موارد مراجعه به پزشک
والدین بى‌تجربه دوست دارند به آنها گفته شود که هنگام بروز فلان عارضه، پزشک را خبر کنید، و هنگام بروز آن دیگرى مزاحم او نشوید. تهیهٔ چنین فهرستى غیرممکن است. تفسیر ناراحتى‌هاى کودک بسیار مشکل است، آنها به‌سرعت تغییر شکل مى‌دهند و باید با توجه به سایر حالات کودک در نظر گرفته شود. به همین دلیل پزشک هرگز والدین خود را به این دلیل که بیهوده مزاحم او شده‌اند، سرزنش نمى‌کند.
ارزشیابى اهمیت عارضه‌اى که طفل بدان دچار شده، همیشه براى والدین آسان نیست، و به‌ویژه در مورد نوزادان دشوارتر به‌نظر مى‌رسد. اگر به محض مشاهدهٔ هر عارضه‌اى نمى‌توانید فوراً پزشک را فراخوانید یا با او مشورت کنید، بهتر است در این مورد خیلى تأخیر نکنید. فاصلهٔ بین سرماخوردگى و برونشیت، یا اسهال و کم شدن آب بدن، در نوزاد بسیار کوتاه است.
هنگام بروز تب، سرفه، استفراغ و اسهال پیاپى، هر چه نوزاد کوچک‌تر باشد، باید زودتر به پزشک مراجعه کنید. ضمناً براى مثال ذکر مى‌کنیم که به گریه‌هاى بى‌دلیل کودک یا امتناع او از نوشیدن مایعات بى‌توجه نباشید.
در مورد کودکان بزرگ‌تر، برعکس باید براى ارزشیابى لزوم فراخواندن پزشک، به حالت عمومى کودک توجه داشته باشید. تب شدید، به تنهائى دلیل اهمیت بیمارى نیست. برعکس دل‌درد شدید مسئله‌اى را مطرح مىکند که فقط پزشک مى‌تواند به آن پاسخ دهد.
در هر صورت، وقتى تصمیم گرفتید از پزشک کمک بگیرید، خود را براى پاسخگوئى به پرسش‌هاى او آماده کنید. او از شما راجع به درجهٔ حرارت بدن طفل، مدفوع او، و وضع عمومى بدن وى سؤال مىکند. علاوه بر این فراموش نکنید به پزشک یادآورى کنید که بچه با فردى مبتلا به نوعى بیمارى مسرى در تماس بوده است. به این ترتیب پزشک تا حدودى در مورد وضعیت بیمار فوریت و معاینهٔ او تصمیم مى‌گیرد.
- در انتظار پزشک:
کودک را وادار به استراحت کنید. از سر و صدا بپرهیزید. هیچ داروئى بدون تجویز پزشک به او ندهید. در مقابل، همیشه و به‌ویژه هنگام تب، مى‌توانید به او آشامیدنى بدهید.
