به شما اطمینان بدهم که این روشهای هیچ تاثیری ندارند. پس پولتان را برای آنها هدر ندهید.

اما من تصور میکنم که ممکن است منظورتان فعالیتی است که اصطلاحاً جلکینگ (jelqing) خوانده میشود و جوانان زیادی به طور مرتب این کار را انجام میدهند. در این روش فرد با دست آلتتناسلی خود را جلو-عقب کرده تا کشیده شود.

اما آیا این کار عوارض جانبی دارد؟ بعضی پزشکان گزارشاتی ارائه دادهاند که عنوان میکند جلکینگ میتواند موجب درد و کشیده شدن بیش از اندازه بافتهای آلت تناسلی شود. من چنین عوارضی مشاهده نکردهام اما قابل انکار نیست که بعضی مردان دچار مشکلی میشوند که در آن انتهای آلت قطور میشود درحالیکه قسمت نزدیک به بدن باریک میشود و مطمئناً بیشتر آقایون چنین وضعیتی را دوست ندارند.

پرسش: بهترین راه درمان عفونت قارچی چیست؟

پاسخ: به طور کلی میتوانید برای حدود یک هفته از کرمها و قرصهای واژن استفاده کنید که حاوی دارویی به نام کلوتریمازول است. درصورت امکان همسرتان هم باید از این کرمها استفاده کند.

پرسش: من ۱۸ سالم است و لکه های سفید ریزی دور سر آلت تناسلی ام ایجاد شده است. آیا این لکه ها جدی هستند؟ من تابحال رابطه جنسی نداشته ام.
پاسخ: توصیه ما این است که نزد پزشک بروید تا م;عاینه تان کند اما احتمالاً این لکه ها فقط میلیا (milia) هستند. میتوانید اگر دوست داشتید این کلمه را در اینترنت جستجو کنید. تعداد زیادی از جوانان میلیا دارند که برآمدگیهای ریز سفیدرنگی هستند که توسط منافذ بسته ایجاد میشود. این لکه ها معمولاً بی ضرر هستند و نیاز به درمان ندارند.

پرسش: من علائم پیش ازقاعدگی وحشتناکی دارم. آیا درمان هورمونی میتواند مفید باشد؟
پاسخ: این امکان وجود دارد. طی سالها درمانهای زیادی برای علائم قبل از عادت ماهیانه امتحان شده اند اما تعداد کمی از آنها موثر هستند. اما، یک نسخه درمانی هورمونی خوب میتواند این علائم را کاهش داده و چرخه ماهیانه تان را هم تنظیم میکند.

۸ اشتباه والدین که آینده کودکان را تغییر می دهد

امروزه کودکان بیشتر از گذشته، نیاز دارند تا در مورد مهارت های اولیه پولی آموزش ببینند، اما آموزش مباحث پولی به کودکان، در صورتی که خود والدین در این زمینه آموزشی ندیده باشند، کار بسیار سختی است. به همان میزان که شناخت در مورد اینکه والدین چه کارهایی را باید در آموزش مهارت های پولی به کودکان انجام دهند، انجام ندادن یکسری کارها نیز بسیار اهمیت دارد.

اگر شما هر یک از اشتباهات زیر را مرتکب شوید، ممکن است آینده پولی و مالی کودکان خود را تغییر دهید. پس بهتر است این ۸ اشتباه را به دقت مطالعه کنید و حداقل دقایقی به آنها فکر کنید، مطمئن باشید، نتایج آن برای خانواده شما بسیار گرانبها خواهد بود.

صحبت کردن به صورت منفی در مورد پول

مطمئنا برای شما بارها اتفاق افتاده است که به کودکان خود گفته اید: «این خیلی گران است و ما نمی توانیم آن را تهیه کنیم» یا اینکه که « تو فکر می کنی من دستگاه پول سازی دارم». این عبارات، بار منفی زیادی در ذهن کودکان در مورد پول ایجاد خواهد کرد، حتی اگر این شرایط واقعا برای شما وجود داشته باشد و شما صادقانه آن را بیان کنید، این نوع برخورد باعث خواهد شد که یک نگاه منفی در ذهن کودک شما نسبت به پول و مباحث مالی ایجاد شود. شاید اولین و کمترین تاثیر بر روی آنها این است که فکر کنند آنها نیز نمی توانند هزینه های زندگی خود را در آینده تامین کنند. این باعث می شود آنها دچار استرس و نگرانی در مورد وضعیت مالی خود شوند و این احساس تا پایان زندگی همراه آنها خواهد بود. به جای اینگونه رفتار کردن، شما می توانید به آنها بگویید: «آن چیز خاص را در این هفته یا ماه نمی توانید خریداری کنید. باید برای به دست آوردن پول و خرید آن فکر کنیم، تو هم می توانی راهی پیشنهاد کنی»، یا اینکه به آنها بگویید: «تو می توانی آن را داشته باشی، اما باید از پول خودت آن را تهیه کنی». این جملات حداقل تاثیری که بر روی کودک شما خواهد گذاشت این است که با خودش می گوید: «هر چند من اکنون نمی توانم آن چیز را از طریق والدین خود تهیه کنم، اما تلاش خواهم کرد تا در آینده خودم آن را خریداری کنم». این از طرفی یک نقطه شروع برای ایجاد حس مسوولیت پذیری پولی و مالی در کودکان خواهد بود و از طرف دیگر او یاد می گیرد که می تواند با تلاش و برنامه ریزی به آنچه می خواهد برسد.

دچار شدن به بیماری ولخرجی

از کودکان بخواهید خوب فکر کنند که آیا آن چیزی را که می خواهند بخرند، ارزش از دست دادن پولشان را دارد یا خیر؟ این یک سوال اساسی در آموزش مباحث پولی به کودکان است که باید در ذهن آنها نهادینه گردد. اگر یک کودک ۵ ساله از شما ۱۰۰۰ تومان دریافت کند و ۱۰۰۰ تومان هم خرج کند، در واقع تمام پولش را تمام کند، زمانی که او به سن ۱۰ یا ۱۵ سالگی و حتی ۲۰ سالگی نیز برسد، باز هم تمامی مبلغ پول نزد خود را خرج خواهد کرد. این رفتار خرج کردن تمامی پول، تا بزرگسالی به صورت یک عادت همیشگی در کودکان خواهد ماند و فاجعه از همین جا شروع می شود.

در واقع آنها به بیماری ولخرجی دچار شده اند، که اگر در دوران کودکی آن را مداوا نکنیم، در بزرگسالی دیگر خیلی دیر خواهد شد.

این قانون را فراموش نکنید که اگر شما روزی یک میلیون تومان درآمد داشته باشید و تمامی آن را خرج کنید، باز هم فردی فقیر خواهید بود. ثروتمند شدن به مبلغ پولی که شما به دست می آورید ربطی ندارد، بلکه به میزان پولی است که نگه می دارید و سرمایه گذاری می کنید.

این رفتار و عادت اشتباه می تواند آینده کودک شما را دگرگون کند. به آنها توضیح دهید که وقتی در یک فروشگاه مشغول خرید هستند، در واقع مالکیت پول خود را به فروشنده انتقال داده اند.

پرداخت بدون حساب پول به کودکان

پرداخت پول چه به صورت پول توجیبی یا هر گونه پول دیگر به کودکان، بدون حساب و کتاب، عملی بسیار مضر و خطرناک از لحاظ مولفه های اساسی آموزش مباحث پولی به کودکان است. پرداخت پول بدون زحمت به کودکان باعث ایجاد توقع و حس طلبکاری در آنها خواهد شد، که این حالت می تواند برای زندگی مالی آینده شان بسیار خطرناک باشد.

مطمئنا شما این جمله را از کودکان خود بارها شنیده اید: «پدر یا مادر، شما باید به من پول بدهید!». همانطور که می دانیم خود شما نیز باید برای به دست آوردن پول و کسب درآمد، تلاش کنید، پس بهتر است این واقعیت هر چند تلخ را به کودکانتان نیز هر چه زودتر آموزش دهید.

در حال حاضر بیشتر کودکان مفهوم و معنای کسب درآمد را متوجه نمی شوند و این به خاطر وجود رفتارهای اشتباه والدین در گذشته بوده است. وقتی به کودکان پول بدون حساب و یا پول مجانی می دهید، آنها قدر پول را نمی دانند. در عوض اگر برای بدست آوردن پول تلاش کنند و دچار تحمل و سختی شوند، در این صورت پول خود را بهتر مدیریت خواهند کرد. این یک روش موثر در آموزش های مقدماتی ارزش پول به کودکان است. بهتر است به آنها یاد بدهید که هیچ چیزی در این دنیا مجانی و رایگان به دست نمی آید و برای به دست آوردن هر چیزی باید کار و تلاشی انجام شود. این درس را هر چه زودتر کودکان آموزش ببینند، بهتر خواهد بود.

صحبت نکردن با کودکان درمورد پول

از صحبت کردن در مورد پول و نیاز های مالی کودکان فرار نکنید. بهتر است از همان دوران کودکی و مرحله به مرحله، آموزش های لازم را در مورد پول به آنها انتقال دهید، و کودکان عادت های مالی را در یک فرآیند بلندمدت بیاموزند. این بهتر است تا اینکه در دوران نوجوانی و جوانی از آنها بخواهید عادت های بد پولی خود را اصلاح کنند، چون از بین بردن عادت های بد، کاری بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود.

بهتر است قبل از اینکه کودکان شما به شناخت کاملی در مهارت های پولی برسند، شما پایه های محکم و استواری را در اندیشه مالی آنها ایجاد کنید.

در نتیجه آنها برای مواجه شدن با شرایط سخت اقتصادی که در زندگی آینده آنها وجود خواهد داشت، آماده می شوند.

توجه نکردن به ارزش حساب بانکی کودکان

به کودکان این قانون طلایی در مورد پس انداز را بگویید که با پس انداز کردن پول، در واقع پولشان را به خودشان پرداخت کرده اند. در اکثر نقاط دنیا، مردم بیشتر از درآمد خود، خرج می کنند، در کشور ما نیز در سال های گذشته با شرایط موجود اقتصادی، این مساله به یک امر طبیعی تبدیل شده است. لذا در آینده تمامی خانواده های که دچار این وضعیت خواهند بود، دیگر پولی برای دوران بازنشستگی و از کارافتادگی خود نخواهند داشت، این نقطه بحرانی و شاید پایانی در سیکل زندگی اقتصادی خانواده ها خواهد بود. در حال حاضر خیلی از مردم سعی می کنند که با بانک ها، ارتباط خود را حفظ کنند، لذا درآمد خود را در حساب بانکی قرار می دهند و هر گاه که به پول نیاز داشتند، با مراجعه به بانک و حساب خود، هزینه هایشان را پرداخت خواهند کرد. هرچند ممکن است در نگاهی ظاهری به این کار، افراد، فکر کنند که بردن پول در بانک و سپس خرج کردن آن از طریق سیستم بانک، کاری بیهوده و اضافی باشد، اما همانطور که می دانیم امروز سود حساب های بانکی به صورت روزشمار است و هر مقدار که شما در بانک پول بیشتری پس انداز کنید و از خرج کردن پول خود صرف نظر کنید، پول و سود بیشتری نصیب شما خواهد شد. با پیوند دادن کودکان به حساب های بانکی، نه تنها آنها از این امتیاز برخوردار خواهند شد، بلکه آنها به پس انداز کردن بیشتر پول خود تشویق می شوند. باید به آنها بفهمانید که هر چند ممکن است با پس انداز امروز خود، در خرج کردن پول با محدودیت بیشتری مواجه شوند، اما در آینده به نتایج مالی بسیار ارزشمندی دست پیدا خواهند کرد. البته امروزه با شرایط فعلی اقتصاد کشور ما باید در کنار تشویق کودکان به پس انداز کردن، مبحث مهم تورم و کاهش ارزش پول را نیز به آنها آموزش دهیم.

عدم توجه به آموزش اخلاق و مسئولیت کاری در کودکان

امروزه کودکان دچار بیماری رفتاری پرتوقعی اقتصادی از والدین خود شده اند، که از آن به عنوان کودک سالاری نیز نام برده می شود. شاید در حوزه امور پولی و مالی خانواده ها، این یکی از بزرگترین معضلاتی باشد که والدین در مورد کودکان خود با آن مواجه هستند. اخلاق و مسئولیت کاری یک ویژگی نیست که به صورت ارثی از والدین به کودکان انتقال یابد. ما باید به کودکان آموزش دهیم که در جوامع امروزی برای به دست آوردن یک اسباب بازی فکری، وسیله ورزشی و حتی خوراکی های خاص که آنها دوست دارند، باید زحمت بکشند و کار کنند. شما هر چه زودتر اخلاق و مسوولیت کاری را به کودکان آموزش دهید، آنها زودتر به وضعیت با ثبات پولی خواهند رسید. خیلی از والدین می گویند که کودکان آنها تنبل هستند و در کارهای منزل نیز کمکی نمی کنند. در این شرایط بهترین کار، اجبار کردن آنها در انجام دادن کارهای شخصی خودشان است. اگر کودکان امروز در انجام کار های منزل به شما کمکی نکنند، ولی از حمایت مالی شما برخوردار باشند، در آینده با مشکلات بسیاری روبرو خواهید شد. پس سعی کنید از همان کودکی ارزش کار کردن و داشتن روحیه کاری را به آنها آموزش دهید.

ایجاد حس عدم اعتماد به نفس مالی در کودکان

امروزه کودکان در خانواده ها از عدم آموزش های مالی ابتدایی رنج می برند. آنها نمی دانند که چگونه باید پول به دست آورند و به چه صورت آن پول را خرج کنند. حتی دیگر نمی دانند که چه چیزی می خواهند و در واقع دچار یک سردرگمی مالی و اقتصادی شده اند. در به وجود آمدن اینچنین شرایطی، والدین نقش تعیین کننده ای دارند. با قرار گرفتن کودکان در این برزخ پولی و مالی، والدین سریعا عکس العمل نشان می دهند و بار مالی زندگی کودکان را خود بر عهده می گیرند. این نقطه آغاز مسیری اشتباه خواهد بود که زندگی پولی کودکان را در آینده تهدید جدی خواهد کرد. در واقع کودکان ناخواسته می آموزند و عادت خواهند کرد که پدر و مادر بار اصلی و فشار زندگی را تحمل می کنند و متاسفانه این حالت حتی زمانی که آنها ازدواج می کنند، نیز ادامه خواهد داشت.

اکنون در کشور ما کم نیستند پدران و مادرانی که پس از ازدواج بچه های خود، هنوز هزینه های مالی زندگی مشترک آنها را تامین می کنند.

شاید ساده ترین راه حل از بین بردن این معضل در محدوده اقتصاد یک خانواده، فراهم کردن آموزش های لازم پولی و مالی به فرزندان از همان دوران کودکی باشد. شما به عنوان والدین مسئول هستید که روش های کسب درآمد، ایجاد و پیدا کردن شغل و دیگر موارد مربوطه را به آنها آموزش دهید. در غیر اینصورت شما با فرزندانی مواجه خواهید شد که حتی نمی توانند از پس ابتدایی ترین کارها و وظایف خود برآیند. مطمئنا در این شرایط بیشترین صدمه ابتدا به زندگی شما و سپس کودک شما وارد خواهد شد.

عدم آموزش سرمایه گذاری و کسب سود به کودکان

سرمایه گذاری برای کودکان یک مفهوم بسیار ضروری است. آنها به خاطر دور بودن از این واژه، توجهی نیز به آن ندارند. شاید به خاطر اینکه به لحاظ مالی، همیشه به پدر و مادر خود وابسته هستند، اصلا در مورد سرمایه گذاری نیز فکر نمی کنند. در واقع آنها فکر می کنند که سرمایه گذاری یک کار بزرگ و فقط مخصوص بزرگسالان است. شما باید این تفکر را از بین ببرید. باید به آنها آموزش دهید که با مبالغ ناچیز هم می توان وارد عرصه سرمایه گذاری و کسب سود شد. با یک برنامه ریزی منظم و سرمایه گذاری های پیوسته، می توان به سود های پیوسته و البته روزافزون نیز رسید. این مهارت را باید به آنها انتقال دهید و در این راه اجازه دهید آنها اشتباه نیز داشته باشند. با شروع سرمایه گذاری توسط کودکان، آنها فرایند پول سازی را به خوبی فرامی گیرند و علاوه بر این، مفهوم و معنای بازنشستگی نیز برای آنها به صورت شفافی مشخص خواهد شد. آنها می فهمند که زمان محدودی برای ایجاد شرایطی مناسب مالی در زندگی دارند و باید از کوچک ترین فرصت ها، بیشترین استفاده را ببرند. تحقیقات نشان می دهد که شما با یک دستمزد ناچیز هم می توانید میلیونر شوید، اما باید کار را خیلی زود و در دوران کودکی و نوجوانی شروع کرده باشید. به راستی اگر توجه به مسائل مالی اینقدر مهم است، و می تواند در موفقیت مالی کودکان نقش بسزایی داشته باشد، چرا ما این آموزش ها را در کودکستان ها و مهدکودک ها به بچه ها انتقال نمی دهیم؟ آلبرت انیشتین در مورد اهمیت سرمایه گذاری و کسب سود می گوید: «به نظر من هشتمین عجایب دنیا سود مرکب است». سعی کنید مفهوم سود مرکب را به کودکان هر چه زودتر آموزش دهید. به آنها بگویید سود مرکب مانند یک سیب بر روی شاخه درخت است که در دل خود دانه های زیادی دارد. تمامی این عادات برگشت پذیر هستند، پس سعی کنید هر چه زودتر این رفتار ها را اصلاح کرده و مدیریت صحیح و خوب پول را به طور مستمر به کودکان آموزش دهید. نباید از اهمیت و ارزش پول در زندگی کودکان خود غافل شویم.

عدم توجه به آموزش اخلاق و مسئولیت کاری در کودکان

امروزه کودکان دچار بیماری رفتاری پرتوقعی اقتصادی از والدین خود شده اند، که از آن به عنوان کودک سالاری نیز نام برده می شود. شاید در حوزه امور پولی و مالی خانواده ها، این یکی از بزرگترین معضلاتی باشد که والدین در مورد کودکان خود با آن مواجه هستند. اخلاق و مسئولیت کاری یک ویژگی نیست که به صورت ارثی از والدین به کودکان انتقال یابد. ما باید به کودکان آموزش دهیم که در جوامع امروزی برای به دست آوردن یک اسباب بازی فکری، وسیله ورزشی و حتی خوراکی های خاص که آنها دوست دارند، باید زحمت بکشند و کار کنند. شما هر چه زودتر اخلاق و مسوولیت کاری را به کودکان آموزش دهید، آنها زودتر به وضعیت با ثبات پولی خواهند رسید. خیلی از والدین می گویند که کودکان آنها تنبل هستند و در کارهای منزل نیز کمکی نمی کنند. در این شرایط بهترین کار، اجبار کردن آنها در انجام دادن کارهای شخصی خودشان است. اگر کودکان امروز در انجام کار های منزل به شما کمکی نکنند، ولی از حمایت مالی شما برخوردار باشند، در آینده با مشکلات بسیاری روبرو خواهید شد. پس سعی کنید از همان کودکی ارزش کار کردن و داشتن روحیه کاری را به آنها آموزش دهید.

چند سوالی که زنان خجالت می‌کشند بپرسند!

شاید شما هم بارها پیش پزشک زنان رفته باشید اما آخر سر بدون آنکه سوالاتی که در ذهنتان بود را بپرسید، از مطب بیرون آمده باشید.

به گزارش سلامت نیوز خانم‌های بسیاری سوالات فراوانی در رابطه با دستگاه تناسلی خود دارند که قصد داریم در اینجا به برخی از آنها بپردازیم.

چرا ترشحات واژن گاهی بدبو می‌شود؟

بدبو شدن ترشحات واژن به دلیل قارچی شدن محیط داخل واژن است.عوامل فراوانی می‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژن شوند که به عنوان مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- پوشیدن لباس‌های زیر تنگ یا پلاستیکی که از عبور هوا جلوگیری ‌کند میتواند سبب رشد قارچها در واژن شود.

۲- استفاده از ژل یا صابون واژینال که سبب به هم ریختن ph محیط شود.

۳- مشکلات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری یا یائسگی

۴- برخی بیماری‌ها نظیر دیابت یا مصرف برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها.

 بهترین کار برای پیشگیری از قارچی شدن واژن تعویض مرتب لباس‌های زیر و نوار بهداشتی در دوران سیکل ماهانه است.

آیا شستن واژن پس از برقراری رابطه جنسی لازم است؟

برای پیشگیری از بروز عفونت‌های ادراری توصیه می‌شود پس از اتمام رابطه جنسی خانم‌ها نیز توالت بروند و از صابون ملایم یا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند. شستن داخل واژن بی‌فایده است و توصیه نمی‌شود. 

چرا برخی خانم‌ها در حین رابطه جنسی درد دارند؟

 دلیل درد طی رابطه جنسی، یا خشکی واژن است یا عفونت واژن. که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل می‌شود و در مورد دوم باید به متخصص زنان مراجعه کرد.یکی دیگر از دلایل درد که البته بسیار نادر است یک نوع ناراحتی روانی به نام واژینیسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضی است.

 در ۵ تا ۱۰ درصد زنان نیز آندرومتریوز یا مشکلات رحمی دلیل دردهای عمیق است که به هر حال باید برای درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

آیا زایمان واژن را خراب می‌کند؟

زایمان ممکن است کمی به فرج به دلیل برشی که حین زایمان در اپیزیوتومی داده می‌شود، آسیب برساند. به محض اتمام زایمان، ماهیچه‌ها و بافت‌های رحم و واژن مجددا جمع می‌شوند البته همه چیز به نوع بافت و سن مادر بستگی دارد.

 

آیا امکان دارد به سرطان واژن دچار شویم؟

بله.اما این نوع سرطان ( سرطان واژن ) بسیار نادر است در عوض سرطان دهانه رحم بسیار شایع است به همین دلیل توصیه می‌شود برای کاهش احتمال ابتلا تمام خانم‌ها از ۲۰ سالگی و قبل از ۲۳ سالگی واکسن پاپیلوما ویروس انسانی را بزنند و به طور مرتب برای معاینه پیش پزشک زنان بروند.

افتادگی رحم یعنی چه؟

گاهی اوقات به دلیل مشکلاتی که برای ماهیچه‌ها و رباط‌های پرینه به وجود می‌آید رحم، مثانه و رکتوم دچار افتادگی می‌شوند. تقریبا ۱۵ درصد زنان با این مشکل روبه‌رویند و اکثرا نیز در سن یائسگی به آن دچار می‌شوند. بارداری، زایمان طولانی و سخت، درشتی نوزاد و دوقلوزایی از جمله دلایل افتادگی رحم است اما این ناراحتی گاهی در زنان که وزن نرمال دارند تنها یک بار زاییده‌اند هم دیده می‌شود. در واقع جنس بافت‌ها در این میان بسیار مهم است. در صورتی که خانم مبتلا در حین رابطه جنسی احساس ناراحتی کند یا خود بخواهد، به کمک عمل جراحی می‌توان مشکل را برطرف کرد.

 مقاربت از راه دهان آیا خطرناک است؟

مطالعات انجام شده حاکی از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بی خطر نیست، هم برای فاعل و هم برای مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.

STD = Sexually Transmitted Diseases = بیماریهای جنسی سرایتی

 - چه بیماریهای جنسی (STD) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟

شایعترین بیماری جنسی منتقله از طریق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (Herpes Simplex Virus = HSV)

هرپس دو نوع کلی دارد:

HSV-1 که منجر به دانه هایی در اطراف دهان می شود (تاول تبخالی) درحالیکه HSV-2 منجر به زخمهای تناسلی می گردد

- HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگیلهایی در اطراف و یا داخل دهان گردد.

مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) هم میتواند از فرد آلوده در طی رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوی آن فرد به ناحیه تناسلی افراد بعدی منتقل شود. بدن بطور طبیعی در طی ۳ ماه میتواند باکتریهای گنوره در گلو را از بین ببرد ولی عفونت ناحیه تناسلی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.

امکان انتقال کلامیدیا (Chlamydia) هم از طریق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ میدهد. کلامیدیا و گنوره منجر به زخم گلو می شوند (Sore throat). خیلی از افراد ممکن است آلوده به این میکروب باشند ولی بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.

- سیفلیس (Syphilis) هم در شرایط خاص امکان انتقال در طی رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتی است که دهان در تماس با زخم باز یا راش پوستی عفونی قرار گیرد.

احتمال انتقال عفونتهای دستگاه گوارشی و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.

-هپاتیت A ویروسی است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طی تماس دهانی-مقعدی امکان انتقال دارد.

-هپاتیت B بطور کلی در خون است و تنها درصورتیکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خونی وجود داشته باشد منتقل می شود.

- آیا HIV از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟

انتقال HIV در طی رابطه جنسی دهانی برای هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتی امکانپذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد.

پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند HIV) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.

بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است دلیل آن هم این است که میزان HIV موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر در این حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتیت C هم از این طریق منتقل میگردد)

ریسک انتقال HIV از فرد آلوده از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر از ریسک آن در طی Anal یا Vaginal است.

تعیین دقیق میزان ریسک انتقال HIV در نتیجه رابطه جنسی دهانی بسیار مشکل است چراکه اکثر افرادی که رابطه جنسی دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمی شود و فرمهای دیگر رابطه جنسی (آنال یا واژینال) را هم شامل می شود بنابراین تعیین اینکه انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی بوده یا فرمهای دیگر رابطه جنسی، بسیار مشکل است.

نهایتا اینکه عوامل متعددی ریسک انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند من جمله زخمها و جراحات دهانی- خونریزی لثه-زخمهای تناسلی- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان دیگر بیماریهای جنسی.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با پنیس ( آلت تناسلی مردانه)

خطر بالقوه:در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه آلودگی از طریق ترشحات پیش ازمنی و منی به دهان راه پیدا می کند.

برای شخصی که آلت وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر نظری خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دلیل آن که آلودگی مستقیماً از ترشحات دهان بوسیله خراش، بریدگی روی پنیس و همچنین از طریق منی با خون تماس پیدا می کند.

خطر مستند:

البته میزان خطر به مراتب بسیار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژینال است.ضمناً ویروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دریافت کننده انتقال پیدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مایع منی خارج نشده باشد.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)

خطر بالقوه:

در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه مایعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پیدا می کند. (این مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)

برای خانمی که عضو جنسی وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز،  خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و یا دیواره واژن تماس پیدا کند.

خطر مستند:

میزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در این مورد نیز به مراتب بسیار کمتر از خطر انتقال ویروس از طریق تماس جنسی مقعدی و واژینال است. در هر صورت در چندین مورد گزارش شده از انتقال ویروس ازطریق دهان، بیشتر تماس دهانی با واژینال گزارش شده است.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با مقعد

خطر بالقوه:

در تحریک دهانی مقعد نیز به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه این عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضایعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و یا خراش در اطراف مقعد پدید می آید به داخل دهان راه پیدا می کند.

برای شریک جنسی که مقعد وی بوسیله دهان دیگری تحریک می شود نیز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و با مقعد تماس پیدا کند.

خطر مستند:

مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسیله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.

منبع : دکتر فاطمه مافی علوم آزمایشگاهی

سوال و جواب هایی درمورد پرده بکارت

پرده بکارت

پرده بکارت به بافت یا غشای نازکی می گویند که از جنس مخاطی است و ورودی مهبل زن را به صورت ناقص می‌پوشاند.

 محل قرار گیری پرده بکارت کجاست؟

پرده بکارت در حقیقت بخش خارجی اندام جنسی است.به همین دلیل دقیقا در ورودی دهانه واژن تعبیه شده است. اما ورودی دهانه واژن در برخی از افراد در همان ابتدای اندام تناسلی است و به سادگی قابل رویت و تشخیص است و در برخی نیز در عمق است و مشاهده آن به طور معمول امکان پذیر نیست.

 سوال و جوابهایی درمورد پرده بکارت!

چرا شکل پرده بکارت من با آنچه در تصاویر اینترنتی می بینم ، متفاوت است؟ آیا برای من مشکلی پیش آمده است؟

اولا توصیه می کنم برای ارضای حس کنجکاوی خود در مسائل جنسی به مشاهده تصاویری که دیدنشان گناه است ، متوسل نشوید. هم ارزش ندارد ، هم این که سوالاتی را برای شما به وجود می آورد که نتیجه آن جز نگرانی و افسردگی چیز دیگری نخواهد بود .

ثانیا شکل ، رنگ و حالت اندام جنسی در افراد مختلف متفاوت است. بنا بر این اندام جنسی خود را با دیگران مقایسه نکنید. کلیات آن در همه مشترک است اما در مسائل جزئی تفاوت های بسیاری وجود دارد.

 چرا پرده بکارت من سوارخ است. نگرانم که پرده بکارتم خود به خود پاره شده باشد؟

همه پرده های بکارت سوارخ هستند. از طریق همین سوارخ است که خون قاعدگی از مهبل خارج می شود. البته در افراد محدودی پرده های بکارت به طور کامل بسته است. این گونه افراد وقتی که به سن قاعدگی برسند،‌ به دلیل جمع شدن خون در پشت پرده بکارت احساس درد می کنند که با مراجعه به متخصص زنان و زایمان پرده بکارت آن ها برداشته شده و گواهی لازم نیز توسط پزشک قانونی به آن ها داده می شود تا موقع ازدواج مشکلی نداشته باشند.

آیا هنگام نزدیکی یا وارد کردن شی خارجی به واژن ،‌ پرده بکارت کلا از بین می رود؟

خیر . ممکن است پرده بکارت از چند جا پاره شده و به چند قطعه تقسیم شود. یا ممکن است موجب پارگی بخش کوچکی از جداره آن و در نتیجه پارگی تعداد اندکی مویرگ و خونریزی مختصری شود . بقایای پرده بکارت تنها هنگام زایمان است که به طور کامل از بین می‏رود.

ایا ممکن است پرده بکارت هرگز پاره نشود؟

بله. در چنین مواردی به پزشک مراجعه می کنند تا به وسیله عمل جراحی پرده برداشته شود.

 آیا همه پرده های بکارت شبیه هم هستند و در همه آن ها موقع پاره شدن ، خونریزی وجود دارد؟

پرده‌های بکارت با یکدیگر متفاوتند. انواع گوناگونی از پرده‌های بکارت شناسایی شده اند اما از بین آنها به طور کلی رایجترینشان عبارتند از:

الف) حلقوی: در این نوع ، پرده به صورت حلقه ای دور ورودی واژن را می پوشاند. لذا در خیلی از موارد خون ریزی ندارد.

 ب) ارتجاعی: پرده ای که به اندازه کافی انعطاف پذیر و قابل ارتجاع است و به هنگام ورود آلت تناسلی پاره نمی شود، یا اینکه به طور جزئی پاره می شود و معمولاً خونریزی ندارد.

 ج) تیغه ای: پرده تیغه ای یا دو سوراخی، پرده ای است که یک تیغه ممتد در طول واژن دارد. خون ریزی دارد.

 د) غربالی: پرده غربالی یا سوراخ سوراخ، پرده ای است که به طور کامل در عرض مهبل کشیده شده امّا سطح آن سوراخ سوراخ است. خون ریزی دارد.

 ھ) پرده بسته: پرده بسته یا پرده بدون سوراخ، پرده ای است که تنها با خروج نوزاد پاره می شود. امّا به صورت خطوط نامنظم گوشتی پیرامون ورودی واژن باقی می ماند. همان طور که قبلا هم گفتیم، در دخترانی که به سن بلوغ می رسند. در صورتی که دارای پرده بسته باشند، خون قاعدگی پشت آن جمع شده و نمی تواند خارج شود و در نتیجه باعث بروز درد می شود. اینگونه افراد باید به پزشک مراجعه نمایند تا طی عمل جراحی و ایجاد برش در سطح پرده، خون قاعدگی از آن خارج شود.

پرده بکارت من از نوع حلقوی است.آیا می توانم بادوست پسرم رابطه جنسی داشته باشم؟

خیر. اولا صرف نظر از جنبه پزشکی مساله از نظر شرعی این رابطه حرام است و در صورتی که اتفاق بیفتد زنا شده که گناه کبیره است. ثانیا هر گونه رابطه جنسی و عمل دخولی که صورت بگیرد حتی در پرده حلقوی و ارتجاعی ، توسط پزشکی قانونی قابل تشخیص است، حتی اگر پرده پاره نشده باشد.

 آیا با داخل کردن انگشت امکان دارد پرده بکارت به تدریج نازک شده و در نهایت پاره شود؟

نمی توان در پاسخ به این سوال نظر قطعی داد. این بستگی به محل واقع شدن پرده بکارت و نیز نوع پرده بکارت و بزرگی و کوچکی انگشت دارد. ولی این گونه نیست که پرده به مرور به وسیله انگشت نازک شود. بلکه به طور جزئی صدمه می بیند. برای تشخیص این پارگی پرده بکارت باید به متخصص زنان و زایمان مراجعه کرد.

 آیا متخصص هنگام معاینه پرده بکارت من می تواند بفهمد که قبلا خودارضایی داشته ام یا نه؟

خیر. اگر خودتان چیزی نگویید ، نه متخصص ، نه همسرتان و نه هیچ کس دیگر ، متوجه نمی شود. ضرورتی هم ندارد که چیزی بگویید. بعضی از پزشکان ممکن است سوالاتی در این مورد از شما بپرسند اما این سوال دلیل بر این نمی شود که چیزی فهمیده باشند.

 من از پاره شدن پرده بکارتم نگرانم ولی می ترسم برای معاینه به متخصص مراجعه کنم؟ ممکن است به خانواده ام اطلاع دهد.

شما هرگز نباید از مراجعه به متخصص هراسی به دل خود راه دهید. پزشک متخصص نیز انسانی است مانند من و شما که به قوانین انسانی پایبند است. یکی از وظایف اولیه پزشکان رازداری است. در ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی آمده است که افشای اسرار بیماران جرم است و مجازات دارد. مجازات آن هم سه ماه و یک روز تا یک سال حبس ، یا یک میلیون و پانصد هزار تا شش میلیون ریال جزای نقدی است. بنا بر این حتی اگر پزشکی چنین کاری را انجام دهد شما از حیث قانونی می توانید علیه وی شکایت کنید. پزشکان دائما با بیماران مختلف سروکار دارند . آن ها بیش از شما به حفظ اسرار پایبندند. اصلا شغل پزشکی به صورتی است که افراد مختلف مشکلات و بیماری خود را در حدی که حتی به نزدیکترین افراد خانواده خود نمی گویند را با آنها در میان می گذارند. بنا بر این ترس به دل خود راه ندهید و حتما برای معاینه مراجعه کنید. البته برای اسودگی خاطر ، اگر به پزشک ناشناس مراجعه کنید بهتر است.

 من در دوره قاعدگی لخته خون مشاهده کردم. آیا این لخته خون نشانه پارگی بکارت من است؟

خیر. وجود لخته خون در قاعدگی طبیعی است و ربطی به پرده بکارت ندارد اما اگر بیش از حد این اتفاق برایتان می افتد ،‌ به پزشک مراجعه کنید تا ادامه یافتن آن منجر به کم خونی نشود و با تجویز داروهای لازم درمان شود.

 من تازه ازدواج کرده ام اما می ترسم خونریزی و درد شدیدی هنگام برداشته شدن پرده بکارت داشته باشم؟

بیهوده مضطرب نباشید. خونریزی پاره شدن بکارت در حد چند قطره مختصر خواهد بود که حتی در برخی به سختی تشخیص داده می شود. اما برای این که درد نداشته باشید ، همسرتان باید با روش درستی عمل نماید. اگر آمادگی روحی لازم برای نزدیکی نباشد و تحریک لازم صورت نگرفته باشد این درد خواهد بود. توصیه می کنم در اولین شب عروسی نزدیکی صورت نگیرد. صبر کنید و با آرامش کامل و آمادگی لازم اقدام کنید. نگران حرف دیگران هم نباشید . قبل از نزدیکی لازم است برای دخول بدن شما انقدر تحریک شده باشد که متمایل به برقراری رابطه شود. پیش از هر چیز باید به آرامش در این رابطه تمرکز کنید و به موضوع بکارت و برداشته شدن آن اصلا فکر نکنید. این مشکل کاملا جنبه روحی دارد. توصیه می کنم همسرتان با پزشک حتما مشاوره داشته باشد تا بهتر بتواند به شما کمک کند. ایشان اگر درست عمل نماید ،‌ نقش موثر و مهمتری را ایفا خواهد کرد.

 من هنوز نتوانسته ام پرده بکارت همسرم را بردارم و موقعی که فشار میدهم درد بسیار زیادی را متحمل میشود. ایا میشود از اسپری بی حس کننده استفاده کرد و اگر می شود: اسپری را باید مستقیما بر روی پرده بکارت بپاشیم؟

برای از بین بردن درد ناشی از پاره نمودن پرده بکارت هرگز نباید از اسپری بی حس کننده استفاده کنید. بسیاری از خانم ها به دلیل حساسیت قسمت‏های داخلی مهبل ، نسبت به داروهای بی حس کننده دچار سوزش شدید می شوند.

شما برای برداشتن پرده بکارت همسرتان ابتدا باید آمادگی لازم را برای وی ایجاد کنید. به طوری که ایشان تصور کند صرفا می خواهید به ایشان لذت بدهید و در صدد پاره کردن پرده نیستید. اما در زمانی مناسب به طور ناگهانی اقدام به فشار مناسب جهت پاره کردن پرده کنید. اگر فشار شما ارام (کند و به مرور) باشد طبیعی است که درد آن و نیز نگرانی همسرتان اجازه نمی دهد که ادامه دهید. اما در پرده های معمولی اگر به صورت ناگهانی اقدام شود مشکل حل می شود. برای شما یک مثال می زنم : اگر دندان پزشک ، دندان سست را بدون شدت و فشار لازم و خیلی کند و آرام بکشد ، طبعا شخص خیلی آزار خواهد دید. اما اگر غافلگیرانه و به یکباره اقدام کند ، موفق خواهد بود و درد کمتری هم متوجه شخص می شود.

توجه: در برخی از افراد پرده به صورتی است که باید با جراحی برداشته شود. روشی را که گفتم آزمایش کنید .

اگر درست عمل کردید و جواب نداد جهت مشاوره با متخصص زنان و زایمان اقدام کنید.

بوسه‌ای فراموش‌ نشدنی بسازید

چه اولین بوسه‌ از همسرتان  باشد چه صدمین آن، بوسیدن همیشه تاثیری به جا می‌گذارد–تاثیری که حتی بعد از جدا شدن لب‌هایتان باقی می‌ماند.

بوسیدن معمولاً نقش مهمی در روابط زناشویی دارد. بوسه سازگاری احساسی بین دو نفر را تقویت می‌کند.

آدمها هرچه بیشتر همدیگر را می‌بوسند، بیشتر می‌توانند در سطح عاطفی با هم ارتباط برقرار کنند.

اولین بوسه

اگر بوسه اول شما–یا هرکدام از بیشمار بوسه‌هایتان–آن چیزی نبوده که می‌خواستید، درموردش حرف بزنید. زوج‌های بسیاری از اینکه درمورد بوسه‌هایشان حرف بزنند احساس خجالت می‌کنند.

نباید از اینکه به همسرتان بگویید چه دوست دارید یا او چه دوست دارد، خجالت بکشید. اما دقت کنید که نباید این کار را همان موقع بوسیدن انجام دهید تا همسرتان تصور نکند به او کنایه می‌زنید.

اشتباهات بوسیدن زنان و مردان 

وقتی حرف بوسیدن به میان می‌آید، همه ما اولویت‌های مشخصی داریم.

بزرگترین اشتباه مردان این است که در رابطه با زبان خیلی خشن و تهاجمی عمل می‌کنند. مردها نیز ادعا می‌کنند که زن‌ها به اندازه کافی دهانشان را باز نمی‌کنند.

درمورد هر دو جنسیت، اولین شکایتی که درمورد بوسیدن می‌شود نداشتن تنوع است. توصیه ما بوسیدن قسمت‌های مختلف صورت‌ همسرتان و توجه بیشتر به گوش‌ها و گردن است. لب پایینی او را به آرامی گاز گرفته و نرمه گوش او را به آرامی بخورید.

مسئله مهم دیگر عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است. پیش از بوسیدن همسرتان، با جویدن آدامس یا خوش بو کننده، دهان خود را خوش بو کنید. مسواک زدن پیش از بوسیدن هم می تواند به این مشکل کمک زیادی نماید.

بوسه‌ای فراموش‌نشدنی بسازید

دو نکته برای خاطره‌انگیز کردن یک بوسه لذت دادن به همسرتان و لذت دادن به خودتان است.

کل بدنتان را وارد بوسیدن کنید. بدون هیچ کلامی، لب‌هایتان باید بگوید عزیزم راه‌هایی برای تازه و متنوع کردن بوسه‌هایمان وجود دارد.

می‌توانید با بوسه‌های نرم روی گردن شروع کنید، بعد بالاتر به سمت گوش‌ها و بعد به سراغ لب‌ها بروید. دوباره چند وقفه کوتاه انداخته و باز به سمت لب‌ها برگردید.

دستتان را دور گردن همسرتان بیندازید. این کار عشق و شور بیشتری به بوسه شما می‌دهد، انگار که هیچوقت برایتان کافی نیست.

به این فکر نکنید که این بوسه قرار است به کجا برسد. فقط از خودِ آن لذت ببرید.

یک بوسه خوب، عمیق و پراحساس است و باید بتوانید عشق همدیگر را از طریق آن بوسه حس کنید. یک بوسه عالی خود یک اکتشاف است، نه قدمی برای رسیدن به چیزی دیگر.

از رمق افتادن بوسه

پیش‌نوازی‌های پراحساس معمولاً در ابتدای ازدواج یا ماه‌عسل اتفاق می‌افتد.

اما بعدترها وقتی افراد وارد روابط طولانی‌مدت‌تر می‌شوند، دست از بوسیدن برداشته و آن ارتباط صمیمانه احساسی را قطع می‌کنند. در یک آمارگیری مشخص شد که ۷۹ درصد از خانم‌ها می‌گویند به آن اندازه که دوست دارند شوهرشان را نمی‌بوسند.

اهمیت احساسی یک بوسه در شروع‌ آن است و نباید آن را فقط به این دلیل که خیلی وقت است همسرتان را می‌شناسید، نادیده بگیرید.

بوسه‌هایتان باید با گذشت رابطه عمیق‌تر و احساسی‌تر شوند و شما را به سطح عمیق‌تری از صمیمیت و عشق برسانند.

منبع : مردمان

این ها را بدانید بعد بچه دار شوید

تولد هر فرزند شور و شوق زیادی را به خانواده می‌بخشد اما اینکه چه مدت بعد از تشکیل زندگی مشترک، بچه وارد زندگی شود، سؤالی است که ذهن بسیاری از زوج‌های جوان را به‌خود مشغول می‌کند. در گذشته زوج‌ها بیشتر دوست داشتند ابتدای ازدواج‌شان صاحب فرزند شوند اما امروزه زن و شوهرها سعی می‌کنند ابتدا خود را برای این امر مهم آماده کنند. مناسب‌ترین زمان برای صاحب فرزند شدن، تعداد فرزندان و فاصله سنی مناسب بین دو فرزند در خانواده همیشه محل اختلاف نظر است. در این زمینه مهسا مرعی نوتاش، کارشناس روانشناسی تربیتی، نکات مهمی را به شما می‌گوید.

اینها را بدانید بعد بچه‌دار شوید

ورود فرزند چه فرزند اول و چه بعدی‌ها، مقوله مهمی است که کل خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نقش‌های جدید پدر و مادر بودن را برای زن و شوهر رقم می‌زند. برای این مسئله بسیار مهم، چه زن و چه مرد باید از لحاظ بیرونی و درونی آمادگی پذیرش فرزند را داشته باشند. منظور از آمادگی بیرونی، آمادگی لازم برای انجام مسئولیت‌ها به‌عنوان والدین، در نظر گرفتن شرایط مالی و تعهدات سنگینی است که تا پایان زندگی همراهشان است و منظور از آمادگی درونی، شرایط مناسب روحی و روانی پدر و مادر برای ورود عضو جدید به خانواده و کسب آمادگی‌های لازم از جمله اطلاع از روش‌های جدید تربیتی و رشد است. در نهایت زن و مرد برای بچه‌دار شدن باید نسبت به موارد زیر اطمینان داشته باشند:

1- رابطه صمیمی و با ثبات بین زن و شوهر

2- سنجیدن واقع‌بینانه شرایط مالی برای تولد و رشد کودک

3- توافق و آمادگی هر دو طرف برای فرزنددار شدن

4- پذیرش فرزند همان‌طور که هست نه مطابق با رؤیا‌ها و توقعات

5- آمادگی تغییر در تمامی ارکان زندگی (تغییرات فیزیکی و جسمی در مادر، بی‌خوابی‌ها، شب‌زنده‌داری‌ها و...)

دلایل اشتباه برای بچه‌دار شدن

بسیاری از زوج‌ها بدون داشتن آمادگی لازم برای بچه‌دار شدن به دلایل نادرستی تصمیم به بچه‌دار شدن می‌گیرند که عواقب خوشایندی را در برندارد. از جمله تصمیمات نادرست عبارتند از:

·            استحکام خانواده و بهبود رابطه زن و شوهر: یکی از جملات رایج و غلط جامعه این است که به زوج‌های جوان می‌گویند «اگر بچه‌دار شوید همه مشکلات شما حل می‌شود» در حالی که برای بچه‌دار شدن، زن و شوهر نیازمند رابطه با ثبات عاطفی هستند. زمانی که زوج‌ها قادر به حل اختلاف زندگی خود نیستند، چگونه می‌توان انتظار داشت با ورود فرزند و مسئولیت‌های جدید قادر به حل و فصل مسائل قبلی باشند.

·            اهمیت دادن بی‌دلیل به حرف‌های اقوام و آشنایان: متاسفانه در برخی از خانواده‌ها، این اقوام و اعضای خانواده هستند که به جای زن و شوهر، زمان مناسب بچه‌دار شدن را تایید می‌کنند. مادربزرگی که آرزوی دیدن نوه‌اش را دارد یا پدربزرگی که نوه پسری یا دختری می‌خواهد، خاله و عمویی که در هر مهمانی احتمال باروری و ناباروری را محاسبه می‌کنند و... به یاد داشته باشید این پدر و مادر‌ها هستند که مسئولیت حقیقی رشد و پرورش فرزند را عهده‌دار هستند. مطمئن باشید که بچه‌دار شدن به دلیل حرف‌های دیگران جز پشیمانی سودی نخواهد داشت.

·            ایجاد هیجان در زندگی: برخی از زوج‌های جوان هیجانات اولیه تولد کودک، تبریکات و مهمانی‌ها را بر آمادگی خود به‌عنوان والدین در آینده ترجیح می‌دهند. اما این را بدانید که این هیجانات مسئولیت‌های سنگین پشت صحنه فرزندداری بخش بسیار ناچیز است. هرگز نباید به دلیل چشم و  همچشمی با دوستان و آشنایان این تصمیم مهم را گرفت.

دلایل صحیح برای بچه‌دار شدن

از دلایل درست و مناسبی که زن و شوهر تصمیم برای بچه‌دار شدن می‌گیرند عبارتند از:

1- احساس نیاز توامان زن و شوهری که در ثبات عاطفی و امنیت مالی کامل هستند.

2- آمادگی زوج‌ها برای ایفای نقش‌های جدید پدر و مادر بودن

3- رسیدن به بلوغ فکری برای قبول مسئولیت سنگین بچه‌دار شدن

مهم ترین نکته‌ها در مورد بچه‌دار شدن

وضع مالی‌تان خوب باشد

این را باید دانست که وضعیت مالی مناسب رابطه مستقیمی با بچه‌دار شدن زوج‌های جوان دارد و بررسی واقع‌بینانه وضعیت مالی با توجه به شأن اجتماعی خانواده از موارد مهمی است که بی‌توجهی به آن زمینه‌ساز بروز مشکلات بسیاری خواهد بود. بهترین شیوه محاسبه وضعیت مالی مناسب برای بچه‌دار شدن این است که زوج‌ها بتوانند وضعیت مالی‌شان را دست‌کم تا 3 سال آینده پیش‌بینی کنند و برای آن برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشند و متوجه این موضوع باشند که شرایط غیرمترقبه و خرج‌های ناگهانی، غیرقابل پیش‌بینی است.

در چه سالی بچه‌دار شوید

اینکه زن و مرد باید چند سال پس از تشکیل زندگی، بچه‌دار شوند سؤالی است که نمی‌توان برای آن نسخه واحدی پیچید. زیرا با توجه به‌خصوصیات شخصیتی زن ومرد، شرایط خانوادگی، سن و سال زوج‌ها، جایگاه اجتماعی‌شان، زمان آن متغیر است اما به‌طور کلی پیشنهاد می‌شود که درصورت مهیا بودن شرایط، بین دو تا سه سال پس از ازدواج به ورود فرزند به خانواده خود بیندیشند. یکی از مشکلات رایج بین زن و شوهرهای جوان اصرار یکی از آنها برای بچه‌دار شدن است در حالی که طرف دیگر هنوز آمادگی روانی لازم را برای این مسئله ندارد، در چنین شرایطی پیشنهاد می‌شود به جای تصمیم‌گیری‌های یک‌طرفه و تحت فشار قرار دادن زوج مخالف، از مشاور یا روانشناس کمک گرفته شود تا شرایطی فراهم شود که هر دو نفر آمادگی روحی لازم را برای پذیرش این مسئولیت داشته باشند، زیرا برای پدر و مادر شدن شرایط دو نفر حائز اهمیت است. در غیر این‌صورت با ورود فرزند، هم والدین و هم بچه آسیب می‌بینند.

فاصله سنی مناسب بین فرزندان

تصمیم‌گیری برای داشتن فرزند دوم بیش از فرزند اول اهمیت دارد. زیرا این بار در خانواده علاوه بر پدر و مادر، فرزند اول هم وجود دارد که با توجه به سن اندک خود، مسائل گوناگونی را پیش می‌آورد. زمان فاصله مناسب سنی پیشنهادی بین دو فرزند در بیشتر منابع روانشناسی بین 2 تا 5 سال است که با توجه به شرایط فرهنگی، مالی و تیپ شخصیتی والدین و فرزند اول متغیر است. یکی از مواردی که والدین باید به آن توجه کنند این است که ورود فرزند دوم به خانواده به معنای کم شدن توجه و زمان اختصاص داده شده آنها به فرزند اول است که ممکن است در او منجر به ایجاد احساسات ناخوشایند از جمله حسادت شود. برای کاهش این مسئله پیشنهاد می‌شود پیش از تولد فرزند دوم، درخصوص شرایط جدید به فرزند اول توضیح داده شود و عشق و علاقه کودک را به دوست داشتن خواهر یا برادر جدید پررنگ کرد و از طرفی بلافاصله بعد از ورود فرزند دوم، مسئولیت‌های کوچک و ظریفی درخصوص نگهداری از او را به بچه اول سپرد و باید او را در کارهای مرتبط با فرزند جدید به اندازه توان و علاقه‌اش شریک کرد.